do 17 januari 2008, ochtend
Lunch break
Vanochtend moest ik naar Helmond, je kunt dan terug via Beek en Donk, maar je kunt ook via Bakel naar 'huis'. Het is niet toevallig dat mijn camera ook in de auto ligt. Het zal zo'n beetje 10:15u zijn wanneer ik aankom bij de toren. Een snelle verkenning leert dat er geen valken thuis zijn. Ook niet aan de bedekte zijden, want een korte wandeling is genoeg om alle zijden te kunnen overzien.
In de Snelle Loop staat een reiger en wanneer ik het hoekje om ga richting het bruggetje fladdert een tweede reiger op. De nijlganzen hebben weer de grootste ruzie wanneer ik voorzichtig op ze af loop. 'Nog een stapje', denk ik, maar dat wordt niet gepikt. Luid kwekkend maken ze zich uit de voeten.
Ondertussen zie ik een bekende gestalte op het spottersveldje. Dat moet Mieke zijn. Ik wandel rustig terug en samen spieden we de omgeving af. De ganzen blijven onrustig om ons heen vliegen. Een derde nijlgans wordt verjaagd en een reiger ploft weer neer in de buurt van de 'zandhoop'. Geen valken!
De tijd verstrijkt en ik kijk op mijn horloge. Er staat een koude, vochtige en gure wind. De kou trekt op van voeten naar benen en langzaam richting de rug. Mijn handen zijn ijskoud. Ook Mieke ziet het niet zitten om nog veel langer te blijven. Ik heb amper gezegd dat ik het niet zie zitten dat er binnen vijf minuten nog actie te verwachten valt wanneer Mieke rechts naast de toren wijst: aankomst! Het is ongeveer twaalf uur. De slechtvalk, die me erg groot lijkt, waardoor ik gok op S2 heeft moeite om tegen de wind in op de toren te komen. Uiteindelijk ploft ze (?) neer op de hoek bij de nestkast. Een paar tellen later wipt ze uit beeld. Dan ineens begint ze te roepen! Pa in aankomst? Terwijl ik het me hardop afvraag, wijst Mieke opnieuw boven de bosrand. Ik zie nog niets. Ik probeer de richting waarnaar haar vinger wijst te volgen en bingo: "'k Hebbem", roep ik terug.
Ook Pa (lijkt me inderdaad Pa te zijn) heeft moeite om direct op bestemming aan te komen. Hij landt uiteindelijk op het rooster, waar S2 ondertussen ook is gaan zitten. (Wellicht in het nesthok, dat kan ik niet zien, want het nest steekt zwart af tegen de grauwe lucht.)
Wanneer we nu echt voldoende kou hebben geleden en ook voldoende hebben gezien, besluiten we te verkassen. Dan ineens weer een vluchtje vanaf het rooster naar de antenne. Ik maak er een paar foto's van en voldaan stap ik in de auto om naar huis te gaan. Ook Mieke pakt de fiets en sjeest naar huis.
