wo 27 februari 2008, van 13:15u tot 14:00u
Derde antenne vertakking
Het is zo'n dag dat alles wat je gepland hebt in duigen valt. Niets lukt en onvoorziene zaken hebben de overhand. Dat schiet niet op. Dan maar even naar de toren met de plechtige belofte aan mezelf om vanavond maar eens bergen werk te gaan verzetten.
Valt er iets te zien op de toren? Nope! Zitten er padden in de emmers? Nope! Buizerds, ooievaars, reigers te zien? Nope! Hooglanders dan? Nope! Dan maar een excursie naar de achterkant. Het water in de Snelle Loop staat hoog, op sommige plekken lijkt het wel een echt riviertje. Ook aan de achterkant is niets bijzonders te zien. Totdat... "Ben ik nou gek?", ik heb vaak genoeg aan de achterkant gestaan en de toren van die zijde haast meter voor meter in me opgenomen. Alle plekjes denk ik te kennen. Maar nu valt me ineens iets op dat ik meen niet eerder gezien te hebben.
Ik moet vele foto's van de grote antenne op het dak gemaakt hebben. Altijd noteerde ik valk op de bovenste vertakking, valk op de onderste vertakking. De opgerolde kabel die van de tweede vertakking naar de beneden hangt. Daar waar S2 wel eens vaker zit. Ik kan dat toch wel dromen. Maar nu, aan de achterkant valt me ineens iets op: er is een derde, nog lagere vertakking! Heb ik die altijd gemist? Of is deze aan de voorkant niet te zien?
Terwijl ik over het pad naast de Loop terugwandel hoor ik het bekende geluid. Begroeting! Tussen de bomen door probeer ik te kijken, maar ik kan geen beweging ontdekken. In versnelde pas loop ik terug naar het spottersveldje. "Verdorie", S2 zit pal tegen de antennevoet aan en in het nest zie ik Pa duidelijk zitten. De derde antennevertakking is hier niet te zien. Het is me dus nooit opgevallen dat er een derde vertakking was. Nogmaals bekijk ik de antenne nauwlettend. Vaag zie ik een pin omhoogsteken. Dus toch!
S2 en Pa blijven roerloos zitten. In de verte hoor ik zagen. Zonder de werkers te zien, valt het me op dat er een paar wilgen geknot zijn. Ook hoor ik herhaaldelijke keren de kreet van een buizerd, soms zelfs twee, maar hoe hard ik ook speur, ik kan ze niet vinden. In de verte vliegt een vogel. Het lijkt geen duif, het is geen buizerd, geen slechtvalk. Opeens hangt de vogel stil in de lucht: aha bidden! Torenvalkje? Het is veel te ver weg. De groene specht laat zijn uitlachende geluid horen. Pa lijkt me aan te kijken alsof ie wil zeggen: "ik kan er ook niks aan doen, ze wil niet". Nog steeds zit hij op de rand van het nest.
Ik besluit huiswaarts te gaan. Thuisgekomen stort ik me op mijn archieven: "ach natuurlijk, het ding zat er altijd al!". Om drie uur krijg ik een telefoontje of ik even in Bakel een foto-cd op kan komen halen. "Tuurlijk, ik ben er zo!"
wo 27 februari 2008, van 15:30u tot 17:00u
Bezoek in de toren
Niet veel later slaat mijn auto linksaf, de Hemelsbleekweg op. Is de situatie nog veranderd? Jazeker, niks te zien ditmaal. Ik hoor wel de grote bonte specht weer ergens dichtbij zijn timmergeluidjes maken. Mijn gehoor wijst mijn ogen de richting: bingo! Daar is ie. Ik besluit het tafereel eens op film te zetten. Dan hoor ik weer iets bij de toren: een valk maakt zijn rondjes en landt op een bekende plek: de gsm-antenne tussen de ringen. Dit moet S2 zijn. Dan een tweede valk, Pa, hij maakt zijn rondjes en lijkt op de achterkant ergens op de onderste ring te landen. Had hij een prooi?
Ik besluit poolshoogte te gaan nemen en ga in versneld tempo richting de achterkant. Niks te zien! Snel weer terug, want liever een statische S2 dan helemaal niks. Een goede keuze want wanneer ik wat op en neer wandel over de Hemelsbleekweg zie ik ineens een hele kolonie vrij grote vogels boven de toren. "Snel actie", besluit ik en mijn camera klikt en klikt. Snel verdraai ik het knopje in filmstand. Het lijken me meeuwen te zijn, maar veel tijd om dit rustig op het gemak te bekijken heb ik niet. Ik verwacht een reactie vanaf de toren en die komt er ook. Uit het niets duikt Pa op die in fraaie rondjes hoogte maakt. Hij lijkt niet echt een aanval te gaan plaatsen en snel kijk ik even langs de camera waar de meeuwen zijn... foetsie, verdwenen. Dan blijkt dat S2 ook even de vleugels gestrekt heeft, maar ze keert weer snel op haar stekje terug.
Pa maakt nog enkele ererondjes, waarbij hij zo ongeveer over me heen vliegt en keert dan terug naar de toren. Linkerlamp, onder de ring! Nu pas kan ik controleren of het inderdaad Pa is die op de lamp zit. Op de GSM-antenne zit nog altijd S2. Ik had dus gelijk. Links van me vliegt een roofvogel in eerste instantie denk ik weer aan een buizerd, maar zijn vleugeltempo is wel erg hoog. Ik probeer er snel wat plaatjes van te schieten.
Dan valt mijn blik op een auto die plotseling onder aan de toren blijkt te staan. Het is een donkere bus, een Opel. "Krijg nou wat!", als ik op een stoel had gezeten dan was ik er geheid van af gevallen: de poort staat een klein stukje open. "Er is iemand binnen!" Het is ondertussen bijna vijf uur, ik moet weg. Terwijl ik mijn boeltje inpak zie ik ineens beweging bij de poort. Een man in blauwe jas sluit de poort en stap in zijn bus. Hij draait linksaf de weg richting De Mortel op. Ik moet twee auto's voor laten gaan, maar hou de bus scherp in de gaten. De bus rijdt richting Gemert, ik ook! Bij de rotonde bij het pompstation moet ik deze keer rechtsaf. De bus ben ik kwijt. "Sherlock has lost the trail".
