wo 5 mei 2010, 06:30u - 09:45u
Een vrije dag. Vroeg opstaan, lekker even Mortelen en daarna nog even aan de slag. De plannen zijn goed. Ik verwacht veel wanneer ik het spottersveldje nog iets voor half zeven oploop. Het is nog wit en de nevel zet de omgeving in een waas. De vorst maakt plaats voor de warmte van het vroege zonnetje. Bij de toren ligt een enorme stapel boomstammen. Verder is er niet veel te melden.
Ik kan geen valk ontdekken en besluit daarom na een poosje naar de overkant van de Snelle Loop te wandelen. Misschien heb ik daar meer geluk. Ook nu geen zicht op valken. Dan bekijk ik de status van het nijlganzengezin. Het is nog compleet. Mijn komst wordt niet erg op prijs gesteld. Ik loop verder langs de bosrand die links van het spottersveldje te zien is. Door de bomen door zie ik een ree die op het veld achter dit bosje mijn aanwezigheid al opgemerkt heeft. De ree hupt het bos daarachter in. Ik kan er geen plaatje van maken. Dan is er opeens die beweging bij de toren. Een valk waarvan ik vermoed dat het Pa is komt uit het niets van de toren vandaan. Hij lijkt een prooitje in zijn klauwen te hebben. Maar het lijkt er op dat hij toch ergens van het rooster vandaan komt. Ik snap het niet helemaal. Lang heb ik niet de tijd om er over na te denken want na een boogje keert hij terug naar de toren. Hij landt op de bovenste ring waar ik hem uit het oog verlies. Enkele tellen later zie ik hem op de stellage die één etage lager staat. Daar verplaatst hij zich met een sprongetje naar een van de hoekbuizen, om weer enkele tellen later naar een kabelframe bij de schotel in het midden van die ring te springen. Kennelijk bevalt dat plekje ook niet helemaal en maakt ie nog een sprongetje om nog iets verder op het zelfde frame te gaan zitten.
Het is nog erg fris. En wanneer het zonnetje zich even verschuilt besluit ik maar terug te gaan naar het spottersveldje. Een paar reigers vechten om het beste plekje. De ene wordt verjaagd en de ander vleit zich neer bij de ganzenpoel. Na een paar plaatjes loop ik verder. Op het spottersveldje is de valk niet te zien. Ik loop wat verder naar achter en met wat speurwerk ontdek ik de valk die nog steeds op hetzelfde plekje zit. Half verscholen achter de spijlen van de ballustrade en een verticale betonnen rib van de toren. Wat ik dan gelukkig nog niet weet is dat dit een status quo is die nog uren gaat duren.
Ongeduldig loop ik wat heen en weer tussen spottersveldje en het bosje erachter. Rond negen uur begint de verveling zulke vormen aan te nemen dat ik even in de auto ga zitten om door het dak heen de toren in de gaten te houden en met mezelf in overleg te gaan of ik nog langer zal blijven. Ik besluit er nog een half uurtje aan te plakken. Behalve wat geluid dat uit de nestkast lijkt te komen gebeurt er nog steeds helemaal niks.
Het is iets over half tien wanneer ik er genoeg van heb. Een paar stokjeswandelaars passeren me, ze groeten, ik groet terug en ik kijk ze wat suf na. Dan zie ik de twee vrouwen omhoog kijken. Uit een automatisme kijk ik ook omhoog en zie dan zowaar een valk in de lucht. De valk maakt een kort boogje voor de toren langs en landt dan kennelijk op de betonnen rand aan de rechterzijde van de toren. Ik loop weer een stukje terug om te kijken of ik iets van de valk kan zien, dat is niet het geval, maar ik krijg wel de zekerheid dat het dezelfde valk is die zo lang verstopt zat. Dat plekje is namelijk ineens leeg. Ik stap in de auto om halverwege het onverharde deel van de HB-weg te stoppen. Ik tuur nog eens naar de toren, maar er is geen valk te zien.
Als het waar is dat het kleinste kuiken gesneuveld is dan snap ik Pa zijn verstoppertje-spel niet. En dan betrap ik mezelf opnieuw op het humaniseren van wilde beesten. "Dombo, buut vrij !!!".
Paar foto's weer..
