za 20 februari 2010, 14:50u - 16:00u
Onderweg naar de toren - voorlopig weer voor het laatst, want vakanties zijn nu eenmaal eindig - valt de haag aan politieke affiches meteen op. Een overdaad van posters tegen een kartonnetje geplakt en aan lantaarnpalen bevestigd moeten mij, de passant en mogelijk zwevende kiezer, overhalen om toch vooral te stemmen op die ene partij die er bovenuitschiet. Ik let dan altijd weer op de slogans, het liefst ontdek ik de allerbelabberste van allemaal. De ene partij is "herkenbaar dichtbij", de ander zegt "gewoon doen", weer een ander "het moet anders", goede one-liners en helaas niks mis mee, maar dan ontdek ik hem: de VVD wijst mij er op dat "Auto's geen files maken, dat doet slecht beleid". Files? In Gemert-Bakel? "Jongens en meisjes van de VVD, jullie maken een misser. Het gaat niet om provinciale of landelijke verkiezingen, het gaat om de gemeentelijke en de gemeente heeft niks te zeggen over dit beleid, hallo!".
Genoeg, ik stap uit de auto en zie meteen een valk naast de grote antenne zitten. "S2? Ik denk het haast, de valk is behoorlijk groot". Ik loop meteen door om bij het bruggetje de Loop over te steken en daar, enigszins beschut tegen de gure wind, de allermooiste plaatjes te maken. Dat hoop ik tenminste.
Een roofvogel vliegt over. Het zou een sperwer of een havik kunnen zijn, de lange staart en puntige vleugels geven aan dat het geen buizerd is. Ik probeer er een foto van te maken. Dan vliegt de zilverreiger over. Hij landt bij de Snelle Loop ter hoogte van de afscheiding tussen de wei en het hooglanderveld. En dan ineens hoor ik wat bij de toren. Zo vlug ik kan richt ik mijn camera in de richting van de toren waar een valk komt aanvliegen. Ik ben nauwelijks vijf minuten ter plaatse. De valk moet PA zijn. Hij vliegt een sierlijk rondje en doet dan, wat slechtvalken in de baltstijd nu eenmaal vaak doen: hij maakt een wip. "Is het meteen duidelijk dat het inderdaad S2 is die daar op de hoek zit", lach ik. Snel druk ik een paar keer op het knopje van mijn toestel. Ik kan alleen hopen dat ze allemaal gelukt zijn. Pa vliegt weer weg en zal ergens aan de achterkant geland zijn.
Op weg terug naar het spottersveldje ontmoet ik Ad van Lith, een begenadigd IJsvogelspotter uit Bakel. We groeten elkaar en gaan ieders ons weegs. Een paar aalscholvers vliegen over. De zilverreiger verplaatst zich. Een paar konijnen huppelen tussen de nijlganzen die een keer gakken en daarmee de konijnen weer het bosje in jagen. Dan arriveert een mij onbekende auto. Een blik door het opendraaiende raampje zorgt voor herkenning. Het zijn twee mannen van de VWG. Ik vertel van de wip binnen vijf minuten en ik hoor over de gewonde aalscholver die naar Someren is gebracht. Ik vraag wanneer de paddenschermen weer worden geplaatst en hoor dat dit overgenomen wordt door een paddenstichting. "De eieren zijn er weer zo!", zegt de vogelman. "Nou, nog een maandje", zeg ik terug. "Dat is ook al gauw", zegt de vogelman. "Als je vakantie hebt is dat zo, maar als je moet werken dan duurt een maandje toch best lang" antwoord ik gevat. De mannen geven me gelijk en wijzen me op een schuiltentje dat in no-time is opgezet. "IJsvogelspotter!" "Weet ik".
Omdat er verder weinig gebeurt, loop ik nog even terug naar de overkant van de Loop en wat later zelfs door naar de achterkant. Ik hoor een vogel over me heen vliegen en probeer te zien waar hij landt. Zonder aarzelen schiet ik een paar plaatjes in de hoop dat de takjes voor de vogel de scherpstelling niet te sterk beinvloeden. "Een grote bonte specht", weet ik dan. Aan de achterkant is niets te zien en dus keer ik weer terug. Op de hoek voorbij het bruggetje staat Ad van Lith ondertussen met zijn kolossale camera omhooggericht klaar om iets op de foto te zetten. Heel stilletjes nader ik hem, want misschien heeft ie wel een ijsvogel in het vizier. Dat blijkt niet zo te zijn. Hij heeft een nieuw statief gekocht en test dit op de toren, waar een valk ondertussen op de lamp op het dak zit.
Heel even buurten we wat met elkaar, bekijken we wat staartmeesjes die ineens en masse in de bomen bij ons zitten, om vervolgens ook opeens weer allemaal te verdwijnen. Ik groet mijn compaan en loop terug naar mijn auto. "Dat was het weer voor vandaag en voor voorlopig", mompel ik in mezelf. "Helaas".
De fotootjes, ...
