 |
 |
Normaal begin je een verhaal in chronologische volgorde. Ofwel je begint bij het begin en eindigt bij het slot. Maar nu even NIET!
Ik begin bij het einde omdat het zo speciaal was. En jullie mogen me allen voor gek verklaren, maar dan moet je dat Dorine, Piet en Gerrit ook doen, want die waren erbij en keken ernaar.
Al nieuwsgierig geworden? Nou daar komt ie dan:
Om 21:50u stonden we met het voornoemde stel klaar om naar huis te gaan. De bewegingen waren van een uur daarvoor dus viel er niet veel meer te verwachten. Zeker niet omdat de duisternis al begon in te treden. Gerrit had zijn scoop al opgeborgen en zou die nog drie keer uit moeten pakken.
We horen om 21:50u een kwiek-geluid. Eén van de valken vliegt op en gaat op het rooster zitten. "Zou ze een ei gaan leggen?" grapt Dorine. "Ja, daar houden we het maar op" grappen we terug. Gerrit wil toch wel even zien of dit inderdaad S2 is en pakt dus zijn scoop weer uit. Na wat discussie zijn we het er over eens dat het S2 is. Het was niet de eerste keer vanavond dat het wie is wie raadspel gespeeld werd. Ik wil naar huis en zeg dat ik nog zo'n honderd foto's te verkleinen heb. "Waarom doe je dat niet in een batch?" vraagt Piet. Ho, nu wordt het interessant. "Hoe doe je dat?" vraag ik. En terwijl we het daar over hebben horen we een bekend valkengeluid. Recht voor ons, schuin boven het veldje zien we twee valken vliegen. "Verrek, waar komen die nu opeens vandaan?" vraag ik me hardop af. "Met een prooitje" roept Dorine uit. "En die andere pakt over" hoor ik roepen. Inderdaad pakt de kleinere valk de prooi over van de iets grotere en vliegt ermee naar de onderste ring. Mijn eerste gedachte ging uit naar S2 die de prooi aanvoerde en Pa die hem overnam. Dan gaan we koppies en posities tellen: op het rooster zit S2????? Die zat er dus nog! Op de lamp zit een jonkie, die zat er ook al. De krijsende valk met prooi is de kleinere van de twee die zojuist kwamen aanvliegen.... Het jong heeft de prooi van PA overgepakt en met succes!!!!! Terwijl wij er enthousiast over zijn, krijst de kleine met een soort overwinningskreet verder. Gerrit pakt zijn scoop weer uit de auto en bestudeert de victorie kraaiende valk een nauwlettend: "Het is een jong". Dorine wil het ook zeker weten en kijkt ook door de scoop van Gerrit: "hij is het echt!"
We zijn er nu allemaal van overtuigd: een jonkie heeft een geslaagde prooiovername gedaan!
Het zal duidelijk zijn waarom ik met deze laatste 10 minuten start. Ik heb weer die adrenalinestoot gekregen die ik weer even miste.
Zometeen verder....
Nu dan maar het chronologische begin.
Ik kwam om 19:30u aan bij een verlaten veldje. Nou ja, het afgebakende veldje was verlaten, maar de wei bepaald niet. De hooglanders graasden aan beide kanten van de door de Snelle Loop doorsneden vlakte. Aan de overzijde zie ik twee koeien met twee hele kleine kalfjes. Eerst nog even een glance over de toren. Je weet wel: van onder naar boven zigzaggend tot aan de antenne de toren afspeurend naar valkenlijfjes. Niks te zien. Dan de koeien maar. Ik maak een paar foto's. Tien minuten later hoor ik een gekrijs vanaf de toren en inderdaad: de valkjes gaan tikkertje spelen. Daarna landt er een op een ring en de andere op de lamp links onder de onderste ring. Dan vliegt de valk vanaf de ring weer op om op de antenne te landen. Wat me opvalt is dat deze valk lang met de vleugels gespreid blijft zitten. "Een jong" concludeer ik. Op de lamp is zeker ook een jong. Vijf minuten later vliegt de antennevalk weer op en gaat op de lamp aan de rechterkant onder de ring zitten. Mooi naast elkaar om het hoekie. Uit het niets komt een derde valk aanvliegen en die neemt de vrije positie op de antenne in. "Alweer met de vleugels wijd" constateer ik. Het waait nogal, misschien ligt het daar wel aan. Het tentje naast me buigt diep door. "Dat krijgt het moeilijk" denk ik. Dan arriveert Gerrit. "Moet ik mijn scoop uitpakken?" roept hij. "'t Is tot nu toe de moeite waard" roep ik terug.
Om 20:00u vliegt de valk die ik als Pa identificeer achter de nestkast op de betonnen rand. "Zo goed als zeker Pa". "Kijk nou eens naar dat onderste raampje rechts? Wat zit daar nou?" vraagt Gerrit. Hij antwoordt zelf met "da's een duif". "Als dat een duif is", zeg ik, "dan was die prooi laatst ook zo'n donkere duif". Gerrit stelt zijn scoop in en laat me kijken: inderdaad het is een donkergekleurde duif. De witte neusdoppen zijn goed te zien. "Dat is dan een slimme duif" zeg ik "want hij zit daar zo veilig als wat".
Wanneer om 20:45u ook Dorine en Piet al even zijn aangekomen en zijn bijgepraat vliegen er plotseling drie vogels achter elkaar aan. In eerste instantie lijkt het of er twee valken achter een duif aan gaan. Maar de duif wordt met rust gelaten en het lijkt of de twee anderen achter elkaar aan zitten. Ook een vierde vogel maakt een hoge vlucht. Tegen de invallende duisternis is het allemaal niet helder te onderscheiden. Dan ziet het er naar uit dat de ene valk dus ook een duif is en die wordt achterna gezeten. Daar wordt het wel iets logischer van dat de ene duif zo vrij mocht wegvliegen. Terwijl we nog even discussieren wie wie nou allemaal is nemen de valken hun stellingen weer in. "Er gebeurt niet veel meer vanavond". "Vorig jaar was er 'savonds veel meer beweging" zegt Gerrit.
We moesten eens weten....
