za 16 februari 2008, van 14:15u tot 17:30u
Waar zijn de koeien gebleven?
Wanneer ik mijn auto in de berm parkeer bij het spottersveldje, grijp ik naar mijn pet. Jawel, die ligt keurig naast me. De volgende greep is naar de cameratas. Hebbes! Niet zo raar want ook die ligt naast me. Dan een greep naar de achterbank voor de kijker. Hee, waar is die nou? Verdorie, ligt nog thuis. Jammer, dat is toch een handig hulpmiddel.
Op het veldje is niemand. Da's niet zo erg, maar op de toren is eveneens niemand. Da's wel vervelend, want daar kom ik toch voor.
Gelukkig hebben we dan nog altijd de hooglanders die met hun kalfjes de show altijd wel weten te stelen. Niet voor lang deze keer, want al snel waag ik me toch maar aan een wandelingetje achterkant. Onderweg probeer ik steeds even een blik op de toren te werpen. Je weet maar nooit.
Terwijl ik naar het wildpoortje loop, komt me aan de andere kant een man tegemoet. "Mag ik iets vragen?", spreekt de man me aan. "Natuurlijk", antwoord ik. "Gisteren liep hier een grote kudde hooglanderkoeien, vandaag loopt er geen een, zijn ze van de aardbodem verdwenen?" Heel even denk ik er aan om de man in het ootje te nemen en hoogst verbaasd met hem mee te praten. "Ik snap er ook niks van. Hoe kan dit nu toch, zouden ze weggehaald zijn?" Maar deze man komt duidelijk niet van hier en dan is voor de gek houden niet leuk. Ik wijs hem op de velden achter het bos waar ik zojuist vandaan kwam. "Daar staat de hele kudde", vertel ik hem. De man groet me en loopt verder in de aangewezen richting.
Aan de achterkant van de toren is ook niets te zien, dus keer ik ook maar om. Wanneer ik het bruggetje nader, loopt de man er net overheen. "Gevonden?", vraag ik hem. "Gisteren stonden ze veel mooier!" "Ja, voor het licht he." (Het is ook nooit goed.)
Na enige tijd eenzaam op het spottersveldje te hebben gezeten stopt er een bekende auto: Piet en Dorine. Wanneer we het er over hebben dat er niet veel te zien is, haalt Dorine net aan dat het in zo'n geval handig is als Piet uit Lieshout er is, die hoort en ziet altijd wel wat. Ze heeft het amper gezegd of daar stopt een auto: Piet uit Lieshout! Hij heeft er al een hele route op zitten, maar echt heel veel heeft ie ook niet gezien. Ditmaal valt er op het spottersveldje ook niet veel te zien. Dus maar wat lol trappen. Anekdotes van het voorbije seizoen laten ons regelmatig dubbel liggen van het lachen. Grappen en grappige voorvallen passeren de revue. Dan ineens laat S2 zich even zien. Wanneer ik wil aanzetten voor een filmpje verdwijnt ze telkens. Ze landt een keer op de balustrade van de bovenste ring. Gaat ook even op het rooster zitten, gaat het nest in, dan weer eruit, dan weer erin om uiteindelijk weer een rondje te maken en op een voor ons verborgen plek te gaan zitten.
Er stopt weer een auto. Een man stapt uit, samen met zijn dochtertje. Een onbekende! Die zijn er dus ook nog! "Ho, wacht die is op zoek naar een schatje!", de aarzelende manier van lopen zet me op het goede spoor. Met een stokje port de man wat tussen de struiken. "Warrum", schreeuw ik hem toe! Een verbaasde blik komt ons tegemoet. De tip wordt begrepen en even later buigt de man zich voorover. "Schatje gevonden!" Na de gevraagde handelingen te hebben verricht komt de man naar het spottersveldje. "U bent hier altijd?" Dorine schiet in een deuk en zegt: "Ja, hier achter het bengske ligt zijn slaapzak altijd". Piet legt even uit dat ik toch ook wel eens ooit thuis ga eten en slapen. Ik voeg er maar aan toe dat ik ook nog wel eens iets anders doe ook. De geo-cachers gaan weer naar huis, Harry mag rekenen op een fotootje van de toren.
Aan de achterkant moet het nu schitterend in het licht staan. Dorine en Piet raden me aan om er nog even naar toe te lopen. Het is al laat, maar vooruit, even kan nog wel.
Wanneer ik aan de achterkant aankom zie ik wel dat deze tip heel erg klopt. En binnen twee tellen valt mijn oog op een apart stekje. Daar klopt iets niet. Met mijn camera als verrekijker wordt al meteen duidelijk dat ik gelijk heb. S2 (?) zit op een stekje waar kabels naar toe lopen. Het kan een antenne zijn op de tweede ring. Heerlijk vol in het licht. Nadat ik er een serie plaatjes van geschoten heb, loop ik ook nog even het bospaadje in. Ook daar is er nu een mooi vrij zicht op de toren. Knipperdeknip. Naar huus!
