wo 30 juni 2010, avond
"Efkes un pekske sigarette haole", zeg ik tegen mijn vrouw, meteen gris ik mijn cameratas mee en hoef ik geen verdere uitleg meer te geven. Het is al laat en na de aankoop van het pekske is het al bijna 21:00u wanneer ik op het veldje stap. Daar is het druk met een heel bekend stel dames. Op de toren zit het een en ander, maar het is toch al wat donkerder dan ik had ingeschat. "Een half uurtje blijven en dan zal het wel zat zijn", denk ik nog.
Het begint allemaal met wat alledaagse vluchtjes, verplaatsingen en zowaar een spelletje met zijn drietjes. Na een poosje nadert er iets wat op een juveniel lijkt, maar toch ook heel best een duif zou kunnen zijn. De meningen lopen uiteen en ik ben er zelf ook allerminst zeker van dat het een juvie dan wel een duif is. De landing wordt ingezet op het bovenste raampje links onder de ring. Mijn kijker biedt geen uitsluitsel, ik meen toch echt dat het een duif is, maar op die plek??? Een valk duikt opeens rechts van de toren fel omlaag en lijkt iets te achtervolgen. Er wordt nog een duikaanval ingezet boven het bos. Het zal om een klein prooitje gaan, want we zien het potentiele slachtoffer niet. De valk keert even later terug zonder buit.
Na een poosje landt er weer een valk, ditmaal op de onderste lamp aan de linkerkant. Op de ring erboven zit er ook een, het idee van vier op een rij dwingt me naar de toren. Maar op de bovenste lamp zie ik er al geen meer. De valk op de onderste lamp kijkt herhaaldelijk omhoog. Ik probeer te bekijken of het bovenste raam nu wel of niet door een duif bezet is. Ook pal onder de toren is het moeilijk te zien, maar dan zie ik de kop. Dat moet een duif zijn. Opeens vliegt de valk op en inderhaast schiet ik een plaatje. Scherp kan het niet zijn, maar "soit, het is toch wat".
Terwijl er druk gekeuveld wordt en er telkens toch met een schuin oog naar de toren gekeken wordt, is het opeens raak. Er wordt hardop geteld: een, twee, drie... vier, vijf... zes, zeven???? Dan dringt de onmogelijkheid door. D'r zitten twee duiven bij. Het gaat allemaal razendsnel, maar tot achter ons wordt de ene na de andere aanval ingezet op een duif in doodsnood. Uiteindelijk weet de duif te ontkomen, maar dan gaat de aanval onverbiddelijk over op de tweede duif. Ook die ontkomt. Dan realiseer ik me dat ik er geen enkel plaatje van heb gemaakt. Het was een te schitterend schouwspel om te missen.
Mijn geheugen laat me in de steek of het ervoor of erna was, maar op een gegeven moment horen we een dubbel diep geronk. Achter ons verschijnen twee chinook helicopters. Ze zetten linea recta koers op de toren. De valken bevalt dit allerminst en schreeuwend en krijsend verlaten ze hun stekkie. De helicopters lijken wel op de toren te gaan landen. Wanneer ze verdwijnen keren de valken terug. Ze krijsen nog wat, spelen nog wat, jagen nog wat en uiteindelijk keren ze allemaal weer terug naar de toren. Dan is het te donker om nog wat te verwachten en ga ik huiswaarts. "De junimaand is om", bedenk ik nog.
Foto's...
