Slaat de titel ergens op? Eigenlijk niet, maar elk verhaaltje verdient nu eenmaal een titel te krijgen. En omdat het meestal om een hoogtepunt van de dag gaat kan ik niet anders dan deze titel te kiezen.
Het is deze keer bewust pas laat dat ik naar De Mortel ga. Omdat de bezoekjes van 10 tot in de middag niet veel valkenspot opleverden ga ik nu pas na het middaguur. Onderweg wordt mijn pad tot driemaal toe gekruist door een stoet retro-tractoren. Telkenmale houden verkeersregelaars me tegen. En gezien de toch redelijk grote afstand tussen de hinderpunten maak ik op dat het om een behoorlijke stoet gaat. Na het laatste oponthoud sluit ik zuchtend aan in de rij die van einde Gemert tot De Mortelse kerk duurt. Daarna kan ik ongehinderd door naar de Hemelsbleekweg.
Op het veld aan de overzijde van de Loop zitten een paar mensen bij de poel. Het zijn geen bekenden en dus ga ik op het plekje zitten waar we ons meestal bij warme dagen ophouden. Lekker in de schaduw van de bomen, waar minstens de gevoelstemperatuur lager ligt dan die van de huiskamer.
Ik heb mijn stoeltje nog maar amper uitgeklapt of ik hoor protestgeluiden van de toren komen. De reden van de alarmkreten lijkt te zitten in de twee grote roofvogels die de toren te dicht lijken te naderen. De schreeuwerd kan ik niet ontdekken.
Nadat ik mijn stoeltje op de gewenste stek heb gezet, mijn rugzak aan de rugleuning heb vastgemaakt en de hoes van de stoel eveneens om de rugleuning heb gehangen ben ik klaar voor een grandioos schouwspel. Al bij het betreden van het veld zag ik de Canadese ganzen die in een groepje bij de zandhoop zitten. Ik ga even op verkenning en zie een paar ieniemienie juffers bezig met de voortplanting. Een blik op de toren levert ook van dit punt geen informatie over valken op. Maar wel zie ik weer een verse plukplaats. Veren liggen er genoeg, het karkas is meegenomen.
Ik loop terug naar mijn stoeltje waar ondertussen het manke stiertje enkele meters vandaan staat. Hij ziet me komen en sukkelt rustig een eindje het bos in waar het in de schaduw gaat liggen herkauwen.
Op de toren zit zowaar een valk. Ogenschijnlijk op de lamp aan de achterzijde op de toren zit een volwassen valk. Wanneer ik een paar meter verder naar links loop, zie ik het gezichtsbedrog. de valk zit helemaal niet op de lamp maar op de lage antenne. Over het onverharde deel van de Hemelbleekweg hoor ik het gebrom van de auto van Piet. Een paar seconden later zie ik dat mijn gehoor nog steeds goed werkt. Het is inderdaad Piet. Nog voordat Piet bij het poortje is, zie ik de valk duiken naar iets dat vrij pal onder hem moet zijn. Meteen ben ik de valk achter de boomtoppen kwijt. Geritsel in een boom vlakbij me trekt mijn aandacht. Twee geelgorsjes zitten in de boom. Uit een ooghoek zie ik Piet naderen, zal hij de gorsjes nog zien?
Ik wijs en meteen vliegen beide geelgosjes naar beneden. Het lijkt de opmaat voor verdere totale rust.
Dan zit daar opeens de valk op de lamp aan de achterzijde. Eerst denk ik aan PA, dan aan VV en dan weet ik het opeens niet meer. Is dit wel één van onze twee vaste torenbewoners? Is het toch PA? Lang zit de valk er niet, zoals zo vaak is de lamp opeens weer leeg.
Bij het poortje zien we José en Arie het veldje opstappen. Ze hebben een flinke wandeling gemaakt en halverwege hebben ze even bij Grotels Hof een tussenstop gemaakt. Transavia brengt vakantiegangers terug naar Eindhoven en de volgende kist... een militair vliegtuig van Australische afkomst? Velen hebben de avondvluchten die de overblijfselen van de passagiers van MH17 ophalen gezien. Iedereen die ik er over spreek is ervan onder de indruk.
Piet wijst naar rechts: "een havik," roept hij. Wat later horen we een vreemd gekrijs. Het is een beetje het midden tussen het geluid dat Pa wel eens maakt wanneer hij met prooi thuiskomt en een soort paniek. Een tel later zien we de valk naderen. Met prooi en vermoedelijk inderdaad PA. Geen reactie vanaf de toren. De valk landt ergens buiten ons zicht op de toren. Nog steeds geen enkele reactie. We zijn het het allemaal over eens dat het stel niet meer compleet is. Er is minstens één jong al langere tijd weg. Te lang om weggevlogen te zijn, dus vermoeden wij dat het niet meer leeft. Wie heeft het hele gezin al eens compleet gezien de laatste maand?
We willen weten of het PA inderdaad was en of hij mogelijk aan de voorkant zit. De enige plek waar we dat kunnen zien is bij het achtuurboompje. Samen kuieren we over het veld, waarbij ik Piet ook nog wijs op de plukplaats die ik eerder die dag al vond. Bij het boompje overzien we de voorzijde van de toren, maar zien daar geen valk. Ik hoor iets ritselen onder het boompje, maar ik kan dat niet onderzoeken zonder natte voeten te krijgen. Ik loop daarom ook maar terug, maar een paar keer draai ik me even een slag om zodat ik het boompje in de gaten kan houden. De weidebeekjuffer laat zich weer op de foto zetten en de ganzen houden me in de gaten. Dan hoor ik in de buurt van het boompje opnieuw een geluidje. Triomfantelijk grijp ik mijn camera en zet het waterhennetje nog net op de foto voordat het in de oeverbegroeiing verdwijnt. "Gotcha".
Ik laat Piet de foto zien, maar lang zullen we ons er niet mee bezig houden want er gebeurt weer eens wat: twee grote roofvogels hangen schuin boven ons. "Wespendieven?" vraagt Piet zich hardop af. Ik denk hetzelfde. We zien iets vreemds. De ene wespendief (?) lijkt iets van zich af te gooien, het dwarrelt naar beneden. Heeft ie een groot insect in de lucht gevangen en dwarrelt daar een vleugel naar beneden? We weten het niet.
Een poosje verstrijkt waarbij onze aandacht nogal uitgaat naar de bosrand. We horen dat telkens een groene specht en we vermoeden hem op de grond of anders heel laag in een boom. Helaas kunnen we hem niet ontdekken. En dan opeens is daar een tweede valk in de lucht. Cynisch klinkt het, wanneer Piet hardop concludeert dat we twee slechtvalken zien. De tweede landt op de betonnen rand van de toren, de ander zweeft boven het bos links van ons. Het schouwspel duurt niet lang want de valk boven het bos verdwijnt achter de boomtoppen en de valk op de betonrand verdwijnt, hoe kan het ook anders, op het dak.
Wanneer de valk zich meld wanneer we bepakt door het bos naar onze auto's lopen en hem dus niet kunnen zien, is het geen enkele aanleiding om onze pas te versnellen. Kansen genoeg gehad, nu ben je te laat.
