Helaas ontbreekt het momenteel chronisch aan tijd om te gaan Mortelen. Maar wanneer op zondagmorgen de nieuwe werkweek alweer dreigt door te komen, kan ik het niet laten. Heel even zal er geMorteld worden, dat staat vast.
Het is alweer na elven wanneer ik de autoruiten ga ijsvrij maken. Dat duurt iets langer dan verwacht omdat het nog niet dooit, zeker niet aan deze schaduwzijde van de straat.
Wat later sta ik dan toch op het spottersveldje. De twee valken ontdek ik meteen naast elkaar op de bovenste vertakking van de hoge antenne. Het gapende gat aan de zijkant van de nestkast zit er nog steeds. Ik maak me er wat zorgen over, want het baltsen is al begonnen.
Ik vermoed dat er wat technische problemen zijn met de montage van het camerahuis of het instellen van de camera. Is prima natuurlijk, maar nu wordt het voor mijn gevoel toch wel hoog tijd. Op de website van VWG mis ik informatie die me kan geruststellen. We wachten noodgedwongen dan maar af.
Omdat de valken geen aanstalten maken om zich ook maar te verplaatsen, besluit ik maar een stukje te gaan wandelen. Op het voederbakje is het een af en gaan van kleine vogeltjes. Ik herken de boomklever (foto mislukt), kool- en pimpelmeesjes. Ganzen, nijlganzen en grauwe ganzen(?) maken ruzie met elkaar. Ze trekken mijn aandacht doordat ze over me heen razen.
De wandeling voert me naar de overkant van de Loop waar de poelen licht bevroren zijn. (Nee, nog geen elfdorpentocht koorts in het Brabantse).
Rijp op het gras, molshopen, mooie lichtschijnsels in het bos en mooie spiegelingen in het water van de Snelle Loop. Ik amuseer me wel. De kou? Die doet me niks, dit is de "eerlijke" vorm van kou, niet de geniepigheid van koude wind, maar gewoon vrieskou, heerlijk.
Voldaan stap ik in mijn auto. Als ik snel ben kan er nog een verhaaltje geschreven worden...
