 |
 |
Vanaf 10:20u ben ik bij de toren geweest. Behalve een valk op de betonnen rand rechts was er niets te vinden. Cam-kijkers zullen het valkje kunnen identificeren als de vaak "liggende" valk. Want dat deed hij ook nu weer na een poosje.
Pas om 10:50u kon ik een tweede valk ontdekken. Tussen de schotels op de bovenste ring aan de rechterzijde bleek plotseling nummer twee te zitten. Hij is vermoedelijk daarheen gehuppeld, want ik heb geen vliegbeweging gezien.
Ietsje later nadert een buizerd de toren. Het lijkt heel erg langzaam te gaan dat hij vooruitkomt. Geen enkele vleugelklap, heel kalmpjes glijdend. Dan zie ik ook een tweede buizerd, die wat sneller richting Bakel verkast. Opeens is er dan eindelijk ook wat actie vanaf de toren. S2, zij weer, vliegt op richting de buizerd. Ik verwacht een uithaal, maar die blijft uit. Rustig maakt S2 wat rondjes om de buizerd, dan eens hoger en dan weer wat lager. De buizerd heeft het begrepen en schakelt een versnellinkje op.
Dan komt de zon door een paar wolken door en krijg ik de volle laag. De tranen rollen over mijn wangen en ik moet het beeld loslaten. Wanneer ik nog eens die richting op kijk, zie ik geen enkele beweging in de lucht.
Even later krijg ik S2 weer in beeld die ik nog net op de antenne zie landen. Verderop zie ik een bekende man bij de bosrand om het hoekje verdwijnen. Ik ken hem en loop naar hem toe. Onder andere de "persconferentie" van vanmiddag in Gemert komt ter sprake. Daar is een oude verdedigingswal opgegraven uit de tijd van de 80-jarige oorlog. Daar moeten we allebei vanmiddag naar toe.
Teruggekomen bij de valkenhof zie ik weer bekende gezichten, Marja, Sander en een echtpaar uit Utrecht dat ik weken geleden als eens heb ontmoet, vertellen me dat er weinig te zien is geweest.
Ook Lambert arriveert, de grote dag gaat beginnen, iedereen is razend benieuwd naar de live-uitzending. Marja en Lambert betrekken hun stellingen in Lamberts schuilplaats.
Dan is het ineens tijd voor het toetje waar we op wachten: S2 en twee jonkies vertrekken spelend richting de bossen achter ons. "Tik..... tik..... tik" wat is dit een prachtig spel om te volgen. Even raken we het drietal kwijt achter de bomen. Dan zien we er weer één en ook een tweede duikt weer op. Ik heb er een in de kijker en laat deze pas los als mijn armen niet meer willen. "Hier kom ik nou dat hele eind voor rijden", legt Sander uit aan een toevallige passant die meende dat de spottersplek ingericht was voor vliegtuigspotters in verband met de open dag in Volkel, dit weekeinde. "Dat er nog mensen zijn die hiervan niets hebben meegekregen", bedenk ik. Maar natuurlijk zijn er die nog. Niet alles draait om de valkjes. (Maar wel veul).
Ik moet allang weer weg zijn. Wat is er nog over van die altijd stipte Kuiko? Wanneer ik wil wegrijden meldt Sander de aankomst van S2 op de toren. "Ik kijk niet meer", zeg ik, "anders ben ik hier straks nog".
Ik ben thuis, ben net klaar met mijn stukje en dan gaat de telefoon: "is Tim ook thuis?" Het is de mentor van school. Tim's woorden: "Nu, al?" Gezakten krijgen het eerst bericht. Gespannen luister ik mee: "Tim jongen, de kurken kunnen eraf......proficiat".
Jippie! Dubbelfeest!
