vr 22 oktober 2010, 10:30 - 11:00
Het getjilp en gekwetter in mijn tuin heeft ook mijn dochter aangestookt. Het is zij, die al sinds vorige winter de vetbolletjes en masse in de tuin heeft gehangen. In de zomer kocht ze een voerhuisje en sinds dien is er al menig emmertje vogelzaad opgevoerd aan allerlei klein spul in de tuin.
Tegenwoordig is het puur oogsten. Kool- en pimpelmeesjes, roodborstjes, winterkoninkjes, een boomklever, tortels, koolduiven (houtduiven), hegge- en huismussen en sinds gisteren is mijn dochter er zeker van dat er ook een ringmus van haar voer heeft gesnoept. Ze zoekt elk vogeltje nauwgezet op en vergaart zo heel wat basiskennis.
Vanochtend sta ik voor het raam van de achterdeur, die stomme hordeur vertroebelt het zicht, dus twijfel ik over wat ik allemaal zie. Wanneer ik mijn camera grijp om een en ander vast te leggen en de hordeur open maak is het alarm in de tuin. Het roodborstje en de brutaalste mus blijven zitten, de rest vliegt alle kanten op.
Tsja, dat gegeven en daarbij de buizerd die gisteren op weg naar huis laag voor mijn auto mijn pad kruiste zijn genoeg om de kriebel weer te krijgen: "hoe zou het de twee in De Mortel vergaan?"
Een half uurtje later ben ik op weg naar De Mortel. Een geparkeerde automobilist kijkt belangstellend in mijn auto. Ik grinnik, "'k heb je door maat!" Enkele meters verderop draait een vrachtwagen een weggetje in naar rechts. Hij en de auto achter hem worden door personen in blauw gewezen waar ze hun voertuig moeten stilzetten. "Pliessie, 'k wissut".
Ik heb niet veel tijd nodig om de valken op de toren te vinden. Pa zit op de lamp links en dus zal het S2 zijn die rechts op de lamp zit. Mijn verrekijker neemt de twijfel, als die er al was, meteen weg. Ze zijn het gewoon.
Pa schijnt een prooitje aan het verorberen te zijn. Ik heb hem dat wel vaker op de lamp zien doen, dus vreemd is dat niet. Ik loop wat dichterbij om er zeker van te zijn. Op het juiste moment maak ik een plaatje. Ik zie een reepje vlees dat hij van het prooitje losscheurt aan zijn snavel hangen. Die heeft geen honger meer. S2 die om het hoekje zit maakt zich kennelijk nergens druk om. Hoog in de lucht voorbijrazende straaljagers maken dat ze wel even opkijkt, maar dat is dan ook de enige beweging die ik bij haar zie. Pa is, ook omdat hij beter in het licht zit, de aantrekkelijkste partij om te volgen. Ondertussen heeft ie echter zijn maaltje in de krop zitten en dus wordt het uitbuiken.
En omdat er verder weinig of niks te beleven valt, de wind maar koud voelt en thuis nog wel wat werk ligt, ga ik *HOME*
