wo 23 januari 2008, middag
Meten is weten en het dan niet meer weten!
In de 'Denktank' rijzen allerlei plannen. Om beter beslagen ten ijs te kunnen komen moest ik iets weten. Een bepaalde afstand wil ik weten en om niet van een grove schatting uit te hoeven gaan is er maar één weg: meten is weten. Zum Turm dus!
Het is weer een koude dag, ik ga eerst bij een adresje langs waar ik nog wat te bespreken heb. Pech, niemand op kantoor! Dan door naar de toren. Bij de toren zie ik Mieke wandelen. Een snelle vraag levert een al even snel antwoord op: er zit er een op de lamp, verder niks.
Hoewel het geen sensationele nieuwigheid is, maak ik een foto. "Ik kan evengoed een oude foto uit mijn archief halen", bedenk ik een beetje flauw. "Hoeveel van deze stillevens heb ik nu al gemaakt?" De reden van mijn komst is al gedaan. "Blijf ik nog even in de kou?", vraag ik aan mezelf. Tsja, Kuiko bij de toren die na vijf minuten alweer verkast? Het is een onmogelijkheid, dat besef ik wel en dus blijf ik nog maar even.
Dan duurt het niet al te lang of mijn beslissing om te blijven wordt beloond. Terwijl ik sta te kijken hoe een vliegtuig de toren lijkt om te willen vliegen blijkt ineens dat er beweging is bij de toren. Valk in de lucht. Snel stel ik mijn knoppie in op filmen, ik zoom maximaal in en jawel, valk in de zoeker. Naast me hoor ik Mieke zeggen dat ook de tweede valk in de lucht is. De kleine afleiding is genoeg om de valk weer kwijt te raken. "Ik krijg ze er toch niet allebei op". Dit heb ik amper gezegd of de twee valken kruisen elkaar. Leuk! Hoe meer ik zie, des te meer lijkt dit gedrag een naam te hebben: baltsgedrag. Even samen op vliegen dan weer van elkaar weg en dan weer zo dichtbij dat ze elkaar lijken te raken. De ene valk die ik niet in beeld kan houden blijkt op het rooster te zijn geland. De ander volgt. Ze lijken flink met elkaar in gesprek. Ongemerkt verdwijnt er een vanaf het rooster. Mieke heeft het gezien en samen zien we de valk in de verte verdwijnen. Ik probeer dit te begrijpen. Is het niet zo dat Pa op jacht gestuurd wordt om zijn vriendin te paaien met een mooi prooitje? Is dit het ultieme baltsgedrag waar we allemaal op hopen? Werd vandaag niet gemeld dat de natuur van slag is en dat alles vroeger is als anders? "De cams", schiet het door mijn hoofd. "Het spel is begonnen. We hebben niet zoveel tijd meer!"
Het voelt steeds kouder. Een paar aalscholvers naderen na elkaar met grote vaart vanuit Beek en Donk en vliegen richting Bakel. Het kan me niet boeien. "Ik moet actie ondernemen. Het is de hoogste tijd", deze gedachte laat me niet los. In Gemert sta ik even later opnieuw aan een gesloten deur. "Sjit!"
Een aanvulling op de beelden: na goed terugkijken is het vertrek van de valk (Pa) die op jacht gestuurd wordt te zien. Tegen de grauwe toren met dit eveneens grauwe licht was het me niet opgevallen.
