Jaja, ik weet het: op de camera's is wel degelijk een valk te zien. Maar tijdens mijn late spotuurtje is het niet verder gekomen dan het geluid van een thuiskomst. Maar toen stond ik in het bos langs de Loop.
Het verhaal van vandaag kan kort zijn. Vannacht kon ik maar slecht in slaap blijven. Ik werd nogal eens wakker en kon dan de slaap maar niet meer vatten. Een paar keer het ik op mijn PC gekeken of er al een derde eitje gemeld werd, maar een beetje tegen de verwachting in is dat telkens nog niet het geval.
Wanneer ik dan op de normale tijd (toch nog altijd vrij vroeg) maar opsta, is er nog steeds geen derde ei. Na het ontbijt merk ik al snel dat ik behoorlijk brak ben en ik besluit van een vootgenomen Morteling af te zien.
Later in de ochtend kan het ook niet want dan mag ik mijn taken als opa en meester eikesbakker niet verzaken. Na de middag ga ik eerst met Wisky op pad en dan is het al over twee uur in de middag wanneer ik plannen kan gaan maken.
Het duurt nog tot half drie vooraleer ik dan eindelijk mijn spullen kan pakken. Ik weet dat de zon om drie uur totaal ongunstig bijna recht vanachter de toren in mijn snotter zal schijnen, maar de gedachte aan een lekkere wandeling houdt het enthousiasme er toch in.
Op het veldje aangekomen gaat mijn aandacht naar een klein vogeltje dat ik met de kijker niet kan herkennen maar gelukkig helpt de zoom van mijn camera bij het determineren van de soort. Verder valt er niet veel waar te nemen. Ik hoor van diverse kanten de melodie van de geelgors maar ontdekken ho maar.
Een vinkje en een roodborst zijn toegeeflijker. Ze poseren zelfs heel even. Nijlganzen maken een krijsende vlucht. Sporen van de zwarte eekhoorn kan ik niet ontdekken. Welnu aan de wandel dan maar.
De meerkoetjes zijn blijvers deze keer. Het vogeltje dat vaak een doel op zich is laat zich niet horen of zien. Ik heb het natuurlijk over de ijsvogel. En dan klos ik langs de Loop en hoor ik de thuiskomst van een slechtvalk. Ik probeer door de nog kale bomen te zien waar hij vliegt. Helaas. Lukt niet.
Iets sneller gaat het nu. Ik ga door het slingerpoortje, vraag me nogmaals af waarom het looppaadje langs de Loop richting Grotel omgeploegd is, maar loop verder tot ik me kan omdraaien om de toren in beeld te nemen. Geen spoor van een slechtvalk. Dan maar weer terug.
Ik heb geen jas aan en in het zonnetje is dat geen enkel probleem, maar in het bos langse de Snelle Loop valt het wat tegen. Wel schijnt de zon dusdanig op het water dat ik de bodem goed kan zien. Ik tuur naar visjes maar die lijken er nog niet te zijn. Jammer. Ik denk terug aan de droogte van vorige jaren, veel visjes zullen gesneuveld zijn ondanks reddingspogingen van vrijwilligers.
Ik ga maar weer eens over het bruggetje en ga opnieuw op route naar het achtuurboompje. Ditmaal ga ik zo dicht mogelijk langs de bosrand. Het slootje dat daar eigenlijk altijd droog staat is nu gevuld met een bodempje water. Het hele veld is drassig en het is opletten om niet in een sompige plas te gaan staan. Halverwege mijn reisdoel besluit ik op te geven, het is er gewoon nog te nat. Zorgvuldig kies ik mijn paadje om even later weer op het pad naar het klappoortje te staan. Bij de poel is ook dit pad door de tractoren zo aan gort gereden dat het een modderzooi is. Ik ga dus maar terug naar het bruggetje en loop naar het paadje dat nauwelijk nog door iemand gebruikt wordt. Het paadje tussen bos en prikkeldraad is het eigenlijke paadje, maar iedereen loopt over het bredere pad achter de ijzeren poort.
Terug op het spottersveldje check ik nog één keer de toren. Geen valk te zien. Behalve die op de cambeelden (in de nestkast).
Home sweet home....
