za 30 januari 2010, 14:15u - 15:30u
Nee, het is niet aan mij om een oordeel te vellen. Het is wel aan mij om iedereen, maar dan ook iedereen die getracht heeft ook dit jaar weer live- streaming mogelijk te maken te bedanken voor al hun inspanningen. En ik deel de treurnis die alle slechtvalkenvolgers (velen al jaren) ten deel is gevallen. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik af en toe nog eens in de auto kan springen om vanaf de grond een kijkje te nemen. Zovelen kunnen dat niet.
Vanmorgen stond ik vroeg naast mijn bed, maar wel met de wetenschap dat een reisje naar De Mortel nog even zou moeten duren. Wie mijn verhalen wel eens leest heeft misschien mijn kolderieke capriolen op het oldtimer rode brommertje nog op het netvlies staan. Dat rode monstertje is nu de reden waarom ik een bezoekje toren nog even moest uitstellen. Een koper had zich gemeld en de afspraak stond om 10:00u. Dat de witte sneeuwmassa wel eens tot vertraging kon zorgen, had ik vanochtend al ingecalculeerd. Genoeg inleiding nu. Het verhaaltje gaat over de slechtvalken en daar gaan we maar eens mee starten...
In de verte zie ik de auto van Gerrit E al staan. Wie anders dan Gerrit E kan dat ook zijn? Op het veldje is niemand te zien maar een blik richting de zandhoop in het veld vlakbij de Loop biedt uitkomst. Gerrit E pakt zijn driepoot op en komt naar me toe.
Op de onderste ring zie ik helemaal links iets uitsteken. "Valk nummer 1 gevonden", neem ik direct aan. Ik zet mijn kijker tegen mijn ogen en hoop te ontdekken of het Pa is of S2 die daar zo roerloos zit? Maar wanneer Gerrit een paar tellen later naast me staat helpt hij me uit de droom: "Het is geen valk, maar ik weet ook niet wat het wel is", is de verbazende uitleg.
Toch hoef ik niet lang op een valk te wachten. Binnen enkele minuutjes na mijn aankomst zien we een valk naderen. "Met prooi", zien we. Het is een grote valk en de prooi is flink zwaar. "S2 met een dikke duif?" Na enkele kiekjes, draai ik het schuifje op filmen en nog net kan ik enkele tellen van de aankomst in beeld krijgen. Ook de andere valk, het moet haast Pa zijn, nadert de toren. Mijn dag kan nu al niet meer stuk, want dit schouwspel is al ver boven verwachting.
Nu kan ik het verhaal eindeloos lengen, maar zo heel veel gebeurt er niet meer. Dat wil niet zeggen dat ik er toch heel erg van kan genieten, want het is komisch, misschien zelfs wel aandoenlijk om te zien hoe Pa na eerst een hele tijd quasi geduldig op een afstandje staat te waterbekken, maar dan toch steeds een beetje opschuift richting de smullende S2 om een graantje mee te pikken. Maar S2 heeft honger, een reuzehonger en maakt geen aanstalten om Pa aan tafel uit te nodigen. Pa probeert telkens weer opnieuw om naderbij te komen. Maar zijn geschooi leidt alleen tot vinnige, schreeuwerige reacties van S2. "Vang zelf maar een prooitje", lijkt ze hem toe te bijten.
Pa zet steeds weer opnieuw aan, maar S2 pakt het restant op en gaat er een eind verderop mee zitten. Telkens schuift ze weer een eindje verder naar links, zo ver zelfs, dat ze tenslotte bijna uit het zicht is. Gerrit houdt het voor gezien en daarmee is de gezelligheid ook weg, dus valt de kou steeds meer op, ondanks dat de sneeuw van de takken af druipt vanwege de dooi. Het zonnetje is prettig, maar toch ga ik ook naar huis. Tot Wirrus.
De fotootjes, veel deze keer, komen eerst...
Het filmpje van 1 minuutje...
