"Gekke koeien maar geen ziekte", ik heb bedacht dat dit de titel gaat worden en dan moet er al heel iets bijzonders gebeuren wil ik daar van afwijken. Dus... de titel is gemaakt, nu het verhaal nog.
Ik verveel me vanmiddag en ondanks het feit dat buienradar vertelt dat het gaat regenen besluit ik het er toch maar op te gaan wagen. Liever een beetje regen dan een verveelde middag. Een goed besluit zo zou blijken, want ik heb geen druppeltje gevoeld vanmiddag.
Ik blijf maar even op het spotttersveldje, want ik kan geen valk ontdekken, behalve dan de valk die op mijn mobiel in de nestkast te zien is. Het licht is niet fijn voor een fotomiddag, maar alles is beter dan niets en dus hoop ik een breed scala aan vogeltjes te zien tijdens de ingezette wandeling. Er loopt een stelletje verliefd te wezen en ik ben dan ook blij wanneer ik ze gepasseerd ben. Het is meer hun probleem maar toch voel ik me bezwaard om zoiets aan staan te gapen. Ik verdwijn in het bos en zie de kieviten nabij de zandhoop. Een paar eenden in de loop en een erg witte blauwe reiger er vlakbij. De reis gaat eerst naar de achterkant om de eventuele tweede valk te zoeken. Ook bij het bankje bij het betonblok zit een stelletje. De jongen groet en de jongedame voert een druk gesprek aan de telefoon. Althans zo vermoed ik, want als ze tegen de jongen praat dan raakt ze hem niet helemaal :)
Aan de achterkant bekijk ik de jonge aanwas bij de runderen in het veld. Diverse jonkies zijn al voorzien van oorhangers met levensnummer. Op de toren geen valk te bekennen. Ik draai weer om en zie aan de overkant van de Loop een paar met camera. Ik ken deze mensen die vorig jaar met heel veel geduld de groene specht hebben gevolgd. We maken een praatje en bespreken het feit dat de zwarte specht ditmaal op het speciale lijstje staat. We horen hem ondertussen, maar zien hem niet. Een gaai zie ik wel en die gaat precies op de goede plek zitten, met de grijze toren tussen de bomen door op de achtergrond staat de Gaai mooi in contrast. Klik klik.
En verder gaat het weer. Wanneer ik over het bruggetje ben en door het klappoortje het veld op ga, hoor ik de valk in de nestkast. Ik zie hoe de andere valk nadert, maar ik ben er nog niet zeker van of dit PA is of een juvie. Het geluid uit de nestkast klinkt me wat als een alarmkreet. Het schuifje gaat snel op filmen. Ik sta wat verder van de Loop vandaan omdat ik niet te dicht bij de kieviten wil komen. De valk doet er even over voordat ie besluit om op het rooster te landen. Mijn armen worden zwaar. Ik verwacht een wissel als het inderdaad PA is. Even later vliegt een valk van het rooster weg. Ik denk dat deze iets groter is, maar ik ben niet zeker. De valk verdwijnt uit mijn zicht.
Ik ga verder langs de rand van het bos en ga langs de prikkeldraad tussen wei en veld naar de Loop. Op deze manier heb ik een omtrekkende beweging gemaakt om de kieviten heen. Die krijgen het aan de stok met alweer die lastige kraaien. Het gaat weer even op film.
In de wei staan de koeien, die vandaag of misschien eerder dit weekend voor het eerst weer buiten zijn. Nieuwsgierig rennen ze op me af en stoppen abrupt wanneer ze bij het prikkeldraad zijn. Ik moet er half om lachen maar krijg daardoor een hoestbuitje. Een paar van hen schrikken en maken dolle sprongen. "Gekke koeien, maar geen ziekte", bedenk ik.
Wanneer ik door het bos wil gaan om de reetjes te gaan zoeken hoor ik kindergeschreeuw in het bos. Een gezin is er aan de wandel en de kinderen doen wat kinderen nu eenmaal doen. Lachen en huilen met flink wat volume. "Daag kans op reetjes", bedenk ik. Ik draai me maar om en besluit langs de bosrand terug te lopen naar de poel. Daar ontdek ik de twee schildpadjes waarvan er eentje best goed zichtbaar is. Klik.
Nu loop ik terug naar het klappoortje om nog even op het spottersveldje te gaan zitten. Daar zitten ondertussen twee echtparen. Vlak voordat ik bij hen ben hoor ik weer een schreeuw uit de nestkast. Snel draai ik me om, maar ik zie nog niets. Pas wanneer ik de mensen gepasseerd ben, zie ik nog net een valk boven het bos. Het lijkt me een grote valk, maar wederom ben ik niet zeker of het VV, of toch PA of toch een ander is.
De valk draait dan weer naar de toren, en dan weer een heel stuk van de toren af. Uiteindelijk gaat de valk ergens aan de achterkant zitten, zo lijkt het me.
Het laatste stukje van mijn mortelbezoekje wordt ingenomen door de kieviten, maar ik laat geen foto's zien van de precieze plek van hun nest. De reden zal bekend zijn.
