di 16 februari 2010, 10:15u - 11:30u
Het is weer snel voorbijgegaan, het feest dat het Zuiden in zijn ban houdt. Carnaval zit me nog altijd in het bloed, een midweek vakantie in een bungalow kan voor mij geen alternatief zijn en dus geniet ik weer met volle teugen van het feest der zotten dat vast en zeker vanmiddag zijn vervolg kent, de laatste loodjes alweer. De vrije week stelt me ook in de gelegenheid voor dat andere... dat eveneens ongrijpbare voor degeen die het niet kent: Mortelen dus.
Ietsje over tienen parkeer ik mijn auto in de besneeuwde berm. Zoals zoveel landgenoten ben ik de sneeuwmassa ondertussen meer dan zat. Het is niet eens mooi meer. En zeker met de harde wind die opgestoken is, is opnieuw de gevoelstemperatuur veel te koud voor een lang verblijf op de open vlakte.
De toren laat geen valken zien. De voorzijde is leeg. Ook een minuutje minutieus gluren naar de nestkast, daarbij een stuk naar achter wandelend om een beetje meer zicht te hebben in het broedhok van dit paar beroemde slechtvalken levert geen enkele beweging, niet eens een twijfel op. Dan kuier ik maar naar de achterkant. Aan de overzijde van de Snelle Loop zoeken de hooglanders naar wat sprieten onbedekt gras. Een tweede hooglander profiteert van het spoor dat haar voorgangster trekt. Met de krullende tong worden de sprietjes naar binnen getrokken. De kudde lijkt me flink uitgedund, maar wanneer ik, nadat ik bij het bruggetje heb geconstateerd dat ook de lamp aan de achterkant onbezet is, verder langs de Loop naar de achterkant kijk, zie ik daar nog wat hooglanders aan de oever van de Loop staan te grazen.
Ik loop verder naar de achterkant. Ondertussen pieker ik over het spoor dat binnen het hek verraadt dat er een auto heeft gestaan. Het spoor was vers, mogelijk een dag oud. Wie of wat? Ik heb er geen idee van, dus vervolg ik het pad naar de achterkant. De hooglanders verdwijnen een stukje verder in het bos. Ik ga door het wildpoortje en wandel dan parallel aan de bosrand van het torenbos door naar het noorden. Ook de lamp aan de noordzijde herbergt geen valk. Mijn kijker glijdt langs de ringen. Dan valt me een schotel op die aan de GSM-antenne aan de noordkant vast zit. "Was er die voorheen ook al?", vraag ik me af. Piekerend loop ik terug naar het wildpoortje. Daar passeer ik wat mensen die me vriendelijk groeten. Ik groet terug en vervolg mijn weg terug naar het spottersveldje.
In mijn uppie, zonder dat er een slechtvalk te zien is, is de kou hard te ontberen. Lang zal ik niet blijven, zo heb ik dan wel uitgemaakt, maar dan hoor ik in de verte de vrolijke tonen van een carnavalswagen die ongetwijfeld op verplaatsing is. Het langzaam aanzwellende geluid doet me vermoeden dat de wagen door een tractor voortgetrokken wordt. Ik draai me in de richting van de weg De Mortel-Bakel om een glimp van de wagen op te vangen. Meer dan een glimp is het niet, maar een tel later heb ik er spijt van dat ik me omgedraaid heb. "Aankomstgeluid!" Ik sta naast een boompje dat vlakbij de ingang van het spottersveldje me enigszins uit de koude wind zet. Nadeel hiervan is dat ik de valken niet van ver aan kan zien komen. Voor ik het weet is het aankomstgeluid verstomd en zoek ik snel naar de plek waar de valk is geland. Vreemd genoeg start ik mijn zoektocht vanaf de ringen. Verwacht ik dat de valk zich met een prooi heeft gemeld? Nadat de ringen en de hoge antenne geen valk blijken te herbergen kijk ik terloops naar de lamp. Mijn blote ogen nemen een gestalte waar en met de kijker in de hand weet ik het zeker: valk op de lamp.
Het moet haast S2 zijn, omdat zij vaak met een wat harder geluid haar aankomst meldt, maar de tekening van de kop brengt me toch wat aan het twijfelen. Mijn handen trillen, is het door de kou of is het toch nog een lichte alcoholbeving die mijn vingers doet schudden? Hoe dan ook, ik krijg het niet voor elkaar om de valk scherp in beeld te krijgen. Ik schiet een paar plaatjes in de hoop dat die wat meer zekerheid geven. Nog een poosje trotseer ik de steeds maar kouder wordende wind in de hoop ook de aankomst van de tweede valk nog te kunnen meepikken. Dan dwarrelen er weer een paar sneeuwvlokjes voor me neer. Ik heb er genoeg van... De auto moet me maar opwarmen om het laatste deel van het feest der zotten voor te bereiden. Toch nog maar even een verhaaltje erin knallen? Lijkt me wel een goed idee. In De Mortel passeer ik een carnavalswagen. "Matje", herken ik een van de vrienden van mijn dochter, die naast de wagen kennelijk een kleine reparatie uitvoert. Mijn dochter doet dit jaar voor het eerst niet mee met de Fiephannesse. Maar zoals Mart Smeets het vaak zo treffend verwoordt: ook de optocht wacht op niemand.
De fotootjes, ...
