Half elf aankomst bij toren. Behalve op de binnencam geen valk te zien. V zit bij het eitje. Een groepje vogels nadert de toren. Ik besluit eerst de camera te richten en daarna te kijken of ik ze herken. Een paar tellen later weet ik bijna zeker dat het aalscholvers zijn.
Aan de andere kant van de Loop zie ik een blauwe reiger en er zijn wat duiven in de bomen. De buizerd laat zich weer ongezien horen.
Omdat ik niet weet waar M is, ga ik meteen aan de wandel. Het waait hard, het is erg nat, maar het regent niet. Soms wordt je beloond voor snelle beslissingen, soms had je die achteraf beter niet kunnen maken.
Ik loop in het bos wanneer ik opeens paniekgekrijs van een valk hoor, de andere valk (het zijn er twee) gaat er duidelijk achteraan. Ik sta hier helemaal verkeerd met de kruinen van de bomen boven me precies waar de actie is. Ik probeer zo snel mogelijk op het parallelle paadje langs de prikkeldraad te komen. Ik zie nog net hoe de valken elkaar achtervolgen maar raak ze dan meteen kwijt.
"Zo, die moest weg", peins ik, en meteen besef ik dat ik helemaal niet weet wie er zo paniekerig vlucht. Het kan ook M zijn die moet vluchten. Ik heb er het vertrouwen in dat M zijn dapperheid in deze tijd ongekende grenzen kent.
Omdat ik de valken niet meer zie maar ook niet meer hoor, ga ik verder op weg naar de achterkant van de toren. Misschien zie ik daar nog iets. Het paadje langs de Loop is nat en glibberig, het lijkt wel een slootje.
Aan de achterkant speurt mijn kijker onmiddellijk de omgeving af, zowel in de lucht als op de grond en daarna de toren. Nergens een valk te bekennen. Niet gedraald, direct terug naar het spottersveldje.
Twee wat oudere wandelaars wijs ik op de gladheid van het paadje, we raken kort in gesprek, maar eigenlijk wil ik door, zo snel mogelijk.
Even later sta ik op de HB-weg en zet ik grote stappen om rap op het spottersveldje te staan.
Ik heb geen handschoenen aan, de wind maakt het koud. Ik bedenk dat ik in mijn kofferbak een handschoentje heb liggen om onderweg een kleine reparatie te kunnen doen zonder smerige handen te krijgen. De andere ben ik kwijt maar 1 handschoen is 100 procent meer dan geen.
Ik heb een thermoskan koffie bij me en pak die ook maar meteen uit de auto. Een das in de kofferbak maakt het verblijf nog ietsje aangenamer.
Dan opeens is ie daar: op de koektrommel landt een valk, ik neem aan dat het M is. Gerrit komt.
En dan vliegt daar nog een valk. Refreshbeelden laten zien dat V nog binnen is. Wie is de valk in de lucht die lijkt te willen gaan landen op het rooster en dan weer op de wiphoek. V roept. En dan is de valk op de koektrommel ook in de lucht. Wie volgt nu wie? We weten het niet, maar de valk die kwam vliegen lijkt groter dan de valk die er vanaf de lamp heen vliegt.
Ik kan een van de twee volgen, ik wijs Gerrit waar ie vliegt (in de donkere wolk) even later lachen we er om: welke van de tientallen donkere wolken?
Even later zien we weer een valk opdoemen, deze gaat nogal doelbewust naar het rooster, we weten niet zeker of beide valken binnen zijn of niet. (Mijn fototoestel ziet meer dan wij samen, zo blijkt)
(Zie de cirkel waarin V die de nestkast verlaat te zien is)
Er zal een wissel hebben plaatsgevonden want we zien nu een grotere valk die naar de koektrommel vliegt. Wisseling of niet? De chat geeft antwoord, wissel!
Gerrit heeft als eerste genoeg van de koude wind. Ik blijf nog heel even. Nog één slokje koffie...
Dan verschijnt de melding op mijn telefoon: u bent door uw databundel heen! Verdorie ik heb al die tijd BDL online gehad, dat snoept aardig van mijn MB's.
Nu ik weet dat beide valken weer thuis zijn, kan ik met een gerust hart naar huis. Jammer dat ik voor de rest van de maand heel zuinig zal moeten zijn met de live-verslagen.
