vr 25 februari, 16:00 - 16:45u
Een verhaal zonder verhaal
Vanmorgen was het grauw en mistig. Geen Mortelweer, en er was bovendien genoeg anders te doen. Aan het einde van de middag was het al niet veel beter, maar na het afgeven van wat boodschappen bij mijn ouders was de blik op de toren die in de verte in al haar grauwheid toch te zien is genoeg om toch maar verder te rijden.
Met verwachtingen die niet erg hoog gespannen zijn, arriveer ik bij het spottersveldje. Geen mensen te bekennen, wel een valk. Met mijn kijker probeer ik te zien of het Pa of S2 is. Hoewel de veren behoorlijk uitstaan (wat me toch altijd weer aan S2 doet denken) heb ik toch het idee het hier met Pa van doen te hebben. Hij zit op de rechterlamp. Ik speur verder en denk alle bekende plekjes (inclusief het rooster van de nestkast) geobserveerd te hebben. Geen S2 dus!
Mijn wandeling naar de achterkant wordt al ingezet voordat ik het besef. Met een haast automatische slinger wurm ik me door het wildpoortje vlakbij de toren. Verder gaat de wandeling. Met enige omzichtigheid maak ik de scherpe bocht naar rechts in de stille hoop misschien het ijsvogeltje te zien. Niks! Het valt me op dat er in het geheel weinig gevogelte te zien is. De nijlgans die een eind verderop zit, neem ik voor lief. Ik loop helemaal door naar de achterkant van de toren. Ik heb nu alle zijden van de toren bekeken, alle plekjes gespot, geen tweede valk te zien. Rechtsomkeert!
Wanneer ik enkele minuten later weer voorbij de toren ben gewandeld, blik ik nog eens omhoog. Pa zit er nog. Ik loop een paar passen verder en draai me opnieuw om. Verhip! Gaperd die ik ben. Wat stom dat ik daar niet gekeken heb: zowat tegen de linkercam zit ze: het moet haast wel S2 zijn. De omvang en de nog breder uitgezette veren dan die van de valk op de lamp halen mijn laatste restje twijfel wel weg.
Ik blijf nog een poos op het veldje. Loop dan verder terug om een aantal paddenemmers te bekijken. Geen buit te zien. Voorbij het bosje achter het spottersveld hoor ik een buizerd maar ik zie alleen kraaien. Weer keer ik terug naar het spottersveldje. De nijlgans zit vlakbij een zilverreiger. Ik vind het weinig spannend, maar wanneer de twee elkaar heel dicht genaderd zijn waag ik er (uit verveling) maar een plaatje aan. Geritsel in het boompje (met leeg vetbolletjesnetje) trekt mijn aandacht. Het koolmeesje poseert een fractie van een seconde en is dan weer weg.
Ik haal de peukjes uit mijn jaszak en gooi ze zoals gewoonlijk in de afvalbak en tuur nog eens omhoog. "De camkijkers zullen wel denken dat de cambeelden stilstaan", zo denk ik nog. Thuis ervaar ik dat er geen beeld meer is. Storing... "Vooruit, dan toch maar een verhaaltje, zonder dat er een echt verhaal is", zo besluit ik, terwijl ik een poging doe om een paar interessante plaatjes uit te sorteren.
Paar fotootjes....
