vr 29 februari 2008, van 13:30u tot 15:30u
Schrikkeldag
Mijn moeder is zo'n zeldzaam geval: geboren op een schrikkeldag. Daardoor is er wel even tijd voor een bezoekje toren, maar niet om een lang verhaal op te tekenen. Bovendien zijn mijn gedachten er niet helemaal bij wanneer ik de Hemelsbleekweg voor de zoveelste keer dit jaar oprijd.
Waar ik donderdag het geluk had om samen met Walter heel wat moois te kunnen bekijken binnen een minuut na aankomst, vandaag herhaalt de geschiedenis zich. Het is zo'n dag dat je eigenlijk wat achteroverhangend met de kijker afwisselend in de hand en voor de ogen met een warm zonnetje moet gaan zitten genieten van alle vliegbewegingen die geboden worden.
Helaas, dat gaat niet lukken: a] omdat het zonnetje zich niet echt laat zien, b] omdat de vluchten zich vooral rechtsboven en -achter het bos afspelen.
Vluchten zijn er dus legio. Op en in de toren wordt gewerkt door twee mannen, waarvan een zich even op een van de ringen laat zien. Misschien dat Pa zich daarom laat uitdagen tot wat extra imponerende vliegbewegingen. S2 schijnt het niet zoveel te deren en brengt het grootste deel van de middag op haar kleine uitstekende puntje van de antenne door.
De emmers voor de 'paddenopvang' zijn bevolkt. Een kikker en een pad vormen de oogst van twee emmers waarin ik een blik werp. Opnieuw laat een Grote Bonte Specht zich binnen enkele tellen spotten. Walter vertrekt, Mieke komt, ook dit lijkt een vertrouwd patroon. Later komt ook Gerrit112 nog even langs.
"Nog bijzonderheden te melden?", vraagt Gerrit. "Beide valken hebben heel even de nestkast gelijktijdig bezocht", eigenlijk is dat het wel.
