 |
 |
Een laatste bezoek terwijl de cams nog open staan. Het was al erg heet toen ik vertrok en dan leert de ervaring inmiddels dat er een risico bestaat dat de birds er hun gemak van nemen.
Wanneer ik aankom is het eerste wat ik hoor: "je bent te laat, uitbuiktijd".
Onmiddellijk verontschuldigend erachteraan: "van de valken, hoor!"
Dat kan maar een persoon zijn: Dorine. Zij is daar samen met Gerrit en Lambert. Even later komt de 79 jarige man uit Uden met zijn scootmobiel ook aanrijden. Lambert helpt hem met een experimentele bevestiging van de digi aan zijn scoopje. S2 zit op haar vertrouwde plekje op de antenne en Pa rust uit onder de schotel op de tweede ring aan de rechterkant.
Verder is het een stilleven. Dorine heeft leuke dingen gezien, daarover zal zij zelf wel vertellen. In elk geval is er weer een zinloze duivendood te noteren. Bij de poort bij de toren ligt hij. Het stinkt er enorm, dat komt door een wagen van de Rendac waar de bestuurder verkoeling in de schaduw zoekt. De penetrante doodsgeur van vee doet me al snel besluiten het weggetje rechts in te slaan. Daar zie ik een vogeltje zichzelf poetsen, het is in tegenlicht dus kan ik niet zeker zeggen of het nou een mereltje of een spreeuw is of zelfs nog een andere soort. Tussen de bomen door is het een stuk koeler, maar omdat er geen valkje te zien is, wandel ik toch maar weet terug.
Dorine, Lambert en Gerrit houden het in die volgorde voor gezien en vertrekken. Ik blijf alleen achter met de vriendelijke Udense heer.
Dit weekend is het Open Dag op de Vliegbasis Volkel, dat is wel te merken want de F16's vliegen laag over. Ik ben veel te laat wanneer de eerste rakelings (zo lijkt het) langs de toren vliegt. Ik pak mijn digi toch maar uit het beschermhoesje, want waar er één vliegt, volgen er doorgaans meer. Dat is dan ook zo, en met de gedachte aan het zo mooi bewerkte filmpje met de straaljagers versus de falcons, moet en zal ik dit plaatje schieten. Jammer genoeg vliegen de andere kisten niet zo mooi voorbij als de eerste, maar het is gelukt een plaatje te schieten.
Dan lijkt S2 te vinden dat we meer verdienen dan uitsluitend een stilleven en maakt een rondje vanaf de antenne om de toren heen en dan weer terug op een iets lagere plek op de antenne.
Bedankt S2! Het was tenminste iets. Misschien tot vanavond en anders tot ooit...
2] Eigenlijk zinloos gestorven
3] Mrs Antenne door de scoop van Gerrit
ma 11 juni 2007 22:37
Hoera! Wanneer ik begin met deze woorden, dan zal het iedereen duidelijk zijn dat ik zeer tevreden huiswaarts ben gegaan.
Ik kwam zo ongeveer om 20:45u aan bij de toren, en ik vreesde de woorden: "je bent net te laat". Maar die bleven uit.
Mijn verhaal dan maar:
Alle vier de valken zijn in het zicht op diverse posities op de toren. Omdat de webcams nu eenmaal uit staan, is het minder relevant om elk plekje te noemen. Al snel besluiten 2 valken om eens wat tikkertje oefeningen te doen en ook S2 doet weer mee. Dit duurt echter niet lang en al gauw kunnen de posities weer in beeld genomen worden: Pa op het rooster, S2 op de bovenste lamp rechts onder de ring, een jong op een lamp verder naar onderen links en het andere jonkie op het kozijn van een raampje aan de linkerkant. Eén jong duikt of daalt (beter) naar beneden. Arno gaat eens kijken of hij in de buurt van de duif van vanmiddag zit. Wanneer hij aan komt fietsen vliegt het jong inderdaad vanuit die positie weg.
Arno brengt een braakbal mee, maar hij twijfelt al meteen of die wel van een slechtvalk is. De braakbal bestaat uit haren. "Meer iets voor een uiltje of een torenvalk of zo" concludeert hij na de bal voorzichtig uit elkaar getrokken te hebben.
Plotseling zien we Pa vanaf het rooster gericht in de richting van de bomenrand linksachter ons racen, hij gaat hard. "Duikvlucht" roept Steenarend. We verwachten Pa weer snel uit die richting terug te zien komen, maar dat blijft een poos uit.
We speuren de hemel af of we het welbekende stipje zien opkomen. Minutenlang niets. Gerrit houdt het dan voor gezien en ook Arno vertrekt met een "ik hoor het wel".
Dan gaan er ook bij anderen geluiden op om te vertrekken als plotseling Pa weer in beeld komt. Er wordt getwijfeld of hij prooi heeft, maar ineens weet ik het zeker: eerst heeft hj de prooi tegen zich aangedrukt en dichter bij de toren lijkt het of hij de prooi wat laat zakken. Eén jong snapt de uitnodiging en pakt in één greep over. "Netjes" hoor ik langs me. Dan de tocht naar boven. In tegenstelling tot eerder zien we de valk nu duidelijk hoogte maken met zijn prooi en jawel.... hij landt keurig met prooi en al op de onderste ring. Applaus! Fantastisch, super.
Krijsend laat het jong aan de wereld (die nu een heel stuk kleiner geworden is zonder de geluiden op de cams) zijn victorie horen.
Ik ben blij: "hoera" daarmee ga ik mijn stukje beginnen, weet ik dan al.
