Pa, da's helemaal niks

Updated

Vanmiddag zou het vast errug mooi gaan worden. De overtuiging bij mij was er, nu bij de Falco Peregrinus nog.
Om 13:30u ben ik moederziel alleen op het veldje. En niet alleen op het veldje was het leeg, ook de toren was weer eens volledig valkenvrij.
Je kunt dan gaan zitten kniezen, maar ik besluit, optimistisch als ik ben, om dan maar de hele show aan de achterzijde te gaan bekijken.
Omdat ik toch bij de toren ben, kijk ik meteen even naar mijn paddestoel: de 'parelstuifzwam' dus. Die ik heb zien opgroeien en nu al een paar dagen ongemoeid heb gelaten.

Ik moet goed kijken, want de paddo heeft een behoorlijke gedaantewisseling ondergaan. Eerder zag ik al dat de kleur van helderwit naar bruinig was veranderd. Nu zie ik dat de 'bom' gebarsten is. Fotootje vereist! Een metertje er vandaan is een nieuwe soortgenoot ontstaan. Fotootje verplicht!

Ook langs de Snelle Loop zie ik weer allerlei paddestoelen, dus schiet ik nog maar een plaatjes. Mijn digi moppert weer eens: "kaart vol'. Terwijl ik door loop wis ik een aantal oude opnames. Ik moet tenslotte ruimte overhouden om al die prachtige valkenvluchten van vanmiddag voor de eeuwigheid vast te leggen. Want aan de achterkant blijkt wel dat die hele zijde vol zit met valken... ehh niet dus. NIKS.

Het behoeft geen nadere uitleg dat ik stante pede rechtsomkeert maak. "Op het veldje nog altijd niemand aanwezig", is mijn eerste gedachte wanneer ik langs de bosrand loop. Een vlindertje dwarrelt voor me langs. Het gaat een metertje van me vandaan zitten. Ik heb mijn digi geladen bij de hand, dus...

Een duif maakt een rondje toren en mag ongemoeid haar weg vervolgen. "Hmm", humeurstand 70 procent. Vanaf de toren hoor ik toch weer een bedelroep. Ik tuur en ik tuur, maar niets te zien. Desondanks, humeurstand loopt op met 5 procent. Verder niets, niets en nog een niets. Humeur daalt naar 60 procent.

Tegen twee uur krijg ik gezelschap. Regelmatig al gezien, maar wat is haar naam ook alweer? En jawel, een valk nadert de toren en zet zich neer op de lamp aan de rechterkant. Pa? Kansberekening en argumenten: kleiner dan S2, waarschijnlijk geel aan de snavel (wel moeilijk te zien) en een regelmatige plek van Pa (daar kan ie o zo lekker afzijdig zitten doen). Het geschreeuw op de toren verstomt. Een en een is: twee stuks dus.

Het topamusement wordt geleverd door buizerds die op diverse plaatsen hun rustige rondjes draaien. Dan komt een valk verrassend laag langs de bomen aan de linkerkant gevlogen. "Als het een valk is, dan is het een jonkie", concludeer ik. Ik ben echter helemaal niet overtuigd dat het een slechtvalk is. Wanneer hij dan ook nog eens laag over de bossen voor ons verder vliegt, ben ik er vrij zeker van dat het een torenvalkje is.

Wat later komt er met behoorlijke snelheid een roofvogel van links voor de toren langs gevlogen. Hij vliegt over het bos rechts van ons en duikt dan pardoes naar beneden. "Een sperwer", roep ik vrij zeker van mijn zaak. Ik heb de diverse roofvogelplaatjes goed bekeken en denk nu deze klassieker te herkennen.

Een vlindertje (oranje met vele zwarte stippen) gaat met gespreide vleugeltjes op het zand vlakbij ons zitten. Da's vragen om een foto. Ik knip, ik zoom en .... niks. Verdorie nog an toe, mijn digi weigert. Op het display is niets te zien. Batterijen weer eens leeg?
Er stopt een rode auto: Frank! "Heb ik iets gemist?" "Nope" "Gelukkig, dan kan het nu gebeuren!", is Frank al even optimistisch als ik toen ik aankwam.

Behalve weer wat mooie vluchten van buizerds en een man die als de brandweer langs de bosrand naar de achterkant loopt is er niets meer te zien.
"Dan maar kijken of Rasmussen stand weet te houden", ben ik blij met een alternatief. Ik duw de knop van de airco in en ga naar huis.

Wat een zaligheid om weer eens over een actieve valk te kunnen berichten.
Want dat ik niet geheel tevreden was over wat ik vanmiddag aangeboden kreeg moge de lezer ondertussen wel duidelijk zijn.

Vanavond weer terug dus. Een volle pot koffie mee, ondanks een koffiemelkfobie en een ontevreden tupperwaregevoel (ref. eerder verslag, ooit). Op het veldje weer bekende gezichten. Piet uit Lieshout, de vogeldeskundige bij uitstek, is zeer goed gezelschap. Verder mannen uit Bakel en uit Beek en Donk. Ik zet mijn stoeltje op en ben razend benieuwd naar de belevenissen tot nu toe. Zo benieuwd dat ik mijn volle kan koffie vergeet.

Behalve een valk op de lamp (nog steeds) die ook door Piet als Pa wordt geidentificeerd is er weinig te zien. "Ojee, niet weer", vrees ik al een beetje. We nemen het vogelboekje van Piet door en zien er allerlei vogels die in de omgeving voor komen. Op de toren geen actie.
Piet heeft nachtdienst dus hij pakt zijn spullen weer in". "Jammer, nu hebben we geen scoop meer", klinkt het vanuit "Bakel". "Ik zal hem wel laten staan", grapt Lieshout. "Ik weet wel beter", antwoordt Gemert. "Ik fiets naar huis", zegt Beek en Donk.

Nog altijd geen actie. Maar weer komt de aloude wijsheid (van het spottersveldje) uit dat er actie komt zo gauw iemand vertrekt. Piet wijst ons nog net op een specht die langs de linker bosrand vliegt als er ineens actie is vanaf de toren. Het is Pa die met een duikvlucht achter de specht aan gaat. Mispoes! Maar hij heeft kennelijk honger! (Dat vinden wij een goed teken). Dit wordt nog versterkt door de plek die PA bij terugkomst uitkiest: het topje van de antenne. Ik kan het niet laten om mijn digi-kijker truuk maar weer eens uit te proberen. Hebbes!

In het bos rechts hoor ik wat gestommel in de bomen. Ik pak een beetje tegen beter weten in mijn kijker en tuur in de richting van het geluid. Een bonte specht hakt wat tegen een tak. Ik zie duidelijk zijn rode kont, net onder zijn staart. Ik probeer hem op de foto te zetten, maar dat lukt niet. Dan denk ik ineens aan mijn volle pot koffie. Ik haal hem uit de auto en schenk twee bekertjes in. Dan horen we een auto aankomen. "Piet en Dorine ruiken de koffie", denk ik. Bakel ziet de inzittenden en zegt hardop wat ik een seconde eerder al dacht.

Het is zo'n beetje negen uur, wanneer er plotseling weer actie is vanaf de toren. Duikvlucht! Even later komt Pa zonder prooi weer terug. maar hij lijkt onderweg terug al een ander doel te vinden, zoef, duikvlucht. Weer mis! Pa keert terug naar de antenne, ditmaal op de vertakking van de antenne. "Hij is actief", is onze conclusie. Niet veel later zet Pa opnieuw aan, weer duikt ie, ditmaal achter een duif aan. Weer mis! "Pa, da's helemaal niks", schreeuwt Dorine hem lachend toe. Pa besluit opnieuw op het hoogste niveau op de loer te gaan zitten. "Hij heeft honger", vermoed ik.

De scoop van Piet en Dorine nodigt me uit om een digi-scoopje te proberen. Een behoorlijk verschil.
Pa probeert diverse aanvallen, maar slaagt dus telkens niet. Dan zien we plotseling weer iets vanaf de toren komen. Je denkt als eerste aan een valk, maar ik zie zoveel wit aan de onderkant. "De nek lijkt ook zo lang", roept iemand. "Da's geen valk", weet Dorine. "Maar ook geen duif", meent Piet. "Het lijkt me toch ook geen meeuw", denk ik. We komen er niet uit. Maar Pa vindt het allemaal best. Wat het dan ook is, het krijgt een vrije doortocht.

Piet besluit een rondje achterkant te gaan maken. (Zou S2 met de kinderen naar de Efteling zijn?) Ik ben razend benieuwd, maar een gerommel in mijn buik wijst me er op dat een terugtocht naar huis niet onverstandig is. Ik ruim mijn spullen op en ga een beetje met tegenzin richting Gemert.
Onderweg gaat mijn voet automatisch een beetje los van het gaspedaal, ik let extra op de bosrand. Geen ree deze keer.