 |
 |
Zoals ik vanmorgen naar aanleiding van het verhaal van Ans al aangaf, was dit de perfecte smoes om weer naar de toren te gaan. Ik zou namelijk op zoek gaan naar een braakbal met oliebollenresten. Gisteren heb ik de hele dag gespendeerd aan het opbouwen en stormbestendig maken van mijn partytent. De kids hadden hun examenfuif gepland (helemaal fout Pa: tegenwoordig heet dit examenfeest, fuiven zijn uit de oertijd). Wanneer je dan tussen de bedrijven door leest over de geslaagde prooivlucht van een jonkie heb je het gevoel dat je wel erg veel gemist hebt. Aan de andere kant, kan het natuurlijk ook al de zoveelste zijn geweest, maar is er nog niemand getuige van geweest.
Om 14:00u kwam ik aan op een dan leeg spottersveldje. Ook de toren vertoonde geen tekenen van leven. Ik heb nog een belofte staan, namelijk om de vreemde paddestoel te blijven observeren, dus loop ik naar de vindplaats van het ding. Daar valt me op dat de paddo, hoe-die-dan-ook-heet, verkleurd is, hij is bruiner geworden. Digi erbij, fotootje gemaakt. Een metertje er vandaan ligt er ook een, deze is kennelijk vertrapt. Ook maar op de foto dan.
Ik besluit door te lopen naar de achterkant. Langs de Loop staan een paar mensen te kletsen, ik groet hen en loop door. Of het komt door die vreemde paddestoel weet ik niet, maar ik let veel sterker op wanneer ik loop. Dat heeft ook meteen resultaat: ik zie een vreemde aardappelachtige knol langs de oever. Ik schiet in de lach wanneer ik denk aan de braakbal met een oliebollenrestant. Dit lijkt verdorie wel een oliebol. Op de foto dus. Voor de paddo- kenners zal het weer smullen worden.
Dan loop ik door naar de achterkant, waar ik hoop een of meer valkjes te zien: nada, noppes. Dat is jammer! Dan loop ik maar terug. En alweer gebeurt het dan: ik hoor het bekende gekrijs. "Verdomme nog an toe, vlug terug". Ik besluit het bruggetje maar over te steken om zo snel mogelijk zicht op de toren te hebben. Niets te zien.
Dan besluit ik maar een wandelingetje langs de Loop te maken. Het valt me op hoe drassig het er is. Zo hoog heeft het water gestaan na alle stortregen van de laatste dagen. Mijn digi maakt overuren. Ik maak een plaatje van de plek waar de Hooglanders de oversteek meestal maken. Er zijn wat kinderen aan het spelen. "Oei, volgens mij is dat de boswachter" roept er een tegen de anderen. Ik lach een keer en ga verder. Op het veldje zie ik de man uit Uden met zijn snorscooter. Ik besluit terug te lopen om even met hem te babbelen. Dan valt mijn oog op een wit bolletje in het veld. "Verroest, hier staat er ook een!", ontdek ik verrast. Digi: ziep, hebbes. Dan ga ik weer terug naar het spottersveldje. Leeg, de man uit Uden is al weer vertrokken.
Op de toren blijkt een valk op de eerste ring achter de afrastering te zitten. Het is dan 14:45u, hij is erg donker op de borst, maar dat kan ook schaduwval zijn. De valk poetst zijn veren wat en kijkt wat rond. Verder blijft hij roerloos zitten. Ik kijk maar eens rond en zie dan vlakbij me op een paaltje een roodborstje zitten. Heel voorzichtig probeer ik mijn digi in stelling te brengen,maar helaas, hij vliegt op en verdwijnt. Ik besluit dan maar naar het zijpad te lopen.
Bij de toren zie ik een paar vreemde wezens. Het lijken reuzachtige marmotachtigen (van de soort die je in dierentuinen wel eens ziet. Ik kan niet op de naam komen.) ** capibari, schiet me nu te binnen **
Wanneer ik mijn kijker op ze richt zie ik het een stuk beter. Het zijn... hazen. Ze hebben de oren achterover tegen het lijf aan gedrukt en ze liggen roerloos te zonnen. Zo heb ik een haas nog nooit gezien, laat staan vier bij elkaar. Mijn digi maakt nog maar eens het ziepende geluidje. Ik loop nog wat verder door om de noordkant te scannen, maar er zit niets dat op een levend wezen lijkt. Terug dan maar.
Een paar fietsers halen me in. "Zit er iets?" Ach, ik ken dit stel. De namen ken ik niet, maar ze zijn wel vaker bij de toren - geen forumposters, wel volgers -.
Op het veldje zie ik ook Lambert al staan. Hij heeft zojuist een tweede valk gezien, maar deze is alweer uit het zicht.
Om 15:15u zien we een tweede valk naderen die op de 'dwarslat' op de tweede ring gaat zitten. Een jonkie zo te zien. Even later arriveren ook Els en haar man. Lambert demonstreert hoe de nieuwe digi van Els op een scoop gemonteerd kan worden. Met blocnootjes en het hoesje van de digi wordt de juiste hoogte bereikt. "Da's iets voor op de foto" zegt Els. Ik heb mijn digi dan al in stelling. "Vond ik ook" zeg ik.
De prachtige bewolking vormt opnieuw een gewillig onderwerp voor op de foto: ziep, hebbes.
Om half vier zien we plotseling twee valken in de lucht, vlakbij de toren. Ze spelen wat, maar vliegen zo ver weg dat ik er maar een meer kan volgen. Even heb ik ze weer allebei in het vizier en dan gaan ze zover uiteen dat ik een keuze moet maken. De valk vliegt ver door in zuidwestelijke richting. "Het wordt een stipje" zeg ik. De anderen zijn hem dan al kwijt. Ik volg hem en roep af en toe: "nu vliegt ie het witte in, nu het blauwe, nu weer het grijze". Dan is hij zo ver weg dat ik hem ook niet meer zie. De anderen hebben dan al geconstateerd dat de twee valken op de toren er nog zijn, dus hebben we ze even alle vier gezien.
Sjef, de man van Els meent aan de valk op de onderste ring te zien dat hij gewond is. "Er zit zoveel rood bij zijn kop" blijft hij volhouden. Ik kan het niet ontdekken, ook niet door de scoop. "Misschien heeft ie een prooi geslagen en is het bloed van de prooi?" meent Els. Het zou allemaal kunnen, maar we kunnen het niet bevestigen.
Wat later wordt er weer vreselijk gekrijst op de toren. We kunnen alleen maar niet ontdekken door wie. Het lijkt een valk vanuit een onzichtbare positie te zijn, dus besluit ik maar weer op onderzoek te gaan. Aan de zijkant is echter niets te ontdekken. Wanneer ik weer naast de toren sta, hoor ik het gekrijs minder sterk. Loop ik iets door dan wordt het geluid sterker. Het lijkt van de achterkant te komen. Ik ga maar weer terug om rapport uit te brengen.
Om 16:30u is de valk op de onderste ring uit beeld. Ineens regent het veren, het is een paar meter meer naar links bij de schotel. "Zou deze valk de prooi zelf geslagen hebben en al die tijd uitgerust hebben van de inspanningen van het slaan en het naar de ring brengen?" opper ik. "Goh, dat zou best wel kunnen", beaamt Els. We weten het niet, we kunnen het ook niet weten, dus meer dan een speculatie is het niet.
Els en haar man vertrekken. Lambert besluit toch nog even naar de achterkant te gaan. En na een korte aarzeling, besluit ik ook maar naar moeder de vrouw te gaan.
Het zijn deze keer erg veel foto's, ik kon maar geen keuze maken...
