vr 12 maart 2010, 10:15u - 12:45u
"Morgen ben ik naar de toren, gaan we koffieën", weet Sazoe me in de avonduurtjes op weg terug van de kantine van onze club te vertellen. Wie me kent, weet dat dit voor mij "het teken" is. Ik verheug me er al op om DE valken nu het tijdstip van het legsel van dit jaar rap nadert weer te gaan opzoeken. Ik vraag niet eens met wie Sazoe gaat koffieleuten, ik zie het wel....
Rond een uurtje of tien merk ik op dat het maar frisjes is bij de toren. Het is wat donkerbewolkt, geen ideaal fotoweer, maar ach je kunt niet alles hebben. Het windje maakt het alweer veel kouder dan dat het werkelijk is. Een beetje verscholen tegen het paaltje van het hekwerk op de hoek van de toren zit een valk. En het is bijna bij gewoonte dat ik ook nu weer aanneem dat het S2 is. Ze is fors en door de kou heeft ze haar veren wijd uitgezet, "Ze is het", weet ik wel haast zeker. Omdat het paaltje te overheersend is in het beeld, besluit ik naar de overzijde van de Snelle Loop te gaan om daar tegen een beter contrast betere foto's te kunnen maken. Onderweg luister ik naar de bonte specht en een stukje verder naar de groene specht. Ik hoor ze wel, maar zie ze niet.
Een paar kraaien lijken ruzie te hebben. En tussen de boomkruinen door zie ik een vogel zich wegspoeden. Het lijkt me een roofvogel en iets zegt me dat het wel eens een sperwer of havik kan zijn. Om een of andere reden denk ik niet aan een buizerd, hoewel ik het absoluut niet goed kan zien.
Ik besluit onder de beschutting van de bosrand rustig verder te wandelen. Ik hoor genoeg vogeltjes, ik zie ook veel vogeltjes, maar behalve een paar koolmeesjes kan ik er geen herkennen. Opeens hoor ik geritsel vlak naast me. "Verhip, de paashaas is vroeg dit jaar!" Een geschrokken haas rent weg. Ik wacht even tot hij vanachter een wat berkenboompjes weer beter in het zicht komt en knip een foto. Maar dan opnieuw hoor ik wat geritsel. En weer rent een haas vlakbij me weg. Dan twijfel ik even. "Zijn dit wel hazen? Is de kop wel plat genoeg en zijn de oren lang genoeg? Zijn het reusachtige konijnen die van me weg spurten?" De tweede haas komt even overeind. Heeft hij me wel gezien of is hij door de andere gealarmeerd en is hij weggesprint zonder te weten waarom? Het plaatje maakt veel duidelijk. Ik twijfel niet meer.
Terwijl ik nog wat door het bos loop in de hoop vooral de groene specht te kunnen traceren, zie ik een blauwe auto naderen. "Is dit niet de auto van Bob?" Wanneer de man uitstapt is alle twijfel weg. "Yep, dat moet Bob zijn". De man loopt naar de toren en kijkt wat om zich heen. Dan kom ik uit het bos en kuier naar de Snelle Loop. De man ziet me en ik steek mijn arm omhoog. Aan de andere kant wordt ook een arm in de lucht gestoken. "Het is hem!"
Dan hoor ik aan S2 dat ze Pa ziet aankomen. Ik stop mijn wandeling terug naar het bruggetje en ga in marstempo terug naar een plek waar ik een beter overzicht heb. PA vliegt inderdaad in de buurt rond, maar keert nog niet echt terug naar de toren. Dan verlies ik hem uit het oog en maak ik van de gelegenheid gebruik om in wat versneld tempo naar de toren te wandelen. Daar staat inderdaad Bob te kijken naar een pauw die achter de toren haar domicilie heeft. Na een groet lopen we terug naar het spottersveldje waar op dat moment ook Sazoe en Zonnevogel aankomen. Het groepje groeit. Van de warme koffie knap ik goed op, want de koude wind heeft zijn werk weer gedaan. Zoals Sazoe en koffie een een-tweetje is, zo is Bob en appelflappen dat ook. Het is weer zo'n ontmoeting die de haast ouderwetse gezelligheid weer nieuw leven inblaast. De winterperiode was qua ontmoeting met bekenden maar zeer beperkt. Maar vandaag is het weer een stukje lente (wat dat aangaat).
Nu komt Pa toch echt op visite. Hij zit even op de rand helemaal aan de andere kant (dus rechts aan de voorzijde), maar besluit dan toch maar even om zich te komen opwarmen bij S2. Door het gebuurt verlies ik dan de valken even uit het oog. Af en toe draai ik me naar de toren en stel dan steeds vast dat S2 niet van haar plekje te branden is. Dat PA opeens op het rooster blijkt te zitten is me ontgaan. Zijn aankomst daar heb ik gemist.
Wanneer de anderen naar elders vertrekken voor een warme kop soep, bedenk ik dat het al weer veel later is dan bedoeld. Ik snel naar huis om een paar eitjes in de pan te gooien. Onderweg vraag ik me al weer hard af, of het vandaag bij dat ene bezoekje zal blijven. Wat denk je?
De fotootjes, ...
vr 12 maart 2010, 15:00u - 15:45u
En wat dacht je?
Natuurlijk ga ik vanmiddag nog even terug. Toch nog wat later dan ik eigenlijk zou willen trek ik de voordeur achter me dicht. In de gauwigheid vergeet ik mijn pet op te zetten, maar ach, er liggen er nog wel meer in de auto...
Wanneer ik even later weer in de berm van de HB-weg sta, verlaat ik mijn auto en weer mis ik de greep naar de achterbank. Op het veldje hoor ik iemand zeggen: "wie is dat?" En vervolgens: "Is dat Ton?" De bezoekster heeft me nooit zonder petje gezien en ijlings draai ik me om en maak de vergeten greep op de achterbank alsnog. Wanneer ik me even later ook op het veldje installeer maken we er nog wat grappen over. Het is gewoon weer keigezellig onder goed gezelschap.
En op de toren? Daar zit S2 nog altijd op haar vaste plekje links op de betonnen rand. En als ik het me goed herinner zit pa op de antenne. Niet voor lang. Binnen enkele tellen na elkaar vliegen beide valken als een speer naar links. We verwonderen ons naar wat ze zien. Dan opeens wordt alles wat duidelijker. De twee valken hebben het voorzien op een vogel die ergens achter het bos in de lucht hangt. Is het een prooi? Of een indringer? We weten het niet, maar er wordt gegrepen. Het is ons allemaal een raadsel wat er verder gebeurt. Maar beide valken keren weer terug naar de toren. S2 gaat weer op haar plekje zitten en Pa landt, naar ik meen, op het rooster. Niet voor lang want kennelijk heeft de hele affaire Pa een adrenalinestoot opgeleverd en gaat hij zijn zoveelste kwakkie bij S2 binnenschieten. "Hoe doet ie dat met zo'n kou?", wordt er gevraagd. "Heel klein, denk ik", antwoord ik gevat. Zo langzaamaan wordt het voor de dames tijd om aan het eten te beginnen. Binnen enkele tellen sta ik alleen op het veldje. Een schatjeszoeker wordt nog een handje geholpen. Hij staat even wat dralend op de weg en realiseert zich dan dat we weten waarnaar hij op zoek is. "Stukkie verder nog", wijs ik aan. "Bedankt", roept de man wanneer hij het kokertje inderdaad vindt.....
Het filmpje van vanmiddag..
