Er zijn van die dagen dat je echt vanalles te zien krijgt. Soms ben je er op bedacht, maar meestal niet en moet je flitsend snel reageren op wat plotseling gebeurt. En dat levert meestal niet de beste plaatjes op.
Vandaag is het een sperwer die uit een boom waar ik zo ongeveer onder sta, opschrikt en zich uit de voeten maakt. Het plaatje is er wel, maar de kwaliteit is bagger. Jammer.
Maar is dat dan alles?
Nee hoor, maar helaas ontbreekt het me door een probleem bij een klant aan tijd om er een fraai verhaal van te maken. In het kort dus maar.
Bij mijn aankomst op het spottersveldje gaat de aandacht eerst naar het boompje aan de overkant van de Snelle Loop, is er het ijsvogeltje misschien weer? Nee, helaas, het kan ook niet altijd bingo zijn. Op de toren? Ik zie de valk op de hoge antenne meteen zitten. Tot voordat ik aanreed zat de ander op de hoek van de betonnen rand voor mij rechts van de nestkast, maar die kan ik er niet meer ontdekken.
Ik besluit om het aangename met het nuttige te verenigen en zet een gezonde wandeling in. Vlakbij de toren nog een kiekje van de valk op de hoge antenne en dan het bos in. Vlakbij het bruggetje zie ik in een flits hoe een klein vogeltje over en weer vliegt. Later hoor ik dat het vermoedelijk om een goudhaantje gaat, dat er al een paar dagen zit. Ik steek het bruggetje over en zie dat aan de zogenaamde achterkant ook geen valk te bekennen is, behalve de al gememoreerde valk op de hoge antenne. Ik zie opeens de router op de onderste ring en schiet in de lach. Dat ding heeft menigeen al in verwarring gebracht die kijkend naar de Grotelseheidecam een valk op de reling meende te zien zitten. Ik zet de router op de foto en loop glimlachend verder. "Bedriegelijke bedrieger ontmaskerd", lach ik.
Bij het boompje bij de Loop bekijk ik de toren opnieuw. Geen bijzonderheden. Verder gaat het. "Zouden de reetjes weer op hun plek staan?". Dat blijkt niet het geval. Terug over het brede bospad, uit het bos bij de poel en door naar het poortje, bruggetje over en nu linksaf naar de achterkant. Ik nader de achterkant intuïtief wat voorzichtiger. Je kunt immers nooit weten wat er aan die kant zit. Er vliegen een paar vogeltjes op wanneer ik me om het wildpoortje slinger. Niks aan de hand en dan opeens een vreemd klepperend geluid. In een flits zie ik de sperwer boven me wegrazen. Wild schiet ik een plaatje, bijna tegen beter weten in, want scherp kan het plaatje nooit zijn. De sperwer maakt zich uit de voeten en het tweede plaatje is zo mogelijk nog slechter dan het eerste. Vloekend op mezelf loop ik verder naar een positie waar ik de toren aan de achterkant en de noordelijke kant kan overzien. "Yep, zit er eentje aan de noordelijke kant op de lamp", zie ik. Dan zie ik hoe de tweede de toren nadert. "Die gaat op de hoge antenne zitten", voorspel ik, maar dan zie ik in een ooghoek, terwijl de lampzitter het op een krijsen zet, hoe er een slechtvalk over me heen vliegt. Snel draai ik mijn hoofd weer naar de toren: twee stuks en deze maakt drie !!!
Ik denk dat het PA is die in de antenne is gaan zitten en dat VV de krijserd op de lamp is. De andere valk lijkt een passant die zonder blikken of blozen verder vliegt in de richting van Aarle-Rixtel.
De zon maakt het lastig om de valken van deze kant op de foto te krijgen, dus besluit ik terug te keren naar het spottersveldje. Onderweg ontmoet ik Jan de jachtopziener die me vertelt dat ik onlangs een gigantisch grote roofvogel heb gemist. Ik was net voorbijgelopen toen Jan hem zag vliegen. Even baal ik ervan, maar dan haal ik de schouders op. Da's nu eenmaal het geluk of de pech die je kunt hebben. Gemiddeld genomen mag ik al niet klagen, dus dat doe ik dan ook niet. Verder gaat het.
Op het spottersveldje aangekomen zie ik hoe de valk in de antenne opvliegt maar dan een mini rondje om zijn as maakt en vervolgens een half metertje van de oude plek gaat zitten. Maar nu op een smal zij-harkje waar ie niet bepaald opvalt.
Buizerds stijgen op. Dan weer drie dan weer vier. En dan hoor ik het puffende dieseltje van Piet. De show kan beginnen. Allereerst laat ik Piet raden waar de valk in de antenne zit, de ander zit nu naast de nestkast en valt direct op.
Pas wanneer ik de valk aanwijs, ziet Piet hem ook. Er zijn weer diverse geo-cachers op pad, één doet zo raar dat ik twijfel aan zijn verstandelijke vermogens, twee anderen komen een kijkje nemen door de scoop van Piet.
Wanneer zij vertrekken rijdt er een auto naar de toren. "Ach nee toch", zucht Piet, "toch niet alweer in de toren?"
Inderdaad stapt er iemand uit de auto, maakt de poort open en gaat naar binnen. Op de toren is vooralsnog alles op zijn plek. Maar dan opeens: de valk van de antenne sjeest als een razende weg. "Die ziet wat", meent Piet. Ook de ander vertrekt met hoge spoed en met een hoop herrie. "Ach k*t, die vent zit natuurlijk ergens boven", Piet klinkt allesbehalve blij en ik sluit me bij hem aan.
Even later zien we de buizerds, vier, vijf.... ZES... ZEVEN telt Piet er. Ik zie er nog maar drie, maar dan blijk ik een ander drietal te zien. De valken keren krijsend terug en zonder te landen vliegen ze verder. De buizerds gaan net zo hard en we zien ze telkens ergens anders weer opdoemen. "En daar???", wijs ik vragend naar een roofvogel boven het bos. "Da's nou typisch een havik", weet Piet zeker, "kijk maar eens hoe ie vliegt en die staart....".
De valken razen nog een paar keer over. Dan zie ik de toegangsdeur van de toren weer open gaan. De man stapt in zijn auto en rijd langs ons heen. "Ford", ziet Piet.
Het gaat naar de klok van twaalf, tijd voor de eikes.
