Niet lang geleden heb ik nog mijn onvrede geuit met het feit dat er kratten in de Snelle Loop lagen. Ik prees me gelukkig dat twee agentes bij de toren stonden te klazineren aan wie ik mijn melding kwijt kon en de "groene BOA" zou het opnemen.
Wanneer er op de toren niet heel veel bijzonders valt waar te nemen dan een valk in de nestkast of op het rooster die precies op het moment dat ik mijn camera klaar heb om hem op de foto te zetten van het rooster duikelt en wegvliegt. Besluit ik al snel om maar eens aan de wandel te gaan en te zien of de kratjes inmiddels weg zijn.
Ik ben nog in het bosje van de toren zelf wanneer ik wat herrie hoor om de toren. Aangezien dat bij een thuiskomst in deze fase van het seizoen niets vreemds is, kijk ik even door de boomtoppen omhoog. Maar omdat ik niets kan waarnemen vind ik het wel best zo.
De kratjes liggen nog op dezelfde plaatsen in het water. Ik heb me nog zo voorgenomen om alleen te genieten van de natuur, maar dat lukt direct al niet meer. Ik wind me wat op maar weet eigenlijk niet op wie of waarom. Hebben de agentes de groene BOA wel ingelicht? Heeft de groene BOA er al werk van gemaakt. Had de groene BOA net geen laarzen aan om de kratjes op te pikken? Of liggen de kratjes er zelfs bewust? Ik zou niet weten waarom, maar je weet ooit nooit.
Een beetje dromerig loop ik verder. Zoek ik even langs de oevers van de Loop of er misschien iets interessants te zien is en stap vervolgens over het bruggetje naar de overkant. Rustig ga ik door het klappoortje en zoek ik een plek om de toren nog eens te scannen. Er zat in elk geval even een valk in de hoge antenne, maar die blijkt nu weg. Ik zoek mijn pad door het sompige natte veld om zo dicht mogelijk bij de oversteek bij de zandhoop te komen. Daar zie ik de valk op het rooster fraai zitten te zitten. Een paartje eenden is het maar zo zo eens met mijn verschijnen, maar juist wanneer ik weer terug wil lopen vliegen ze protesterend op. Van Gerrit leerde ik de wijze les om bij het lopen naar beneden te kijken en bij stilstaan omhoog. Het scheelt me natte voeten want het begaanbare pad luistert nauw naar welke stap je als volgende zet.
Ik slaag met vlag en wimpel en kan dus met droge schoenen naar het pad naar het poortje terug. Terug over het bruggetje. Eerst even kijken of we nog wat kunnen ontdekken. In de verte zit een tweede koppel wilde eenden. Verder niets.
Ik ga weer terug naar het spottersveldje en zie nu hoe vermoedelijk V een prooitje verborbert op de koektrommel. Na een poosje vertrekt ze daar. Vanaf de nestkast wordt naar haar geroepen maar ze vliegt door naar de hoge antenne. Even zijn beide valken in de lucht. Ik kan niet zien of dit een vorm van een wissel is.
Op de chat wordt gevraagd of er een derde valk is. Die heb ik zeker niet gezien, maar ik bedenk dat ik tijdens mijn wandeling één keer wat geschreeuw heb gehoord. Wat dat ook is geweest. Het was maar heel kort en hooguit een minuut of tien later zat er één valk op het rooster en de ander op de koektrommel van een prooitje te genieten. Hoe spannend kan het dan zijn geweest?
