za 1 december 2007, middag
Mijn camera heeft het koud, ik ook!
Een beetje aangestoken door het bezoek van Els en Sjef aan de omgeving toren van gisteren, reed ik vanmiddag toch maar weer eens aan. Bijna was het me duur opgebroken. Bij het inrijden van de Hemelsbleekweg komt me een busje tegemoet. De chauffeur kijkt de bossen rechts van me in. Ziet ie me? Nee, shit. Snel stuur ik de berm in. Ik durf niet op de claxon te rammen, want door de schrik zou mijn tegenligger wel eens een hengst aan zijn stuur kunnen geven en juist mijn kant op draaien. Op dat moment kijkt hij voor zich en schrikt zich een hoedje. Dat ging net goed. Hoewel ik de gelaatsuitdrukking goed zie, twijfel ik of ik de man herken. (Ik weet het wel zeker eigenlijk). Pff, dat ging net goed.
Het veldje is leeg. De toren ook. De bomen niet. Overal zie ik groepjes vogels in de boomtoppen. Vooral veel duiven, maar verderop lijken het me spreeuwen te zijn. Omdat er op de toren niets te zien is, loop ik naar de achterzijde van de toren. De Snelle Loop ziet er weer prachtig uit. Hier hoef je geen beroepsfotograaf te zijn om prachtige kiekjes te maken. De kudde hooglanders staat aan beide zijden van de Loop verspreid. Ook de achterzijde is niet bezet door een valk.
Dan een geluidje. Kort. Naast de toren nadert een valk. Hij/zij doet een landingspoging richting antenne. Bij het stilhangen kan mijn camera toeslaan. In een serietje is de landing mooi te zien. Wanneer de valk eenmaal zit, besluit ik naar de voorkant te lopen. Terwijl ik de bomen links en rechts van me afspeur op ander moois, betrap ik me er op dat ik van het pad geweken ben. Een paar decimeter van me vandaan lonkt de Snelle Loop: "Kom maar een bad nemen". Een beetje geschrokken besluit ik op de grond voor me te kijken terwijl ik loop. Ondertussen vraag ik me af hoe koud het water wel niet is.
Om het hoekie aan de voorzijde staat een man met een kijker over het veld naar een buizerd te turen. "Ha, dat is Gerrit112", zie ik onmiddellijk. Leuk om hem weer eens te ontmoeten. "Nog iets gezien?", vraagt Gerrit. "Ja, daarnet op de antenne", antwoord ik hem. "Dan heb ik dat zojuist gehoord", zegt Gerrit. Samen lopen we op naar het veldje. "Op de betonnen rand", zegt Gerrit nog. Inderdaad, de valk is van de antenne naar de betonnen rand gewipt. Misschien waait het daarboven wel te hard om op de antenne te kunnen blijven zitten. Terwijl Gerrit zijn auto richting veldje rijdt, kijk ik omhoog naar de nestkast. Bingo, ook daar zit een valk.
Op het veldje buurten we wat bij. Dan stopt er een fietser: Jumper! Jan besluit nog even aan de achterkant te gaan kijken. "Over een uur is het donker", zegt hij. Niet veel later stopt er een bekend autootje: Piet uit Lieshout. Het lijkt wel een kleine reunie. Gerrit gaat naar de kachel. Samen met Piet tuur ik de omgeving af. Het is onwaarschijnlijk knap zoveel vogels als Piet herkent. Een geluidje, een manier van vliegen. Voor Piet genoeg om de vogel te benoemen. Dit is zo ontzettend knap. Ik heb hier zoveel bewondering voor! "Je hebt ook cd's met vogelgeluiden", zegt Piet. "Al koop ik er honderd, dan kan ik ze nog niet uit elkaar houden", vermoed ik. De zon zakt achter de bomen. Het wordt steeds kouder. We gaan in navolging van Gerrit de kachel opzoeken. - Het was weer super om er te zijn, maar met deze gevoelstemperatuur is het ook geweldig om de kachel van de auto te voelen -
