za 24 juli 2010, 06:15 - 07:45 en 09:45 - 11:45u
Apotheose III volgt zijn voorganger wel heel erg snel op. Desalniettemin meen ik in alle vroegte naar de Toren te moeten gaan. Een snelle bak koffie, een broodje en zoef. Het is kwart over zes wanneer mijn auto landt in de berm. Ik ben moeiemens alleen. De valken laten zich moeilijk tellen. Het blijken er minimaal 3 maar mogelijk 4 te zijn. Op moment X zit er eentje aan een prooi te happen terwijl twee anderen in de lucht zijn voor iets wat wel een spelletje lijkt. Het is geen tikkertje, maar een soort nadoenertje. De een vliegt omhoog, de andere volgt. De een duikt omlaag, de ander ook. De een zwenkt naar links, de ander idem. Enzovoorts. Eerder heb ik al gezien dat vermoedelijk S2 op de lamp aan de achterkant zit. Mogelijk zijn er dus vier valken in de buurt.
Omdat ik niet helemaal content ben met het gebodene zal er vandaag een tweede visite volgen. Het hierdoor ontstane "tijdverlies" dwingt me om het verhaal kort te houden. De hoogtepunten dan maar:
Tijdens het eerste bezoek blijkt dat van de prooi van gisteren het borstbeen ontbreekt. De vleugels zijn dus weg. Veel activiteit is er verder niet. Een flinke wandeltocht door bos en hei levert veel geluid maar weinig beeld op. De zon laat zich maar mondjesmaat zien en uiteindelijk vind ik het na anderhalf uur wel welletjes. Het windjack dat ik aan heb, voldoet redelijk tegen het toch wat frisse vroege ochtendweer.
Nadat mijn krantje thuis gelezen is, zie ik dat het zonnetje nu wel behoorlijk doorkomt. Even is er de aarzeling, maar na enkele tellen is het besluit genomen: ik ga terug!
Opnieuw valt er niet veel te zien van de valken. Ik hoor telkens andere roofvogels zonder ze te zien. Dat zal even later op een fantastische manier anders worden. Wat is het geval: tijdens een wandeling door het bos zie ik links van me in het veld een bruin dier. Door het hoge jacobskruid zie ik niet meteen wat het is maar het lijkt me een haas. Onmiddellijk nadat ik die richting opkijk, hoor ik rechts van me iets ritselen. Nieuwsgierig kijk ik naar het kreupelhout waar het geluid vandaan komt. Het volgende ogenblik zakt mijn kin zowat tot op mijn rechterenkel: tot mijn allehoogst denkbare verbazing zit daar een grote roofvogel op de grond. Een geel oog kijkt me aan. Een grijze rug hupt opeens van me vandaan. Ik kan niet anders dan hopen dat het ene plaatje dat ik kan schieten raak is. Is het een buizerd? Volgens mij niet! Is het een sperwer dan? Zou heel goed kunnen. Een minuutje staar ik in de richting waar de huppende (dus pertinent niet wegvliegende) roofvogel verdween. Zou ie gewond zijn? Had ie een prooi, die hij angstvallig met zich meesleurde? Tientallen vragen schieten door me heen zonder ook maar een antwoord te kunnen bedenken.
Wanneer ik nog steeds onder de indruk terugkeer naar het spottersveldje, waar ik nog steeds helemaal alleen ben, dient zich het volgende aan: opeens is daar die valk op de linkerlamp. "Nou en?", zo zal de lezer zich afvragen. Inderdaad, niets bijzonders, maar wat beweegt die valk vreemd? Is het Pa? Het lijkt wel of ie bezig is een braakbal op te werken. Zijn koppie gaat omloog en dan weer omhoog. Wat zegt mijn kijker ervan? En dan verraadt de verrekijker wat het blote oog niet zien kan: PA is bezig een prooi te verorberen, op de lamp! Hoeveel foto's ik maak weet ik niet eens, maar het voelt alsof het er wel honderd zijn. Steeds dichter loop ik naar de toren. Dan sta ik er zowat pal onder. Veertjes vliegen nog steeds. Een reep vlees wordt duidelijk zichtbaar losgerukt en tot maaltijd verwerkt. "Was er maar iemand hier met die superapparatuur die sommigen hebben. De plaatjes zouden nog fraaier zijn. Maar er is niemand, dus moet ik het met mijn spulletjes doen. De kijker-digi constructie probeer ik ook nog even uit. Toch maar weer met de normale zoom, dat gaat beter. Nog een plaatje en dan hup, vliegt de valk weg.
Twee buizerds wagen zich dicht bij de toren. Ze vliegen er hoog overheen. Krijsend nadert een valk. Het is een jonkie. Hij landt naast de kast. Mooi! Ik kan er weer even tegen... oh, enne over fraaie wolken gesproken: je zou zo maar een olifant in de lucht wanen!
