Het verhaaltje is opnieuw kort. De drie kwarier die ik te besteden heb, gaan helemaal op aan DE wandeling. Eerst is er de verkenning van de toren. Daar zie ik een slechtvalk op het rechterraam zitten. Ik denk aan het zwarte masker te zien dat dit PA wel eens kan zijn. (Garantie-tot-de-deur).
Natuurlijk vallen de nieuwe camera's en -eindelijk- ook de behuizing voor de binnencamera op. De camera's zijn draaibaar, dat geeft veel nieuwe mogelijkheden maar ook een stricte naleving van de opgestelde regeltjes. Ook de bevestigingsbeugeks zien er stevig uit. Ik hoop dat ze inderdaad bestand zijn tegen de harde wind die ze daarboven te verduren zullen krijgen. Niets is zo erg als trillende beelden. Er is goed over nagedacht, dus ik hoop dat dit allemaal is ondervangen. Er is in ieder geval hard gewerkt door de mannen die toch wel een beetje straling hebben durven trotseren daar op dat dak. Ik kan me voorstellen dat wanneer er onverhoopt iets mis gaat met de beelden er niet meteen op het dak gegaan zal worden om de boel te herstellen. Ik denk dat we dat respect ook moeten hebben en dat niet van hen moeten verwachten.
De wandeling voert me naar de toren. Kiekjes omhoog en verder gaat het weer. Vlakbij het bruggetje zie ik een vogeltje op een wat typische manier tegen een boomstam vliegen. Meteen zie ik dat het een van mijn favorietjes is: de boomklever. Kiekerdekiek.
Verder gaat het. Ik wandel naar de dam in de Snelle Loop. Het blijft een mooi gezicht hoe het water tussen de keien stroomt, hoe breed het riviertje lijkt en hoe mooi de toren in het water weerspiegelt. Verder gaat het. De slechtvalk op de toren zit er nog steeds. Ik kan dat zien bij het beruchte 8-uur boompje (zo genoemd vanwege de schaduw die de zon in de zomermaanden precies om acht uur van dit boompje werpt).
Verder gaat het. Het bos in. Even voordat ik in het bos verdwijn komt de zilverreiger met wat herrie aanvliegen. Dan gaat het het bos door. Geen hertjes, geen vogeltjes in het weiland achter het bos. Verder gaat het weer over het brede bospad. Dan opeens weer een klein vogeltje dat op een eigen manier tegen de boomstam omhoog kruipt: een boomkruiper? Het wat lange kromme snaveltje maakt de herkenning compleet. Verder maar weer, de drie kwartier zijn bijna om....
Terug op het spottersveldje zie ik daar opeens de beweging in de lucht. Stom toevallig omdat ik langs een koolmeesje dat ik aan het kieken ben heen kijk. Het is een slechtvalk. Snel controleer ik de lamp: zit er nog. Maar wanneer ik de valk weer probeer te "vangen" zit die opeens veel lager dan ik dacht. "Owww, wacht ff, de valk van de lamp is ook weg". Precies wanneer ik ze allebei in beeld heb, razendsnel het knopje op filmen schuif, rijdt de mountainbiker het veldje op. Hij groet en automatisch groet ik terug. Een milliseconde ben ik afgeleid, de valken zijn verdwenen, en ik... ik ben weg...
