header11.jpg
header02.jpg
header04.jpg
header05.jpg
header06.jpg
header07.jpg
header08.jpg
header10.jpg
header12.jpg
previous arrow
next arrow
Shadow
  • Derde valk en de rode wouw

    Wie kent dat niet, dat er in de vroege morgen iets gebeurt dat als een rode draad door de rest van de dag loopt. Nu is de "rest" van de dag nog een eindje van me vandaan, maar toch heb ik al zo'n dingetje.

    Ik ben er vanmorgen ondanks het weekend toch weer lekker bijtijds bij. Wisky heeft alleen gisterochtend nog gepoept en daarna niet meer, dus verwacht ik dat ie dringend moet.

    We wandelen door het parkje, hij snuffelt, hij piest, maar poepen doet ie nog even niet. Terwijl ik op hem let schuif ik ineens uit. Mijn gevloek begint met een G en eindigt op odverdomme. Wie laat zijn hond nou midden op een pad schijten. Ik mag gerust van mezelf zeggen dat ik de stront van mijn hond netjes opruim en ik vind dat anderen zich daar ook aan te houden hebben. 

    Een stukje verder draait Wisky zijn kont langs een lantaarnpaal en legt een aardig exemplaar neer. Ik zucht wanneer ik het poepzakje open trek, waarom zou ik de moeite doen? Maar die gedachte zet ik weer meteen uit mijn kop: "omdat ik wel een fatsoenlijke opvoeding heb gehad".

    Minder dan tien meter terug staat een vuilnisbak. Hij zit overvol, maar er kan er nog net eentje bij.

    Wanneer we onze ronde beëindigd hebben pak ik mijn spullen, check ik nog even de cams en maak me dan op voor een ritje naar De Mortel. Ik neem nog even een bakje koffie en dan...

    Ook nu duurt de rit zo'n 8 minuten. Niemand op het spottersveld, een valk in de grote antenne, een valk op het rooster.

    Langs de weg staat de oranje kikkergeleider weer opgesteld. Kikkers, padden, salamanders, torren en soms een hagedisje die uit het bos op pad gaan naar de Snelle Loop of een van de poeltjes volgen deze barriëre en tuimelen zo in de ingegraven emmers die door buurman Hans getrouw elke keer geteld en vervolgens aan de andere kant van de weg neergezet worden. 

    Ik zie dat het achterste bankje redelijk droog is en besluit er even te gaan zitten om alles even in me op te nemen. Dan zie ik de drollen op goed een meter voor het bankje. Ik erger me mateloos, welke onfatsoenlijke schoft laat nu hier zijn hond schijten zonder het op te ruimen. Verdomme dat doe je toch niet?

    Foeterend tuur ik naar de blauwe reiger bij de Loop, volg ik mijn gehoor op zoek naar de groene specht, die ik wel goed hoor, maar toch niet kan vinden. Terwijl ik hoop om Piet of Gerrit nog te zien omdat ik van beiden al even niets meer heb vernomen, stapt een fietster het veldje op. Verhip, het is Mieke die ik al heel lang niet meer gezien heb. "Twee jaar", weet ze me te vertellen. Maar alles is goed. 

    De valk op het rooster neemt haar plek op de wiphoek in. "Dat gaat weer niet lang duren". Ik weet het zeker, maar zal het toch mis hebben: de valk is wat onrustig en vliegt wat heen en weer om toch telkens weer op de betonrand van het dak te landen. Eenmaal net langs de buitenantenne die de wiphoek zo vaak in beeld brengt. Opeens snelt de valk weg. Als een speer raast ze naast en over me heen in de richting van waar ooit het trekkertrekterrein was. Mis, ik zie hoe ze misgrijpt en weer omhoog komt. Een volgende poging volgt al snel weer, ditmaal steil omlaag, mogelijk zichtbaar vanuit de buitencam. Ook nu heeft de poging kennelijk geen succes.

    VM zit belangstellend vanaf de hoge antenne toe te kijken. Ook hij zit op de uitkijk. Dat is altijd garantie voor wat actie.

    Ook Piet arriveert, we hebben elkaar zo vaak misgelopen dat we van elkaar dachten dat ziekte of ander onheil de Mortelingen in de weg hadden gestaan. Boven het bos links naast de toren doemt een grote vogel op. "Hee, wazda?" roep ik uit. "Het lijkt wel een Wouw" vul ik mezelf aan. Da's wel zeker een Wouw, roept Piet, een Rode Wouw daar ben ik zeker van. 

    Wild probeer ik de Wouw te kieken en dan is het altijd maar de vraag of het dan lukt. De Wouw draait terug over het bos en achter de toren verdwijnt hij uit het zicht. Ik ben blij met dit mooie momentje.Maar het blijft hier niet bij. Op de toren wordt opgewonden met elkaar geconverseerd. Er is iets loos, maar wat? En dan zien we wat er loos is: Piet ontdekt de derde valk die aan komt vliegen. De valk nadert de toren, maar doet dat behoorlijk onverstoorbaar, de alarmkreten moet de vreemdeling toch ook horen? De valk passeert de toren en nog steeds blijft zowel VV als VM zitten. Ik gok er op dat dit een vrouw is want de valk is behoorlijk groot. Zeker groter dan VV vinden Piet en ik. Pas wanneer de valk die richting Helmond leek te vliegen omkeert stuift VV vanaf het rooster in de richting van de vreemdeling. Het loopt zeker niet uit op een gevecht maar dat komt omdat de indringster weer wegdraait.

    Een volgende jachtvlucht van gaat weer zowat over ons heen en bijna aan de weg van De Mortel naar Bakel duikt de valk naar een wat kleiner vogeltje dat we maar een seconde zien vliegen. De valk keert terug, maar lijkt toch zoncer prooi te zijn. Een sperwer vliegt voorbij de toren, het mag. Een buizerd vliegt laag achter de bomen links van ons door en landt er ook ergens. Er zit ook een tweede in de buurt. 

    De valken besluiten tot een wip op de koektrommel. Het kan allemaal niet op. Het duurt lang genoeg om er nog net een plaatje van te schieten. Dan zien we ook Gerrit die komt kijken naar de avonturen hier. We blijken elkaar diverse keren net misgelopen te hebben. Het wordt tijd om een broodje te gaan eten, maar meestal hebben we dan nog net iets te vertellen. Ditmaal is het mijn geluk want de Rode Wouw doemt plotseling boven ons weer op. Het duurt even voor de camera in stelling is. Gerrit rent naar zijn auto en kan met een serie de Rode Wouw nog net "te raken".

    Mooie dag, die kan door geen stront meer verpest worden!

     

     

  • Drie heen, vier terug

    Drie heen en vier terug

    Dat is de strekking van mijn verhaaltje. Ik ben wat te moe voor een heel verhaal, dus hieronder mijn facebook-berichtje en onderaan de plaatjes (ondanks erg slecht licht).

    ***

    Een korte Mortelgang leert me dat er nog tenminste drie valken op de Morteltoren zijn en dat deze vanaf de hoge antenne (dus uitkijkpost, dus honger) na elkaar naar een doel richting de voormalige Kanthoeve doken. Het lukte me niet om ze in beeld te krijgen voor een foto en bleef opletten of ze terugkwamen. En opeens kwamen ze terug, het leek wel in formatie, maar tot mijn verbazing waren dit er vier. Deze passeerden de toren om richting Gemert te vliegen. Wat later hoorde ik er één duidelijk achter me, maar ik vond hem/haar niet. Ik was er niet zeker van of er achter het bosje mais staat of dat het een open akker is, maar om vooral niets te missen ben ik even gaan kijken. Er staat mais dus daar zou zeker geen slechtvalk te bewonderen zijn. Terwijl ik terug liep was daar opeens wel een terugkerende valk die op de onderste ring ging zitten. Een zilverreiger trok mijn aandacht en.... de slechtvalk was weer eens foetsie. Tenslotte nog even genoten van vermoedelijk een sperwertje dat op afstand zijn rondjes draaide. En de constatering dat de bomen hun blaadjes al kleuren...

    ***



  • Flyeren speciaal

    Het is de kunst om te flyeren maar toch geen rotzooi achter te laten. Want Kuiko kan dan wel een politiek pad ingeslagen zijn, dat verandert niets aan de gedachte dat je de natuur netjes moet achter laten. Toch is ook de OPA Gemert-Bakel beweging wel in voor een stunt. Het werd een heel klimwerk, maar uiteindelijk hebben we onze posters 'hoog' hangen. En daar waar we de natuur gebruikt hebben voor een kiekje-met-hand-out, daar hebben we dit natuurlijk na het kiekje weer netjes verwijderd.

    Goed, het verhaaltje dan maar eens.

    Zoals hierboven al gezegd, heb ik de gelegenheid aangegrepen om mijn bezoekje aan de toren een politieke tint mee te geven. De foto's laten daar wel wat van zien. Bovendien bleek de camerapositie op de toren niet goed gekozen te zijn. De rechterbuitencamera is daarom verplaatst. En dat was natuurlijk een uitgelezen mogelijkheid om iets aan een verkiezingsstunt te doen. (Ik weet niet of Alticom het zo laat hangen, maar dat hoor ik dan wel weer).

    Onschuldig

    Nadat de  PR werkzaamheden afgerond zijn, ben ik nog de natuur in getrokken. De valken zijn namelijk nergens te bekennen. (Of dat met het torenbezoek te maken heeft?) 

    Ik ga over het bruggetje en zet mijn wandeling in over de drassige moerasgrond aan de andere kant van de Loop. In de verte zie ik de zilverreiger in de wei staan. Ik maak een kiekje en verdwijn dan in het bos. Wanneer ik het bosje bijna door ben, vliegen er een massa duiven op. Ik zal ontdekt zijn en loop wat behoedzamer verder. Ik zie nog wat vogeltjes (mussen) in het struweel huppen en ontdek dan wat groters achter de bosjes. Verhip, het zijn ditmaal geen drie reeën, nee, het zijn er zelfs vier!!!

    Zou ik ongezien bij de berk met de dubbele stam kunnen komen? In dat geval zal ik de reeën redelijk goed in beeld kunnen nemen. Diep gebogen sluip ik verder, ik let op dat geen takje kan kraken onder mijn gewicht. Het lukt inderdaad om bij het berkje te komen. De beesten hebben me niet gezien. Het waait vreselijk hard, zelfs met de boom als steun voor mijn ellebogen lukt het iet om de camera helemaal stil te houden. Toch maak ik een paar filmpjes. Wanneer de reetjes rustig grazend achter het volgende bosje dreigen te verdwijnen verlaat ik mijn schuilplek en loop terug naar het brede bospad. De reetjes hebben me nog steeds niet gezien, want als ik me nog éénmaal omdraai zie ik er nog steeds eentje staan te grazen. Ik loop door om bij de grote poel weer richting de toren te gaan. De posters hangen er prachtig bij. "Onze lijsttrekker zal tevreden zijn, lach ik". Ik ben altijd wel in voor een grap.

    Op het spottersveldje staat Piet uit Lieshout ondertussen ook. Samen kijken we naar de toren. Waar nog steeds geen valk te zien is.

    Wat later (ik overweeg ondertussen al om maar weer te gaan vertrekken), ziet Piet de eerste valk in de lucht. En dan is daar opeens de andere ook. Het lijkt alsof ze met zijn tweetjes komen controleren of het weer veilig is bij het nest. Maar zonder op de toren te landen draaien beide valken weer weg om over ons heen naar de Stippelberg te drijven. Piet grapt dat de valken een nieuw onderkomen gaan zoeken in De Rips waar ook een nestkast staat, maar nog geen valkenpaartje woont.

    Na een hele poos keert één van de valken terug. Het is PA die na wat rare bewegingen uiteindelijk op de lamp landt. De harde wind lijkt het landen lastig te maken. Mijn camera heeft de aankomst gefilmd. Maar de valk blijft maar heel even zitten. Vliegt dan opeens op en verdwijnt richting Gemert.

    Een sperwer trekt nog even onze aandacht, maar ook deze is maar heel even zichtbaar.

    Weer verstrijkt er een hele poos. Dan zijn daar opeens beide valken weer terug. Weer gaat het knopje op filmen, maar door de harde wind en de grillige bewegingen van de valken is het filmen lastiger dan ooit. Terwijl Piet roept dat de valk boven me makkelijker in beeld te houden zal zijn, blijf ik verwoed proberen om de andere valk in beeld te houden. Ik blijf volharden totdat beide valken een tel in één beeld zijn. Dan is het genoeg.   

     

     

     

  • Niet en wel spottende vrouwen

    Ik voel me vandaag een stuk beter dan de vorige weken en besluit daarom maar eens te profiteren van het heerlijke zonnetje. Onderweg naar De Mortel dus!

    Er staan een rijtje auto's in de berm bij het veldje en ik vraag me af of ik misschien informatie heb gemist over een of andere Morteldag. Maar wanneer ik het veldje oploop en mijn "goedemorgen" wel beantwoord wordt maar er verder geen wederzijdse herkenning is, besluit ik mijn kijker maar eens aan het werk te zetten. Op de toren kan ik geen valk ontdekken en wanneer mijn kijker vervolgens wisselend van de berkentoppen naar de paaltjes glijdt die aan de kant van de Loop staan is er nog steeds niets dat mijn hart sneller doet kloppen. Maar dan op een van de pluimen die ooit een onderdeel van het nieuwe bos zal gaan zijn zit een vogeltje. Heel scherp kan ik het niet zien, maar ik denk aan een tapuitje. Wanneer ik nog eens inzoom om een focustrekkende stengel te ontwijken is het vogeltje al weg. Geelgorsjes laten zich zowel links als rechts van me horen. En ik hoor er nog een waavan ik me probeer te herinneren bij welk vogeltje dit geluidje hoort. Ik weet het niet.

    De dames aan de picknicktafel beschrijven hun tinten grijze haarcolour. Niet direct een onderwerp dat mijn aandacht trekt. Wat ik van de gesprekken kan opmaken is dat de dames elkaar met regelmaat treffen. Wanneer ik mezelf oppep om toch de wandeling maar eens te gaan starten besluiten de dames hun rijwielen, auto's en busje op te gaan zoeken en binnen een paar tellen zijn ze in beide richtingen vertrokken. Ik verbaas me even dat zij geen enkel papiertje of andere afval op te ruimen hebben. Tevreden schraap ik mijn keel even en besluit dan ook zelf maar op pad te gaan. Voor de zekerheid stap ik toch in de auto en rij door naar de toren om pas daar mijn wandeling te beginnen.

    In het water van de Loop is weinig zwemvee te vinden, ook geen kikkertjes of ander spul. Koolmeesjes lijken me uit te dagen door links en rechts de Loop over te vliegen wanneer ik te dicht in de buurt kom. Het water staat tevredenstellend hoog. Aan de achterkant ga ik eerst op zoek of ik een valk op de toren kan ontdekken, maar dat is niet het geval. Dan opeens hoor ik een roofvogel maar ik ben nog niet zeker of dit wel het geluid van een slechtvalk is. Er ontstaat wat onrust in de lucht en dan zie ik in de verte een vrij grote gedaante vliegen. Het is geen buizerd, is het een grote meeuw? Heel even flitst door me heen hoe ik jaren geleden eens een visarend heb gespot boven de Snelle Loop. Zou dit...? Dan vliegt er iets door mijn beeld. Was het een valk? Sjit het is maar een duif. Waar is het grote wezen in de lucht gebleven? Foetsie. Ik baal. Een beetje in gedachten verzonken loop ik naar de schuine oever van de Loop om de minder dan een procent kans dat de vogel daar is geland niet verloren te laten gaan. Niks helaas!

    Een paar plaatjes van het bruin heldere water en dan keer ik terug naar de toren. Op het veldje zie ik een paar mensen zich installeren. Ik stap in mijn auto en rij er naartoe. Nog rijdend herken ik de twee dames. Margootje en Cyrion (ik zal het vast wel weer verkeerd schrijven). De hondjes zijn er ook weer bij en tot mijn grote geluk staan ze mij toe hun territorium te betreden.

    We hebben heel wat te bepraten en ik hoor dat ik Corinne en haar man en Ari net moet hebben gemist. Dat is zonde, want zij heeft bericht over de tafel met kakelende vrouwen, en aangezien die er bij mijn aankomst nog zaten kon het elkaar missen inderdaad wel eens op een haar na zijn geweest. Ik hoor ook heel verdrietig nieuws. Het overlijden van een van je ouders is altijd verdrietig hoe oud ze ook hebben mogen worden. Het is niet aan mij om namen te noemen maar wie ik bedoel leest dit vanzelf wel: van harte gecondoleerd.

    Ook buurvrouw Karin komt even op d'n buurt.

    Omdat ik de valken nog niet heb gezien begint de kansberekening in me op te wellen dat ze mogelijk helemaal weg zijn om hun geluk elders te gaan beproeven? Dan zouden ze wel een toplocatie opgeven maar je weet maar nooit. Ik heb geen slechtvalkenhersens en -instincten. Maar dan hoor ik dat beide valken, zelfs inclusief derden nog met regelmaat zijn gezien.

    Niet heel lang duurt het wanneer de eerste valk zich laat zien en dat wordt snel gevolgd door een optreden van de tweede. Er worden een paar kleine vluchtjes gemaakt waarvan er zowaar eentje lijkt op hofmakerij. Uiteindelijk is het de koektrommel die de bestemming wordt van wat ik de grootste valk schat en de balustrade van de onderste ring voor de andere. Die dan wel M zou moeten zijn al oogt ie wat bruinig.

    Is het een sperwermannetje dat vrij laag van rechts van ons naar links toe vliegt met een klein prooitje in zijn pootje geklemd? Het zou zo maar eens kunnen.

    De tijd vliegt. Thuis wacht er een hondje op me. Maar zoals zo vaak is een aangekondigd aanstaande vertrek nog geen echt vertrek. Anderhalf uur later dan gepland gaat mijn auto naar huis... en ik zit er in.

     

     

  • Verhaalloos kiekjesverhaal

    Vanwege Koningsdag deze keer een verhaalloos kiekjesverhaal met alleen de grote lijn:

     

    10:15u Aankomst, valk in hoge antenne, PA (?). 

    10:40u start wandeling, plaatje van de toren tussen het groen van de bomen door.

    10:55u kievit niet blij met mijn wandeling naar het achtuurboompje

    11:20u in de verte uitzicht op de kleuterschool van de koeien

    11:26u valk verjaagt buizerd (wat een onzin), terugkeer spottersveldje

    ????u derde valk komt weer even vervelen, wordt na minutenlange achtervolging waarbij de achtervolger eerst maar eens op dezelfde hoogte moest zien te komen, uiteindelijk verjaagd

    11:46u wow dat is even een klus: giga-prooi wordt op de dakrand achter de nestkast gedropt en voorgeplukt

    12:44u sperwers voorbij aan de toren. Gevloek uit de nestkast.

    13:15u Kuiko verlaat het spottersveldje

    (aan vernoemde tijden kunnen geen rechtsgeldige rechten verbonden worden) :)