Wie een uitgebreid verhaal verwacht moet ik helaas ook vandaag weer teleurstellen. Ut gut em nie worre.
Ik sta alweer op het punt om het huis te verlaten, de laatste thuiswedstrijd van mijn club wordt zometeen gespeeld en daar hoor ik ook als sponsor bij te zijn.
Toch even geMorteld nadat ik de hond al uitgelaten had en mijn gsm weer wat geladen was. Op het spottersveld zit Gerrit al paraat. Hij heeft al een hele slechtvalkenroute gemaakt, met eerst een visite aan Ittervoort waar ook vier kids zijn.
De ouders zijn vermoedelijk allebei aan deachterkant met een prooi. Het duurt al best lang voordat ze er mee op komen dagen. En wanneer nog meer tijd verstrijkt, beginnen we toch wat twijfels te krijgen of de valken nog wel aan de achterkant verblijven.
Mijn mobiel vertelt me dat de nestkast leeg is, behalve de vier kids dan natuurlijk. Een grote roofvogel passeert op grote hoogte de toren. Er komt reactie! Meer dan fel reageert een valk die inderdaad ergens van de toren vandaan schijnt te komen op deze toch redelijk onschuldige passant. Buizerds vormen niet echt een bedreiging voor de kids.
De buizerd verdwijnt en de valk zien we even later ook niet meer.
Uit het bos komt de kudde koeien. De stier gaat sneller dan de rest en komt al loeiend in de richting van het aangrenzende weiland gestormd. Roept ie de gecultiveerde koeien van de boer? Wanneer er maar geen antwoord schijnt te komen stampvoet ie en werpt ie zandmassa's op. Verdrijft ie de vliegen, is ie kwaad? Ik weet het niet.
Wanneer het me te lang gaat duren voordat we zekerheid hebben waar de slechtvalken zijn, besluit ik naar de achterkant te lopen. Onderweg er naar toe ontmoet ik wat mensen die kennelijk een vreemde vossenjacht opdracht aan het uitvoeren zijn. Een jongedame ligt uitgestrekt over het bruggetje en is de ruitjes aan het tellen waaruit het ijzeren rooster van de brug over de Loop uit bestaat. Een stukje verderop ligt op wat onnatuurlijke wijze een petje en is er een schaartje in het pad gestoken.
Aan de achterkant ligt de kalvercreche van de koeien dicht bij elkaar. Andere kalfjes heb ik bij de grote groep tegenover het spottersveld gezien. Op de toren zie ik de valk in de hoge antenne zitten. Verder niets. Daar had ik niet voor hoeven te gaan wandelen. Die moet er zijn komen zitten terwijl ik onderweg was. Ik loop weer terug en ga even bij het betonblok staan om naar de koeien te kijken en om de zwarte specht te volgen, die veel te snel is om op de foto te zetten, maar nu zijn vermoedelijke verblijfplaats wel verraden heeft.
De mensengroep nadert en heeft nu als opdracht het oppervlak van het betonblok op te meten. Ze zijn voorbereid want uit een rugzak wordt meetmateriaal gehaald. Ik lach een keer en loop weer verder. Wanneer ik voorbij ben aan het bruggetje valt me een klein kalf op. Het is een bruintje met oormerken in. Het oormerk kan ik gemakkelijk aflezen en het zal niet veel moeite kosten om het hele levensnummer te kunnen aflezen. Verderop staat een koe op de zandhoop, het zwarte kalfje valt me dan pas op. Het kleintje heeft nog geen oormerken. Leuk! Een kalfje puur natuur dus.
Ik loop terug naar het spottersveldje. Een buizerd wordt belaagd door iets anders. Geen slechtvalk. En dan is daar een derde vogel en dat is... wel weer een slechtvalk. Een keer een uitval die wat op een aanval lijkt en de oorlog is al afgelopen. De grootste druipt af. De andere (sperwer misschien) is al eerder uit mijn beeld.
Eindelijk zien we dan de prooi. Volgens Gerrit de prooi van voor mijn aankomst. Hij wordt via een omweg naar het rooster gebracht. Eindelijk krijgen de kids weer wat te eten en bezoek van een van hun ouders. En omdat de roodborsttapuit die heel even tot tweemaal toe op het hek gaat zitten en evenzovaak verjaagd wordt door passerende mensen weet ik dat mijn kans voorbij is om hem op de foto te zetten. Morgen een nieuwe ronde met nieuwe kansen?
