Toen ik gisteren het Gemerts Nieuwsblad las schrok ik enorm. Er stond een overlijdensadvertentie in van iemand die ik onmiddellijk dacht te kennen. "Sjaak, het Skreeverke, hoe heet Sjaak ook alweer met zijn achternaam?"

Ik weet nog dat ik een paar jaar geleden via Google naar hem op zoek ben gegaan omdat we hem al een hele poos niet meer gezien hadden bij de Slechtvalken van De Mortel. We waren er niet gerust op, maar wisten van Sjaak alleen dat ie uit Bakel kwam en Sjaak of mogelijk Jacques heette. 

Maar Sjaak was een gezellige man die graag ronduit vertelde en bij een te vertellen grap al in de lach schoot nog voordat hij zijn verhaaltje begon. Een aanstekelijke lach, want we lachten vanzelf mee, best wel dom, om te lachen om een grap die nog moest beginnen. Het geeft een klein beeldje van hoe Sjaak was. Hij vertelde over zijn kinderen, zijn kleinkinderen en met heel veel bedroefdheid over zijn overleden vrouw. Maar hij vertelde ook over zijn liefhebberij: schaken. Eerst in Gimmert en later vooral nog bij de club in Deurne.

Dat laatste was indertijd voor mij de kloe om op zoek te gaan op het internet. En ik vond hem... Sjaak Vermeulen uit Bakel had meegedaan aan een veteranenwedstrijd bij Schaakclub Deurne. Dat moest hem zijn. 

Nu kwam deze naam dus terug in een overlijdensadvertentie. Geschokt nam ik het nieuws gelaten tot me. Een generatiegenoot van mijn vader, die ik nog maar net begraven heb, met hetzelfde gezellige kenmerk is er ook niet meer. Nooit meer het typische aan komen rijden, voorbijrijden, keren bij de toren en parkeren in de berm bij het spottersveldje. "Goedemiddag heren". 

Dan wat plagerijtjes meestal van mijn kant en het onmiskenbare stoepkrijtje, haagse hopje of anta-flu snuupke. Het hoort voortaan allemaal tot het verleden.

Zelf ben ik al even goed ziek van een chronische darmziekte die plotseling na jarenlange rust weer de kop heeft opgestoken. Ik ben alweer even vaste klant in het ziekenhuis en sinds een paar dagen met hele kleine beetjes weer thuis aan het werk. Vanmiddag ben ik doodop maar het zit in mijn kop dat ik heel even naar De Mortel moet. Ik ga, al is het maar even.

Er is niemand op het spottersveldje en ook bij de toren staan geen auto's. Een snelle blik op de toren laat geen valken zien. Bij de Loop zit de hele familie Nijlgans en een stukje verder door zit een blauwe reiger. Op de zandhoop zit een kleine vogel. Ik kan hem niet herkennen. Het bankje is leeg. Heel symbolisch leeg. Ik knip er een foto van en neem op deze manier met respect afscheid van het Skreeverke. Sjaak verdiende deze naam door zijn uitleg over het Geelgorsje dat in de volksmond zo genoemd werd vanwege de fijne streepjes op de eitjes die wel lijken geschreven te zijn. Dat verhaal klopt, zoals waarschijnlijk alles wel wat Sjaak vertelde. Sjaak was belezen maar hield ook van mijn proza. Nu ben ik daar opeens best wel trots om.

Omdat de laatste tijd heel emotioneel is geweest besluit ik het spottersveldje letterlijk maar ook figuurlijk te verlaten en ga ik op pad. Op zoek naar de slechtvalken, op zoek naar alles wat verder nog op mijn pad komt.

De wandeling valt me tegen. Vanzelf gaat mijn rechterhand naar mijn buik alsof deze ondersteuning helpt, misschien helpt het zelfs wel een beetje. Het valt me op dat er nu heel andere paddenstoelen staan en de paadjes zijn geplaveid met eikels.

Bij de splitsing van de Loop ligt de kudde koeien voor het poortje. Ik ben niet bang van de runderen, maar ik durf geen stootje in mijn buik te riskeren en dus ga ik door het bos verder. Waar de boomtoppen het toelaten bekijk ik de ringen en de lampen van de toren. Het moet PA zijn die daar op de lamp zit. Het is zeker een volwassen slechtvalk. Ik banjer verder. Het loopt niet gemakkelijk en ik heb er een beetje spijt van dat ik deze route heb gekozen. Dan opeens hoor ik gekrijs boven me. Het klinkt weer als een onwelkome gast. Ik zie helemaal niets en ik beklaag me dat ik geen tempoversnelling aankan. Wanneer ik later op de onverharde weg sta zie ik dat er een tweede valk boven de valk op het raampje zit. Het lijkt me een vrouwtje, omdat de valk groter lijkt, maar ik zie onvoldoende van de kop om geel dan wel grijs aan de snavel te kunnen onderscheiden, dus weet ik niet of dit een volwassen dan wel een juveniel vrouwtje is. Ik ben ook te moe om me er verder nog druk om te maken en dus sjok ik verder naar het spottersveldje.

Daar leg ik nog wat vogelvoer op de plankjes en voor de symboliek gaat er een "heffelke" op de grond bij de plek waar Sjaak vaak zat. "Dag Sjaak, doe mijn Pa de groeten, jullie zullen elkaar vast wel mogen."

 



Mooiste van 2014

140307_00000123.jpg
140409_0065.jpg
20140525_07_voedering_op_dak.jpg
P1000379.jpg
P1000426.jpg
P1000433.jpg
P1000469.jpg
P1000556.jpg
P1000598.jpg
P1000599.jpg
P1000630.jpg
P1000673.jpg
P1000935.jpg
P1000981.jpg
P1010095.jpg
P1010110.jpg
P1010492.jpg
P1010496.jpg
P1010547.jpg
P1010607.jpg
P1010620.jpg
P1010708.jpg
P1010742.jpg
P1010782.jpg
P1020174.jpg
P1020293.jpg
P1020566.jpg
P1020618.jpg
P1020639.jpg
P1020676.jpg
P1020856.jpg
P1020872.jpg
P1020882.jpg
P1020935.jpg
P1020989.jpg
P1030264.jpg
P1030274.jpg
P1030278.jpg
P1030477.jpg
P1030532.jpg
P1030551.jpg
P1030743.jpg
P1030746.jpg
P1030759.jpg
P1030844.jpg
P1030873.jpg
P1030931.jpg
P1030947.jpg
P1030969.jpg
P1030989.jpg
P1040142.jpg
P1040224.jpg
P1040379.jpg
P1040383.jpg
P1040410.jpg
P1040479.jpg
P1040715.jpg
P1040750.jpg
P1040797.jpg
P1050089.jpg
P1050128.jpg
P1510068.jpg
P1510088.jpg
P1510114.jpg
P1510115.jpg
P1510118.jpg
P1510173.jpg
P1510278.jpg
P1510294.jpg
P1510376.jpg
P1510415.jpg
P1510431.jpg
P1510461.jpg
P1510542.jpg
P1510570.jpg
P1510745.jpg
P1510813.jpg
P1510816.jpg
P1510889.jpg
P1520084.jpg
P1520151.jpg
P1520292.jpg
P1520335.jpg
P1520401.jpg
P1520444.jpg
P1520476.jpg
previous arrow
next arrow