Het jaar is gewisseld. Vaak weet ik die gebeurtenis te combineren met een bezoekje aan de toren, maar deze eerste van januari moest ik jammer genoeg overslaan. Maar vandaag staat er weer een bezoekje aan de klant in de buurt op het programma en zal de combinatie weer een keer gemaakt kunnen worden.
Het is al een eindje in de middag wanneer ik via het onverharde deel van de Hemelsbleekweg op de plaats van bestemming aankom. Een korte stop om deze zijde van de toren te scannen levert niets op. Ik passeer de toren en sla af naar links. De berm bij het spottersveldhe waar ik de auto parkeer is zacht. De omgeving biedt geen interessante kiekjes. Er is niets bijzonders te zien.
Dan de toren maar: ik scan van beneden naar boven, de lampen voor de raampjes passeer ik snel, de koektrommel lijkt onbezet, de eerste ring? Niets te zien. De tweede dan? Nee, ook niet. Omhoog naar de derde ring gaat de kijker: weer niets te zien. De laatste ring dan? Wellicht op het rooster van de nestkast? Nee? Dan links daarvan? Rechts dan?
Er blijft al niet heel veel over: de betonnen rand en de twee antennes die ik vanaf het spottersveld kan bekijken zijn ook allemaal helemaal leeg. Misschien op de refresh-beelden dan maar? Nope, niks.
Ik voel hoe mijn gezicht betrekt. De smile maakt plaats voor omlaaghangende mondhoeken. Het is niet best. Nog eens de lucht gescand: niks. Boomtoppen dan? De zandhoop? De Loop? De wei en het veld aan de overkant?
Zucht, dat is nu de zoveelste keer. Hoe leuk is dit nog? Gelukkig Nieuwjaar! Dat mag nu nog.
Voor het beeld: de toren met zijn (lege) bijzonderheden dan maar.
