Laatste meidag
Vandaag hebben we een familiefeest. En om het feest luister bij te zetten, neem ik me voor om de dag goed te beginnen met prachtige valkenwaarnemingen. De juvies zal ik in alle standen op de foto gaan zetten. Vliegend, staand, betonrandzittend, stellagezittend, roosterzittend, boomzittend en zelfs zal ik paraat zijn wanneer er eentje besluit op mijn auto te gaan zitten. Nee, ik ben niet voor één gat te vangen vandaag: zelfs al gaat er eentje op mijn camera ziten, de andere camera is paraat. De film zal vast en zeker de natuurprijs krijgen, dat staat wel vast.
Zal ik mijn auto kwijt kunnen? Ik verwacht grote drukte op het spottersveld.
En dan... blijk ik de eenzame auto op de Hemelsbleekweg te hebben, zit er helemaal niemand op het spotterveldje en laat er helemaal niemand zijn hond uit bij de toren. Valken? Niet te zien!
Meteen is het groot alarm: "in welke boom zal de juvie zitten"? Ik speur alle boomtoppen en kale takken af. Niks te zien. Bij de toren hoor ik wat pluimvee druk doen. "Zit er eentje op de grond bij de toren"?
Ik ga op pad en hoor dan gesputter van het onverharde wegdeel komen. Piet komt er aan. Ik besluit echter mijn wandeling voort te zetten en ga eerst naar de achterkant. Voorzichtig slinger ik me daar om het poortje heen en dan heb ik al snel in de gaten dat ik niet bezorgd hoef te zijn om iets te verstoren. Er valt niks te beleven.
Op de toren dan? Ja, daar zie ik wat beweging bij de voet van de hoge antenne. Maar de valk fladdert meteen het hoekje om. Verder niks? Verder niks! Ik loop terug en ga over het bruggetje naar de andere kant van de Snelle Loop.
De kudde koeien staat op het veld. Kikkers plonsen in de paddenpoel. Ik loop verder, het gaat langs de bosrand in de richting van het weiland. Op de toren laat de juvie zich nu beter zien. Klik, klik en verder weer. De juvie hupt naar de hoek van de toren, direct onder de buitencam. Nog iets? Neen. Verder gaat het. Wanneer ik bij de grens tussen wei, veld en bos sta, hoor ik een voor mij vreemd vogelgeluid in het bos. Even later hoor ik hetzelfde vanaf het spottersveld. Probeert Piet me iets duidelijk te maken? Zijn gefluit wordt beantwoord vanuit het bos waar ik voor sta. Ik probeer het geluid te volgen zodat ik de vogel die het produceert kan vinden. Dat lukt me niet. Hij moet verdorie vlakbij me zitten, maar het enige vogeltje dat ik (heel even) zie is het Winterkoninkje. Dan maar verder. Verderop zit een vogeltje op een paaltje, maar dat is niet het vogeltje van het geluidje. Weer hoor ik vreemd geluid in het bos. Ik loop erheen. Het lijkt wel wat op het gekras van een Gaai, maar dat is het toch niet. Ook deze herkomst kan ik niet traceren. Ik loop maar terug naar het spottersveldje en zal dan wel vragen wat ik heb gehoord.
Wanneer ik wat later het veldje op ga, vraagt Piet of ik de Wielewaal ook gehoord heb? Misschien heb ik hem wel gezien? Even heb ik spijt dat ik niet langer heb gezocht naar de vreemde vogel, maar dan bedenk ik dat één van mijn levensregels is om geen spijt te hebben van onbelangrijke dingen die je mist door verkeerde beslissingen. Deze levenswijsheid heeft me al vaak geholpen, ik denk terug aan mijn laatste verjaardag toen ik de primeur van het badderen van een juvie heb gemist, was toen mijn instelling niet geweest zoals die is, dan ware het onverteerbaar geweest dat ik uitgerekend die dag niet ben gaan spotten. Vergis je niet, het is nog altijd doodzonde dat ik dat gemist heb, maar het leven is gewoon door gegaan.
Ook Gerrit en Debbie komen nog kijken. Helaas valt er niet veel te beleven. Debbie baalt. Zij heeft er ook een eind voor moeten rijden. Ik besluit te vertrekken wanneer ook Skreeverke en nog iets later ook Martien Manders (VWG) komen kijken. We hebben ooit eens verzonnen dat wanneer iemand vertrekt, er gauw spannende waarnemingen zullen volgen. Ik offer me dus op, zou je kunnen zeggen.
