vr 2 november 2007, 15:00u - 15:45u
Eindelijk effe rust
Ik heb de laatste weken een beetje errug veel uurtjes gedraaid. En als ik zeg errug veel, dan bedoel ik ook errug veel. Zoveel dat ik mijn PC een paar uurtjes rust wilde geven. Een wandelingetje voor mezelf is ook niet weg en dan is er maar een doel: juist ja.
Onderweg zie ik 'niemand' op de weg tussen Gemert en De Mortel fietsen, ik claxonneer een keer. Niemand vervolgt haar weg. Ik ook. Bij de toegang tot het veldje zie ik een verse molshoop. Ik stap er overheen. Het is erg nevelig. Er zit een hoop vocht in de lucht. De toren staat er maar grijs en grauw bij. Een eerste blik levert geen enkel resultaat op. Aan de overkant van de Loop zie ik de twee nijlganzen weer. Dan valt me opeens iets op in de boomtoppen. Het stikt er van de vogels. Mijn kijker leert me dat het duiven zijn. Hoe beter ik kijk, des te meer zie ik er. Het krioelt er van. Plotseling, het lijkt wel op commando, vliegen ze allemaal op. Sjips, het lijken er wel honderd! Na een haast overspannen aandoende rondvlucht strijken ze weer neer in de boomtoppen.
Het schorre geschreeuw van een reiger schalt over de vlakte, maar ik heb geen idee waar ie zit. Totdat hij zijn schreeuw herhaalt. Statig staat hij op de zandhoop te staan. Ik probeer hem op de foto te zetten, maar erg scherp krijg ik hem niet te pakken.
Niet veel later hoor ik een bekend geluid: een slechtvalk die zijn aankomst aankondigt. Pa of S2? Geen idee. Laten we het houden op Pa. Hij nadert over het bosje waar de duiven zitten. Ik probeer hem op de foto te zetten, maar het moet haast in den blinde. Thuisgekomen blijkt dat ik 'misgeschoten' heb.
De valk landt op de lamp aan de voorkant. Ik besluit er naar toe te lopen om zo over de Loop de achterkant te kunnen bekijken. Ik hoor al even een geklop in de bosrand naast me. Ik probeer de richting van het geluid te bepalen. Verhip, daar hangt ie te kloppen. Ik meen dat het een bonte specht is, en omdat iedereen altijd denkt dat de grote bonte specht erg groot is, zou je denken dat het de kleine is. Toch schijnt dat niet zo te zijn. Ik probeer met en zonder zoom en met digi-kijkerpositie plaatjes te schieten. Het beste resultaat, plaats ik hieronder. In een ultieme poging nog een metertje dichterbij te komen verstoor ik het vogeltje kennelijk, want ik zie het niet meer.
Aan de overzijde van de Snelle Loop aangekomen, vinden de duiven het weer tijd voor een massale paniekvlucht. Snel mijn camera erbij, hebbes. Wanneer de duiven opnieuw zijn neergestreken besluit ik tot aan de groene wei door te wandelen. De nijlganzen voelen niets voor een close-up, want ze hebben zich verscholen. Ik besluit maar weer terug te wandelen naar het veldje.
Op het spottersveldje is nog steeds geen bezoek, de specht is ook spoorloos. Ik hoor de prachtige haast fluitende roep van een buizerd. In de grauwe lucht is echter niets scherp te ontwaren.
De valk op de lamp zit mooi stil te zitten. Dan opnieuw een valkengeluid, het klinkt enthousiaster, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Ik speur de omgeving van de toren af en zie nog net dat een valk op de tweede ring landt. Ik probeer mijn kijker steeds scherper in te stellen, maar hij kan gewoon niet beter. Het is de nevel die me parten speelt, maar ik denk toch zeker... het lijkt toch wel... volgens mij is het S2 die... zit te plukken???
Weer? Mijn ogen doen pijn van de inspanning. De vele beeldschermuren maken dat mijn ogen branden. Ik zie niet scherp genoeg... verdorie.
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik zeker meen gezien te hebben dat S2 aan het plukken was aan een meegebrachte prooi. Het aankomstgeluid klonk ook zo, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het zeker weet. Helaas!
Langs de bosrand loopt een man met zijn hond terug naar de harde weg. Hij komt het veldje op en we buurten wat. Wanneer het wat harder miezert, dat deed het zo typisch Hollands al een heel tijdje heel stiekem zonder dat ik er echt erg in had, besluit mijn gezelschap te vertrekken. Eigenlijk wel een goed idee vind ik ook. Tot weer eens een keertje... ofwel Tot Wirrus.
