vr 26 maart 2010, 15:00u - 16:00u
Een sombere dag nodigt niet erg uit om te gaan Mortelen. Rond een uurtje of drie leg ik mijn werk naast me neer en omdat het droog is ga ik dan toch maar.
De verwachtingen zijn niet erg hooggespannen. Tot mijn verbazing staan er toch een paar auto's langs de berm. Het zijn de twee Gerritten die, net als ik, toch een bezoekje niet kunnen laten. Veel is er niet gebeurd, zo verneem ik van hen. S2 zit op de antenne en Pa neemt de honneurs waar. Kennelijk heeft S2 geen honger meer, want alles wat aan prooidieren passeert mag hun gang gaan. Dan is het maar wachten op het wisselen van de wacht.
Tegen half vier vindt Gerrit112 het niet meer waard om dat af te wachten. "Gelijk heeft ie", denk ik ook al aan opstappen. Het grootste amusement komt van een hond die het voorzien heeft op een kraai. De kraai laat dan weer zien dat het plagen hen in het bloed zit, door telkens weer uitdagend over de hond heen te vliegen en dan een stukje verderop weer te gaan zitten. Dit herhaalt zich een paar keer. En om aan te geven hoe saai het verder is: een zilverreiger in de wei staat daar om 15:00u en staat haast onbeweeglijk om 16:00u er nog.
Het is bijna vier uur wanneer er dan toch enige beweging is bij de toren. S2 vliegt zo'n beetje de kortst mogelijke route naar de nestkast. Geeft daar kennelijk het teken aan PA dat hij mag oprotten en dan laat PA zien dat ie vandaag ook niet veel zin in inspanningen heeft: ook hij gaat zo'n beetje via de korste weg op zoek naar de grote antenne om daar op het kabeltje van de hoogste vertakking te gaan zitten.
"Daar heb ik op gewacht", meent Gerrit en terwijl hij zijn boeltje pakt, sta ik al bij de vuilnisbak om mijn peukjes er te dumpen. "Tot wirrus".
Paar fotootjes, ...
