vr 8 augustus 2008, 6:15u - 12:00u
Van de keitjes en de beestjes
Het is niet de eerste keer deze week dat ik bij de toren kom, wel de eerste keer dat er ook iets te zien is en ook de eerste keer dat ik zo vroeg uit mijn nestje ben gekomen. Waarom? Gewoon omdat ik vroeg wakker werd en om geen knallende koppijn te riskeren sta ik dan maar op. Wat ik dan ga doen in de vakantieperiode? Dat leg ik niet meer uit.
Wie meent dat ie bij aankomst om kwart over zessen de eerste is die het spottersveldje op schoenen betreedt heeft het mis. Ja, Gerrit E is er natuurlijk. Maar ook Tess en Frank zijn al vroeg uit de veren. Er wordt een en ander gedecoreerd. De kleur? Pink!!! 'Huhhh'. Ik vreet een beer als ik er iets van snap. Maar dat wordt me snel helder gemaakt. De datum 8-8-8 is niet zo maar speciaal! Hij is voor ons aller Jonne nog specialer. Ze is jarig vandaag en dat zal niet onopgemerkt voorbijgaan. 'Ja hoor, daar gaan we weer, het spottersveld op zijn (s)malst', is mijn eerste gedachte.
Ik kwam toch om te zien of de valken er nog zijn en dus scan ik de toren. Nu is het nadeel van niets opschrijven, dat je na een verblijf van een uurtje of zes (!) de draad enigszins kwijt kunt raken. Ik moet dus bekennen dat ik de lokaties op de toren niet meer weet. Wel wordt er al vrij snel wat gevlogen en dus kan mijn camera na een weekje Franse meeuwen en Duitse kazematten en nog een kwartiertje zeskoppige buizerdshow tijdens mijn visite eerder deze week eindelijk weer eens valken registreren.
Het verhaal van vandaag? Ach laat ik het kort houden. Onwetend van het geplande samenkomen, laat ik dat verhaal over aan hen die van de planning wisten. De valken laten zich vaak zien. Hoeveel? Vier tijdens mijn verblijf. Wie? Pa, S2 en twee kids, waaronder de onvolprezen schreeuwlelijk die er vandaag echt een showtje van maakt. Ook bewegende beelden kunnen weer eens worden vastgelegd en als het al niet op kan: het ijsvogeltje laat zich ook weer eens uitgebreid zien. Wat zeg ik? Wel een keer of drie! Eerst hoor ik het beestje en mijn gehoor wijst de plek aan: het vierde paaltje van de rij die de loop kruist. Dan besluit ik een wandeling te maken langs de Snelle Loop en hoor ik het beestje ergens in de buurt van de zandhoop. Het hangt er te bidden boven het water, maar wordt verstoord door Gerrit, die door het veld richting de zandhoop loopt. Het komt recht op me af, ziet me en buigt langs de borsrand (paadje) richting de toren om daarvoor het bos in te vliegen. Verbouwereerd kijk ik even toe. Dan besluit ik verder te wandelen en zie ik het vogeltje op de takken nabij het bruggetje. Ik krijg even de kans voor een kiekje, dan zet ik een stapje te ver. Tot mijn geluk zie ik de ijsvogel een stukje verder opnieuw. Weer klikt mijn camera. Een denne-appeltje kraakt onder mijn voeten, shit, het vliegt weer weg. Dan zie ik weer een ander bekend wezen: de oranje karper snijdt door het water. Wat is ie groot! Mijn camera raakt weer flink opgewarmd. Dan loop ik weer verder en valt me weer iets vreemds op. Bij het bankje dat bij de Snelle Loop staat ligt een vierkant brok steen. Zwerfkei? Hier? Even denk ik dat het een stuk tempex is (de grootste producent van het piepschuim is gevestigd in Gemert), maar een stootje met mijn voet wijst direct uit dat het een massief stuk steen is. 'Hoe komt dat nu weer hier?'
Ineens hoor ik een stem achter me. Een man met een hond is me (ongemerkt) vanaf de Loop achterop gekomen. Of ik het ook gezien heb? Wat? Dat nijlpaard in de Snelle Loop? Ik probeer me in te houden en zet mijn onschuldigste blik op. De man vindt het een plaatje in het Gemerts Nieuwsblad waard. Nee, de man is niet dronken. Het is een grap, waarvan Tess en Frank aan de basis staan. Er drijft dus wel degelijk een kunststofkop van een nijlpaard in de Loop. Zover mijn verhaal van vandaag. Tot wirrus!
Foto's van vanochtend:
(Later) Ook weer een filmpje van spelende valken...
Opm: bij nader inzien lijkt het erop dat S2 even van de linkerlamp weg was en mogelijk op de betonnen rand achter de nestkast zat.
