vr 4 januari 2008, rond de middag
Dubbele missie
In mijn verhaal van gisteren vertelde ik dat ik eigenlijk op zoek was naar de oplossing van het raadsel van de gemeenteplattegrond waar Esperloop en Snelle Loop juist in elkaar overvloeien in plaats van te splitsen. Van dat onderzoekje is gisteren niets gekomen omdat het Kuiko was die bij het spottersveldje aankwam en niet de reporter Ton die op onderzoek uit was. Het 'normale' leven start weer. Ik moet een stapje terug doen want het 'forum-leven' slokt me onbedoeld veel te veel op. 'Back to reality, back to real life' is de veelzeggende uitdrukking in het Engels. En omdat een nieuwe verslaving alleen met rigoreuze aanpak voorkomen kan worden, besluit ik voor heel even nergens te posten. (Hoe lang gaat Kuiko dat volhouden?)
Om te kijken of het nodig is om al in De Mortel routebordjes op te hangen, rij ik deze keer via de Renseweg naar de toren. Bij de kerk sla ik dus rechtsaf de Renseweg in. Deze weg mondt uit in Milschot, da's handig want vooralsnog zijn er geen twistpunten. Daar waar je linksaf de 'onverharde' Hemelsbleekweg in kunt rijden zal straks een bordje wel handig zijn. De weg is hobbelig, het tempo waarin ik rijd is uiterst langzaam, zorgvuldig de gaten vermijdend (ze zijn diep) nader ik de toren. Ik stop even om de toren vanaf deze kant te scannen. NIKS! De bewoner die ik gisteren trof komt even kijken. "Niks te zien?", vraagt hij. "Nope!"
Op het spottersveldje is niemand. Op de toren ook niet. Aan beide zijden van de Snelle Loop grazen of liggen de Hooglanders. Hoe het komt weet ik niet, maar erg veel hoop op een valkenwaarneming heb ik niet. "Kom je toch ook niet voor!", stel ik hard. (Meen ik dat nou?)
Ik ga op pad. Voordat ik mijn wandeling start pak ik nog even mijn kijker uit de auto. Boven me ineens weer een gekrijs. De nijlganzen zoeven achter elkaar over me heen. Ik kijk even of ze in de bomen gaan zitten. Ik wil daar graag nog eens een foto van maken. Wanneer dat niet het geval blijkt, start ik mijn wandeling. Even ga ik het bruggetje over om de beroemde 'overzijde' eens te gaan bekijken. Iets te zien op de toren? NOPE! Dan ga ik dus beginnen aan mijn feitelijke missie: de loop van de lopen. Aan het einde van de bosrand splitst de Snelle Loop zich, hoe vaak heb ik daar al foto's gemaakt?
Ik besluit logischerwijs de rechterzijtak te volgen. De Loop maakt een bijna onnatuurlijke kronkel. Dit lijkt me wel erg kunstmatig. Wanneer ik de weg naar het Grotels Hof nader, zie ik de dam, het water klatert omlaag. Een paar meter verder zie ik de Esperloop binnenkomen (vanuit een duiker) en vanaf de plek waar ik sta, komt de Snelle Loop ook weer tesamen. Het raadsel is opgelost. Ik herinner me de foto's van Gerrit112 en ben tevreden dat mijn eigen ogen het nu ook gezien hebben.
Ik besluit door te lopen naar het Grotels Hof. Bij de herberg staan een paar auto's geparkeerd. Het zouden Gerrit E en Marja kunnen zijn, maar toch besluit ik niet naar binnen te lopen. "Ik ga timen hoe lang de wandeling duurt", besluit ik. Het is 11:45u, ik maak een foto van mijn horloge, iets wat ik nog een aantal keer zal herhalen. Op de terugweg schrik ik een reiger op. Ook andere vogeltjes fladderen op. Ik zal niet te lang stil blijven staan om de timing niet teveel te verstoren. Op de toren? Niks te zien. Even later ben ik alweer bij het bekende bruggetje: 12:01u wijst mijn klokje. Om het hoekje een paar hooglanders dichtbij het prikkeldraad. Ik loop er eerst aan voorbij, maar toch besluit ik even terug te lopen om een plaatje te schieten. Bij de toren aangekomen loop ik maar meteen terug naar het veldje. Nog een blik op de toren: NIKS. Dan het laatste stukje nog. Een roodborstje wipt van paaltje naar paaltje. Een reiger kondigt zijn aankomst aan. Ik vind het allemaal best. 12:06u en een beetje duidt mijn horloge aan wanneer ik mijn voet op het bengske zet. Dubbele missie voltooid!
Een postwagentje stopt op de weg. De postbesteller blijft even staan. (Sorteren?) Dan komen er twee auto's om de bocht gereden. De ene knippert een keer met zijn licht: "Gerrit E, dan zal de andere Marja wel zijn", weet ik dan welhaast zeker. Marja stapt uit de auto en schudt me de hand: "Gelukkig Nieuwjaar". Marja en Gerrit hebben vanmorgen de valken nog wel gezien. Dat stelt me al gerust. Marja vertrekt en ook Gerrit heeft voor vandaag weer genoeg kou geleden. Eerst opgewarmd bij Grotels Hof valt de kou nu dubbel hard. Ik ben tevreden met mijn besluit niet naar binnen te zijn gegaan.
Ik heb het eigenlijk niet zo heel koud. "Het scheelt letterlijk een jas", verklaar ik aan Gerrit, wijzend op een trainingsjack onder mijn jas. Gerrit stapt in zijn auto en vertrekt, bijna meteen opgevolgd door Mieke. Ook met Mieke klets ik nog even, het regent, als het geen ijzel is. Vlakbij ons zit een klein vogeltje. Het is geen ringmus, maar wat dan wel? Ik probeer het beestje op de foto te zetten. Mijn camera lag al in de auto. Of het gelukt is om hem te vangen weet ik niet. Tussen de dichte struiken door valt dat niet mee. Dan roept Mieke ineens: "Kijk daar eens, vlug!" Over de wei rent een ree naar het smalle strookje bos dat uitmondt in het bos "aan de overzijde". Klikkerdeklik.
Geen valken dus. Wel mijn missie dubbel geslaagd. En een ree op de foto. Ik ben tevreden....
Geen filmpje, wel een paar aardige foto's...
Inmiddels...
Inmiddels blijkt dat de foto van het vogeltje in de struik zo onscherp is dat het vogeltje er niet van te herkennen is. (De scherpstelling is vanwege een automatisch programma geheel gericht op een takje waardoor het vogeltje erachter te wazig is geworden.) Dus maar wat gespeurd in andere bronnen. We nemen even de kenmerken die me opgevallen zijn: een opvallend klein vogeltje. Niet helemaal bruinachtig, misschien wel tegen het groene aan. Een opvallend koppetje met een opvallend gele streep tussen zwarte randen. Waar kom ik op uit: het goudhaantje! Klik hier
