Even geen verhaaltje er omheen. Maar sommige plaatjes zijn ook wel leuk geworden....

We zijn officieel begonnen aan het nieuwe BDL slechtvalkenseizoen. En wat iedereen die me een beetje kent allang kon bevroeden: ik moet er gewoon naar toe. Niets kan me weerhouden.

Op het veldje zit Gerrit. Natuurlijk, wie anders dan Gerrit. Vanaf het prilste begin al waarnemer op de grond van de slechtvalken van De Mortel en algeheel natuurliefhebber daar bovenop.

We hebben elkaar lange tijd niet gezien en hebben eerst nog wat bij te praten. Ondertussen zoek ik met mijn kijker de toren af. Valk op de betonrand van het dak ongeveer op de oude plaats van de nestkast. Verder? Geen tweede valk te bekennen, nog....

Het is telkens na een langere periode dat ik weinig ben geweest weer wennen om de momenten te zien en in me op te nemen, de camera ligt nog wat onwenning in mijn hand. Gerrit heeft zijn camera zelfs heel niet bij zich liggen.

Dan zien we daar opeens de beweging. "Een prooi", weet Gerrit. Inderdaad, daar zien we eindelijk weer eens een prooiaanvoer. Het moet het vrouwtje zijn dat met een duif aan komt gevlogen. Mijn camera hapert. Ik probeer de valk te volgen en toch de camera aan te zetten. De landing denken we ergens aan de achterkant ter hoogte van de eerste ring te zien. Maar Gerrit corrigeert snel: koektrommel !!!

Inderdaad daar zit een grote valk met prooi. Het plukken laat niet lang op zich wachten. De andere valk vliegt nog rond.

En nu betrap ik me er op dat ik het verloop van de rest van deze Morteling niet meer helemaal helder voor de geest heb. In elk geval zien we op een gegeven moment hoe de valk met de prooi op de koektrommel wegvliegt en de ander naar de koektrommel gaat om de rest van de prooi te gaan eten. Maar dan komt echt na enkele tellen de ander al weer terug met:.... prooi.....

Heeft de andere valk de prooi dan soms meegenomen vanaf de koerktrommel? "Nee, daar wordt nog gewoon geplukt", ziet Gerrit, Maar de ander heeft wel degelijk ook een prooi.

Terwijl deze prooi op de onderste ring geplukt wordt, zit de andere valk op de koektrommel. "Dicht bij elkaar, een filmpje waard", bedenk ik. 

Johan en zijn hond zijn ondertussen ook gearriveerd. We kletsen wat en zien dan hoe opeens een van de valken krijsend naar het rooster vertrekt. Een andere valk draait wat rondjes. De communicatie lijkt wat op alarmkreten. Maar uiteindelijk landt de cirkelende valk op de hoge antenne. We zien hierin toch geen indringer. 

Wat ik mis in mijn chronologie is de derde prooiaanvoer. Ik ben kwijt wanneer dat was en we weten ook niet zeker dat dit geen restprooi was. (edit: geholpen door mijn bericht op BDL weet ik nu dat de derde prooi genuttigd werd op de eerste ring!)

Het verhaal van de dag eindigt met het plotseling opdoemen van tenminste zes buizerds die hun rondjes begonnen te draaien. Maar we staan dan al allemaal klaar om onze dag elders voort te zetten.

Maar we komen binnenkort weer terug, dat is wel zeker :)

Ik ben een liefhebber van sneeuwbanjeren. Lekker door de sneeuw ploeteren terwijl je bijna tot je enkels wegzakt in de zachte sneeuw. Sneeuw was er gisteren, maar lekker banjeren volgens de hiervoor gegeven definitie was er ook gisteren niet bij. Toen was de sneeuw op veel plaatsen al blubberig, nu, na een nachtvorst is de sneeuw daarentegen betonhard. Toch wil ik gaan Mortelen, want ik wil profiteren van de kans.

Wanneer ik mijn plekje voor de deur wil verlaten merk ik al hoe hard de bevroren sneeuw is. Mijn cursus terrein rijden met een legertruck in mijn jonge jaren komt hierbij goed van pas. Belangrijkste onderdeel van de les: rustig blijven en doorgaan.

Wanneer de wielen over de bult sneeuw heen zijn en de auto zich recht trekt op de weg zijn de eerste meters gemaakt. Hier en daar is het verraderlijk glad. Het zijn de stukken waar de zon zijn werk niet heeft kunnen doen, waar dat enkele meters ervoor en erna wel is gelukt. Voor me verkijkt een chauffeur die haast lijkt te hebben er zich op. Ik zie hoe hij in paniek zijn auto weer in het spoor probeert te krijgen. Gelukkig lukt hem dat. Opeens gaat de gemiddelde snelheid een stuk omlaag. 

Het oprijden van de Hemelsbleekweg is een avontuur op zich. Komende vanuit De Mortel draai je rechtsaf een helling af terwijl je eerst over het fietspad rijdt. Wanneer er nu een tegenligger komt zullen we allebei met veel moeite kunnen uitwijken. Gelukkig komt er geen tegenligger. Wanneer ik verderop de berm op wil rijden en dus het spoor wil verlaten gaat dat met heel wat geslinger en geslip. Een stelletje dat op een plastic zak op de leuning van een bankje zit, kijkt toe. Ik pak mijn spulletjes en stap het veldje op. "Goedemiddag". "Hallo". "Zitten ze er nog"? Een geijkt zinnetje, dat aan mij, de nieuwkomer, gesteld wordt.

Ik zoek op de toren maar ontdek niets. Behalve.... ik merk op dat ik de voet van de antenne wat dikker dan anders vind. Maar ik kan er geen model van een slechtvalk uit halen. Ik ben ook behoorlijk verblind door het zonnetje dat op de sneeuw reflecteert. Dat zal de hele tijd zo blijven, waardoor het prachtige blauw rondom de toren toch niet voor het mooie contrast zorgt dat het eigenlijk wel geeft.

Mijn kijker brengt geen uitkomst, maar er zit iets wat er anders niet is, maar dat kan ook een nieuwe kabelbundel zijn. Volgens Piet eergisteren zei is er immers de laatste tijd veel op de toren gewerkt.

Het stel ziet de valk naar de tweede ring vliegen. Ik niet want ik kijk naar rechts terwijl de valk juist van links aankomt. Ik kan de valk niet ontdekken en vermoed dat deze dan aan de achterkant is gaan zitten. Het stel vertrekt en ik erger me eraan dat ik de valk niet heb gezien. Met een knal valt er iets op mijn auto. Dooiende klonten ijs glijden van takken af en donderen op het dak van mijn auto. Die staat precies onder een eik. Zal ik hem een stukje verplaatsen? Ik bedenk dat me dat ook niet veel zal brengen want overal hangen takken over.

Ik loop wat heen en weer over de weg, ik ben niet van plan te gaan wandelen, dat is me nu te link, maar zonder valk in beeld is er ook niet veel aan. Ik kijk omhoog en zie opeens een valk in de kleine (nieuwe) antenne naast de nestkast zitten. Ik controleer de verdikking bij de voet van de hoge antenne en zie hoe daar nu iets ontbreekt. Dan leg ik aan om een foto van de valk te maken maar nog voordat ik kan knippen vliegt die opeens weg. Ik volg hem met de kijker en probeer die te wisselen met mijn camera. Fout! Niet doen wanneer de richting nog niet heel duidelijk is. Bij het draaien om de toren heb je veel kans de valk daardoor kwijt te raken: en zo gebeurt het ook.

Het moet een korte verplaatsing zijn geweest, maar waarheen? Aha, daar zit weer een verdikking bij de voet van de antenne en ditmaal steekt een staartje over de rand. De valk draait zich en meteen valt me de erg witte bef op. Is het PA? 

De valk verrast me opnieuw. Opeens slaat hij met zijn vleugels en het volgende moment is hij spoorloos. Ik baal, want opnieuw heb ik de actie gemist. Ik speur de blauwe lucht af, maar omdat ik geen idee heb in welke richting de valk verdwenen is, geef ik het op.

Ik hoef niet lang te wachten. Het is de kreet die ik hoor. Nog net heb ik mijn camera paraat om de laatste meters die de valk naar de linkerlamp (erg PA zijn stekje) voert. Heeft de valk nou een prooitje bij zich? 

Ja, er wordt geplukt op de lamp. Ik besluit voor menselijke zoom te spelen en loop in de richting van de toren, telkens even stoppend om een paar plaatjes te maken. Tegen het lantaarnpaaltje leun ik om de camera zo stabiel mogelijk te houden. Is het PA? Ik kan het maar niet ontdekken en dus besluit ik terug te keren naar het spottersveldje. Onderweg daar naartoe zie ik de buizerd in de boom. Ik maak er blij een paar plaatjes van en denk terug aan jaren hiervoor toen er bijna iedere keer een buizerd op dezelfde tak zat. Ik ben er zeker van dat het de buizerd was die we later dood door een aanrijding hebben gevonden. Dit moet dus een nieuwe buizerd zijn die hetzelfde plekje heeft ontdekt.

PA (hij blijkt het na het bekijken van de foto's duidelijk te zijn), is ondertussen uitgegeten en kijkt vanaf zijn plekje op de lamp rustig rond. Onder hem lopen een paar mensen met honden die het bos in gaan. Ik maak nog wat plaatjes van ijspegels aan het bankje en vertrek dan weer. Tevreden met het resultaat van mijn avontuurlijke autorit. In de auto zie ik dat ik de tijd op mijn camera nog niet heb aangepast. Hmmm, dat zegt iets over het aantal gelegenheden waarop ik mijn camera na het verzetten van de klok nog heb gebruikt.

Helaas ook vandaag alleen wat plaatjes...

Gisteren voor het eerst op het rooster vandaag naar betonnen rand en het dak: het is een dapper kereltje: AAB (abeltje)

Wie een uitgebreid verhaal verwacht moet ik helaas ook vandaag weer teleurstellen. Ut gut em nie worre.

Ik sta alweer op het punt om het huis te verlaten, de laatste thuiswedstrijd van mijn club wordt zometeen gespeeld en daar hoor ik ook als sponsor bij te zijn.

Toch even geMorteld nadat ik de hond al uitgelaten had en mijn gsm weer wat geladen was. Op het spottersveld zit Gerrit al paraat. Hij heeft al een hele slechtvalkenroute gemaakt, met eerst een visite aan Ittervoort waar ook vier kids zijn.

De ouders zijn vermoedelijk allebei aan deachterkant met een prooi. Het duurt al best lang voordat ze er mee op komen dagen. En wanneer nog meer tijd verstrijkt, beginnen we toch wat twijfels te krijgen of de valken nog wel aan de achterkant verblijven. 

Mijn mobiel vertelt me dat de nestkast leeg is, behalve de vier kids dan natuurlijk. Een grote roofvogel passeert op grote hoogte de toren. Er komt reactie! Meer dan fel reageert een valk die inderdaad ergens van de toren vandaan schijnt te komen op deze toch redelijk onschuldige passant. Buizerds vormen niet echt een bedreiging voor de kids.

De buizerd verdwijnt en de valk zien we even later ook niet meer.

Uit het bos komt de kudde koeien. De stier gaat sneller dan de rest en komt al loeiend in de richting van het aangrenzende weiland gestormd. Roept ie de gecultiveerde koeien van de boer? Wanneer er maar geen antwoord schijnt te komen stampvoet ie en werpt ie zandmassa's op. Verdrijft ie de vliegen, is ie kwaad? Ik weet het niet.

Wanneer het me te lang gaat duren voordat we zekerheid hebben waar de slechtvalken zijn, besluit ik naar de achterkant te lopen. Onderweg er naar toe ontmoet ik wat mensen die kennelijk een vreemde vossenjacht opdracht aan het uitvoeren zijn. Een jongedame ligt uitgestrekt over het bruggetje en is de ruitjes aan het tellen waaruit het ijzeren rooster van de brug over de Loop uit bestaat. Een stukje verderop ligt op wat onnatuurlijke wijze een petje en is er een schaartje in het pad gestoken.

Aan de achterkant ligt de kalvercreche van de koeien dicht bij elkaar. Andere kalfjes heb ik bij de grote groep tegenover het spottersveld gezien. Op de toren zie ik de valk in de hoge antenne zitten. Verder niets. Daar had ik niet voor hoeven te gaan wandelen. Die moet er zijn komen zitten terwijl ik onderweg was. Ik loop weer terug en ga even bij het betonblok staan om naar de koeien te kijken en om de zwarte specht te volgen, die veel te snel is om op de foto te zetten, maar nu zijn vermoedelijke verblijfplaats wel verraden heeft.

De mensengroep nadert en heeft nu als opdracht het oppervlak van het betonblok op te meten. Ze zijn voorbereid want uit een rugzak wordt meetmateriaal gehaald. Ik lach een keer en loop weer verder. Wanneer ik voorbij ben aan het bruggetje valt me een klein kalf op. Het is een bruintje met oormerken in. Het oormerk kan ik gemakkelijk aflezen en het zal niet veel moeite kosten om het hele levensnummer te kunnen aflezen. Verderop staat een koe op de zandhoop, het zwarte kalfje valt me dan pas op. Het kleintje heeft nog geen oormerken. Leuk! Een kalfje puur natuur dus. 

Ik loop terug naar het spottersveldje. Een buizerd wordt belaagd door iets anders. Geen slechtvalk. En dan is daar een derde vogel en dat is... wel weer een slechtvalk. Een keer een uitval die wat op een aanval lijkt en de oorlog is al afgelopen. De grootste druipt af. De andere (sperwer misschien) is al eerder uit mijn beeld. 

Eindelijk zien we dan de prooi. Volgens Gerrit de prooi van voor mijn aankomst. Hij wordt via een omweg naar het rooster gebracht. Eindelijk krijgen de kids weer wat te eten en bezoek van een van hun ouders. En omdat de roodborsttapuit die heel even tot tweemaal toe op het hek gaat zitten en evenzovaak verjaagd wordt door passerende mensen weet ik dat mijn kans voorbij is om hem op de foto te zetten. Morgen een nieuwe ronde met nieuwe kansen?

Het is geen lang verhaal. Ook omdat mijn website even offline was door een storing bij de host heb ik nu maar weinig tijd over voor een verhaaltje.

Een bezoekje aan De Mortel op een doordeweekse donderdag? Ja, maar de reden van de vrije dag is minder leuk, dus dat verhaal skip ik maar even.

Met een valk op de hoge antenne en vermoedelijk de rest van het gezin compleet in de nestkast besluit ik maar met een wandeling. Dat verbrandt wat calorietjes en bij geringe activiteit op de toren is er misschien wel wat te beleven rondom de toren.

De fluiters hebben het druk, maar ze laten zich maar moeizaam zien. Dat alles vol in het groen staat is heel erg mooi, maar is hierin toch een beetje een beletsel. Eindelijk zie ik wat beweging in het bos. Ik sta dan al vlakbij het bruggetje. Even wacht ik. Het hupt van takje naar takje maar telkens goed verscholen achter bladeren. Wanneer ik dan eindelijk zie wie het is, valt het me een beetje tegen: het is maar een koolmeesje. Die heb ik in mijn tuin ook.

Direct over het bruggetje zie ik de restanten van een duif. Gesloopt op een manier die me sterk aan de methodiek van een slechtvalk doet denken. Het borstbeen met de vleugels liggen er afgeknipt bij en wat flinke veren liggen er een metertje vandaan.

Ik stap er overheen en loop het veld aan de overzijde van de Loop op. Door de regenval van de laatste dagen is het terrein weer soppig. Bij de dam bij de zandhoop klatert het watervalletje alsof het een studie aan het volgen is om Niagara Falls te worden.

Bij het "acht uur" boompje zoek ik naar mijn oranje vriendjes, maar die heb ik al maanden niet meer kunnen ontdekken. De valk zit nog steeds in de antenne. Ik denk dat het PA is. Ik loop verder en ga door het bos. Een telefoontje verstoort mijn rust. Ik loop verder zonder nog verder te gaan met de poging om het vogeltje dat bij het vers gekapte holletje in een kale dooie boom hoort te ontdekken. Een volgende keer misschien.

Wanneer ik weer uit het bos kom, zie ik dat Gerrit ondertussen ook is gearriveerd en op het spottersveldje zit. Het geluid in de lucht trekt mijn aandacht: er vliegt een valk boven me. De ander zit nog steeds in de antenne. Weer moet ik constateren dat het met volle zoom in beeld houden van een valk op hoogte een bijna onbegonnen klus is. En een tweede kritiekpunt op mijn nieuwe camera is ook waar: na het knippen blijft het beeld in mijn zoeker even stil staan. Net lang genoeg om mijn zorgvuldig in beeld gebrachte vliegende onderwerp weer uit mijn vizier te krijgen. Daarbij moet aangetekend worden dat door de grauwheid van het wolkendek het ook niet zo meevalt om de valken in beeld te houden.

Even later zit ik naast Gerrit, die ondertussen bezoek heeft van een groepje fietsers die belangstellend informeren naar de valken op de toren. De fietsers gaan weer, en een tuffend autooitje komt om het hoekie aanrijden: PIet komt er aan.

Het is ook deze Piet weer die als eerste de bonte vliegenvanger ziet die een stuk verderop op het hek zit. Wanneer hij nog eens een stukje verderop gaat zitten zit hij wel beter "in het licht" en lukt de foto toch nog aardig ondanks de fikse afstand. (Mijn camera scoort weer punten).

PA vertrekt en gaat op jacht. VV komt ook ergens vandaan (is het uit de nestkast of van elders?) Beide valken vliegen nu rond en we kunnen ze allebei maar even volgen. VV landt op de nieuwe kleine antenne naast de nestkast.

Wanneer PA na een poosje terugkeert blijkt hij een prooitje met zich mee te dragen. Hij zet aan en landt op de linkerlamp onder de ringen. "Spreeuwtje", ziet Piet door zijn scoop. Ik zie inderdaad ook dat het maar een kleine prooi is. De positie op de lamp en het verwoede plukken door PA dagen me uit om wat plaatjes te maken en om eens te kijken of ik er een filmpje van kan maken. "Zal ik de driepoot uit de auto pakken?" Ik besluit het gewoon net als met mijn oude camera uit het handje te proberen.

Ik hoor hoe Piet zegt dat ie het kopje van de spreeuw denkt te zien vallen. Mijn camera filmt ook dat PA duidelijk iets "dropt". Ik sta op het punt om te moeten vertrekken, maar kan nu even niet wegkomen. Ik sta bij mijn auto wanneer Piet roept dat PA met prooi in de lucht is. Ik pak het momentje van de gretige aanname door VV op het rooster nog net even mee en besluit dan toch echt te vertrekken. Onderweg bedenk ik dat het een heel prettige verstrooiing van gedachten is geworden.

(Het zou me nooit mee gebeuren, zo bezwoer ik een vorige keer toen ik een compleet verhaaltje had geschreven en met één klik op het kruisje ongewild vernietigde, je voelt het al: het overkomt me nu alweer)

Ik ben niet het type dat meteen begint te vloeken en te tieren, ditmaal ontglipt me de krachtterm. "Gosamme kl*tezooi". 

Het gaat opnieuw maar vergeef me de zwaar ingekorte versie. Dit is echt niet leuk.

Na het uitlaten van de hond en het opladen van de accu van mijn camera, een gehaast vervangen van een batterijtje van het brandalarm op de bovenverdieping en klaar is Kuiko om te gaan Mortelen.

Ik ben alleen wanneer ik de auto bij het spottersveldje parkeer en ik zie in twee scans dat er op dit moment niet veel te zien is aan slechtvalken. Ik besluit daarom mijn statief te pakken en dat klaar te zetten om te experimenteren met het onding. Ik ben geen statiefgebruiker. Ik had er eentje en die beviel me helemaal niet en ook de nieuwe aanschaf ligt meer in de auto dan dat ik hem er uit haal. Ik hou van de vrijheid, ik wil om mijn as kunnen draaien, ik wil kunnen lopen en ik wil niet gebonden zijn aan één plek. Een statief hindert me daarbij, maar aan de andere kant verwacht ik steeds vaker een koppie te zien van één of meer kuuks in de nestkast en dan is het toch wel heel handig wanneer de camera wat stil staat.

Ik hoor iets achter me. Ik weet dat ik meteen zal moeten reageren, want het klinkt als slechtvalken. Snel draai ik me om en in een flits zie ik drie roofvogels vlakbij elkaar. De ene zet het op en krijsen en trekt mijn aandacht. Ik sta er van te kijken dat deze valk een joekel van een prooi onder zich blijkt te hebben hangen. De valk heeft er moeite mee om deze naar de toren te krijgen en ik denk meteen terug aan gisteren toen nagenoeg hetzelfde gebeurde. Toen was het PA met de prooi, maar is dit ook PA? De valk lijkt zo groot. Uit een ooghoek probeer ik de andere twee te zien. Zij hebben het met elkaar aan de stok en verdwijnen richting De Mortel. Ik heb dus de juiste keuze gemaakt, want deze valk kan ik nog wel volgen.

De prooi wordt uiteindelijk op het rooster gedropt en de valk verdwijnt er meteen mee naar binnen. Het is zo'n beetje half twaalf.

Een fietser vraagt met een Limburgse tongval of de slechtvalk snel weer buiten zal komen. Ik zeg dat de duif nog maar net is binnengebracht en dat de ouder na een minuutje of twintig wel weer naar buiten zal komen. De vrouw van de fietser is doorgereden en lijkt op afstand wat ongeduldig staan te wachten. Uiteindelijk kiest de man eieren voor zijn geld en zonder iets te zeggen stapt ie op zijn fiets en gaat zijn vrouw achterna.

Ik zet mijn camera op het statief en film telkens zo'n halve tot hele minuut. Zie ik niets bewegen dan gooi ik het filmpje direct weer weg. Dit herhaalt zich met regelmaat. Opeens zie ik tijdens het instellen van de camera op de nestkast om te filmen dat er een valk op de antenne landt. Het is een enorm gedoe (onwennigheid) om nu de focus van nestkast naar antenne te verleggen. Het anti statiefstemmetje in me moppert: "zie je wel, totaal onhandig zo'n statief".

Terwijl ik nog aan het filmen ben zie ik in een flits hoe een valk voor de antenne door vliegt. Ik kijk op en zie dat het VV is die met een prooi vliegt. Is het een verse prooi of is het een flink restant? En wat gaat ze nu doen? Ze komt zowat pal over me heen, draait dan weer bij en.... landt opnieuw op het rooster en neemt deze weer mee naar binnen? Een paar minuten geleden heeft ze de kids nog vol zitten proppen en nu alweer? 

Het wordt drukker op het veldje. Onbekenden, maar ook Gerrit en Piet komen vlak na elkaar het veldje op. Het valt ons op dat er verder maar bitterweinig te zien valt. Ook de buizerds en andere grote roofvogels hebben kennelijk een rustdag. De koekoek laat zich vanaf twee plekken horen. Misschien dat ik er volgende week voorzichtig naar op zoek ga.

Wanneer de valk op de hoge antenne landt en een tweede wat later naast de ander gaat zitten verbazen wij ons alleen over het feit dat de twee er allebei nogal plotseling en ongemerkt zijn gaan zitten. Een kreetje en dan opeens een duikvlucht achter elkaar aan. Na de duikvlucht snel de ene valk naar links en de ander naar rechts. De spotters kijken elkaar aan. "Wat is dit nu weer"?

Er is nog een derde keer dat een indringer zijn opwachting maakt en naar huis gejaagd wordt, helaas ontbreken de aantekeningen en dus ook de chronologie.

En wat is het oordeel over het statief? Het is soms heel gemakkelijk, maar je bent er zo immobiel door als de pest. Een volgende keer gaat ook de oude camera weer mee. Voor het geval dat...

Kerstavond heb ik de vernieuwde website online gezet. Dat de dag erna het weer allerminst geschikt was voor een Mortelgang zint me niet. "Morgen zal het beter zijn", stelt mijn vrouw me gerust. En morgen is vandaag. De ruiten van mijn auto zijn stevig bevroren. Het is koud, maar ik omschrijf dit altijd als een "eerlijke" kou. Ik zie op tegen het ijsvrij maken van de ruiten. Coriena haalt me via facebook over de streep. "Ja, ik ga".

De valken zijn vanmorgen steeds actief geweest, zo weet ik inmiddels. Dat staat me wel aan. Het ijsvrij maken van de autoruiten is minder zwaar dan ik vooraf vreesde. Een paar minuutjes later zit ik in de auto en verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik heb er echt veel zin in.

Voor me rijd iemand in een wel zeer gestaag "zondags" tempo. Normaal kan ik me daar wel aan ergeren, niemand hoeft van mij te hard te rijden, maar ga wel in het voorgeschreven tempo mits de omstandigheden dat toelaten. Het verpest mijn bui zeker niet en ik blijf gewoon op afstand. In mijn spiegel zie ik dat een ander zich er wel aan ergert, maar deze achtervolger slaat in de dorpskern van de Mortel linksaf.

In de berm bij het spottersveldje parkeer ik mijn voiture. Er hangt wat nevel laag boven de grond die het lastig maakt (zeker met het tegenlicht van de zon) om de overkant van de Snelle Loop te bekijken. Op de toren heb ik de valk dan allang in de hoge antenne zien zitten. Is de ander ook thuis? Ik zie er maar eentje.

De bankjes zijn nat en nog aangevroren, niet echt "zitbaar" dus, of ik zal een kouwe en natte kont krijgen. Dat gaan we niet doen. Ik tuur wat om me heen en hoor duidelijk het geluid van ganzen. Het duurt even voordat het tot me doordringt dat ze boven me vliegen. Ik verbaas me wat over de richting (noordwaarts) en wanneer ik even later het plaatje terugkijk schiet ik in de lach. Je zou zo maar kunnen denken dat er een slechtvalk juist in mijn richting komt vliegen, maar het is toch echt een gans die van me af vliegt.

Ik besluit om naar de toren te wandelen en dan te bepalen of ik een grote of een kleine wandeling aandurf. Het wordt een tusseninnetje. Ik steek via het bruggetje de Loop over. Helaas geen ijsvogeltje in het vizier. Het klappoortje lijkt niet veel meer nodig te hebben om een saloondeurtje te worden. Het hangt nog net tegen de portierpaal, maar er hoeft niet veel duwende vorst meer te komen of het poortje zal haar grip tegen de paal verliezen. Ik zie geen middelen om het provisorisch op te lossen en hoop maar dat het goed blijft gaan.

Vanaf het veld kan ik de valk op de grote antenne veel beter op de plaat vastleggen, maar het is er erg nat en drassig dus besluit ik mijn wandeling aan deze zijde van de Loop hiermee te stoppen en terug te keren naar gene zijde. Ik ga nu linksaf en zie in de verte de gestalte van de zilverreiger. Deze reiger zien we nu al zo lang dat we hem als vaste bewoner van het gebied beschouwen, iets wat een aantal jaren geleden een zeldzaamheid was. De mensen van natuurbeheer zijn dus wel degelijk bezig om resultaat te kweken met hun werk.

Opeens vliegt de reiger weg en ik verbaas me daar over. Ik heb me amper bewogen dus waarom zou ie van me schrikken? Maar dan zie ik opeens een kleine hond in de buurt van het bankje met het betonblok rondlopen. "Aha, ik ben dus onschuldig". Ik loop nu ook naar het bankje. Daar zie ik de wandelende baasjes van het hondje die me een goedemorgen wensen. Dat krijgen ze van me retour.

De zilverreiger strijkt neer bij een blauwe reiger en twee nijlganzen. De kudde Aberdeen Angus staat breeduit bij elkaar. Ik wurm me door het poortje, hmmm, ik ben wat aangekomen, merk ik en loop dan door naar een plek waar ik de toren aan de zijden die vanaf het spottersveldje niet te zien zijn kan bekijken. Ik kom niet verder dan één valk op de hoge antenne, maar die had ik al steeds in beeld.

Op een hoger deel van het eilandje tussen de gesplitste Loop is een recht stuk stijl afgegraven en er steekt een takje over. Een ideale plek voor een ijsvogeltje, bedenk ik tevreden. Dan draai ik om een maak aanstalten om terug te keren naar het spottersveldje. Er zit ondertussen een man op het betonblok, ik groet, maar krijg geen antwoord. Ook goed. Verderop herken ik Bas, de hond van Jan de jachtopziener. Jan blijft even op het bruggetje staan en lijkt me op te wachten. "Ik heb je lang niet meer gezien", begroet hij me. Ik leg hem uit dat ik inderdaad vanwege mijn gezondheid even verstek heb moeten laten gaan en hoe blij ik met trip van vandaag ben. We wandelen samen op naar Jan zijn auto, ondertussen vertelt Jan dat Piet ook gearriveerd is. Snel kijk ik naar het spottersveld en ben blij daar Piet te herkennen. Ik versnel mijn pas een beetje om naar Piet te gaan maar bedenk ter hoogte van de berk bij de brede poort van het veld dat het altijd zinvol is om daar even om te draaien om de toren te bekijken. Het blijkt een goede zet, want ik zie hoe er een slechtvalk op het rooster zit. Die zet er nog niet bij mijn aankomst. Zit de valk in de antenne ook nog op zijn plaats? Ja, dat wel, maar die klappert met de vleugels. Even opletten nu. Ik heb het teken goed geïnterpreteerd, de valk gooit de kont omhoog en.... vliegt weg. Onmiddellijk is daar ook de reactie van de valk op het rooster (ik vermoed VV) en beide valken verdwijnen noordwaarts.

De begroeting met Piet is hartelijk. We zijn allebei blij elkaar weer eens te zien. Piet wil me uitleggen waar de valken zitten, maar ontdekt dan pas dat de twee allebei weg zijn. Hij heeft teveel aandacht gehad voor het schillen van zijn appeltje en heeft alle actie daardoor gemist.

Maar we hoeven niet lang te wachten. Rap na elkaar naderen de twee valken de toren weer, waarbij de voorste uit ons zicht verdwijnt maar de tweede landt op de lage (nieuwere) antenne. Had die eerste prooi bij zich? we denken het wel. PA is de valk op de lage antenne en die laat zijn schooiende kreetje horen. We zijn er haast zeker van dat VV met prooi terugkeerde.

Het duurt even en dan schooit PA nog eens en vliegt vervolgens naar de achterkant waar VV vermeend met de prooi zit. Weer duurt het even en dan opeens zien we een valk via de achterkant naar de "hoek van de bovenste ring" vliegen. Het is PA die inderdaad met een prooitje of een deel van het prooitje op de ring zit. Zijn geschooi heeft kennelijk gewerkt. Mooie kerstgedachte toch?

In de bomen naast ons is opeens veel beweging. Er blijken wat staartmeesjes te zitten, maar ook koolmeesjes en nog wat ander klein spul laat zich zien. Ik ben zo dik tevreden met dit alles dat ik me betrap op een dikke smile. Toch wordt het tijd om huiswaarts te gaan. Dat doe ik met een vette glimlach op mijn tronie. Wow, heerlijk dit. Vrolijke Tweede Kerstdag u allen....

Vanwege Koningsdag deze keer een verhaalloos kiekjesverhaal met alleen de grote lijn:

10:15u Aankomst, valk in hoge antenne, PA (?). 

10:40u start wandeling, plaatje van de toren tussen het groen van de bomen door.

10:55u kievit niet blij met mijn wandeling naar het achtuurboompje

11:20u in de verte uitzicht op de kleuterschool van de koeien

11:26u valk verjaagt buizerd (wat een onzin), terugkeer spottersveldje

????u derde valk komt weer even vervelen, wordt na minutenlange achtervolging waarbij de achtervolger eerst maar eens op dezelfde hoogte moest zien te komen, uiteindelijk verjaagd

11:46u wow dat is even een klus: giga-prooi wordt op de dakrand achter de nestkast gedropt en voorgeplukt

12:44u sperwers voorbij aan de toren. Gevloek uit de nestkast.

13:15u Kuiko verlaat het spottersveldje

(aan vernoemde tijden kunnen geen rechtsgeldige rechten verbonden worden) :)