Ik heb vanmiddag een afspraak met een klant en zal hooguit later nog even eenkort bezoekje kunnen afleggen aan de Morteltoren en omgeving. Wanneer ik mijn auto in de berm zet schiet ik meteen in de lach. Er staan twee piketpaaltjes in het veld. Mijn eerste aprilgrap (zie mijn vorige verslagje in maart), maakte de lezers wijs dat er zes woningen gebouwd zouden gaan worden op onder anderen het spottersveldje. Er zouden paaltjes in het veld hebben gestaan en een graafmachine in de berm. Wie me kent weet dat er rond 1 april een grap staat te wachten, maar toch trappen ook hele goede bekenden van me er nog steeds in. 

Nu staan er echt twee piketpaaltjes in het veld. Heeft iemand mijn grap proberen te versterken?

Dan hoor ik een bekend geluid. Het is de kievit, nee zelfs allebei de kieviten die opeens opvliegen en driftig achter een paar kraaien aan gaan. Hun aanval is zo fel en vastberaden dat de kraaien allemaal het hazenpad kiezen wanneer de kieviten over hen heen razen. Het schuifje staat meteen op filmen en ik probeer de grillige bewegingen met mijn camera te volgen. Het lijkt me te lukken, ik weet het niet zeker.

Het zijn vandaag de watervogels die mijn aandacht trekken want een paar eenden is ook al heftig met elkaar in discussie en in het water meen ik een waterhennetje te herkennen.

Op de toren? Daar zie ik hoe een valk rustig op het rooster zit. Mijn mobieltje vertelt me dat de ander in het nest op de eitjes zit. Een vredige aanblik. Prima zo!

Het weer staat het niet toe om echt mooie plaatjes te maken en dus ga ik na een half uurtje genieten huiswaarts. 

Helaas ook vandaag alleen wat plaatjes...

Gisteren voor het eerst op het rooster vandaag naar betonnen rand en het dak: het is een dapper kereltje: AAB (abeltje)

Ik wist het zo enorm zeker: gisteren zou direct na Nederland - Wit Rusland (4-0) om 22:30u het vierde eitje gelegd worden. Dat was geen schatting, nee dat was exact.

Maar dan blijkt dat inderdaad in De Mortel alles anders is, althans op de toren van De Mortel, dan. Er kwam geen vierde eitje om half elf, en er kwam geen vierde eitje om half drie en ook niet om half zeven. Sterker nog: helemaal niet.

Terwijl ik op de badkamer was, zal M met V gewisseld hebben. En om een lang verhaal iets in te korten: in de middag was ze al vanaf half negen niet meer gezien. Ook nadat ik Wisky had uitgelaten was er nog steeds geen spoor van V. En dan ben ik niet meer te houden: ik wil het weten: waar is die valk gebleven.

Voor me loopt een wandelaarster die het veldje op gaat. Ik zet mijn auto langs de weg en loop haar achterna. Korte groet. Scan de toren. Geen valk te zien. Refresh op mijn foon, M op de eikes.

Hoog boven de toren zweeft een buizerd. Het mag want er komt geen reactie. "Gebeurt er iets anders dan normaal?", vraagt de vrouw belangstellend.

Ja, dat is de verkeerde vraag aan de verkeerde man gesteld (of is het de juiste vraag aan de juiste man gesteld?) In elk geval begin ik te vertellen en in de loop van het gesprek haal ik aan dat ik er wel een boek over zou kunnen schrijven. Haha, ik hoefde dat denk ik al niet meer uit te leggen.

De dame op het bankje is bezig een wandelroute uit te zetten, de toren zal een van de onderwerpen worden die in de route besproken zal worden. Is het leuk wanneer ze mijn naam erbij vermeldt? En Kuiko lacht: zet er maar bij: Kuiko. In een paar zinnen leg ik uit wat ik hier doe en waarom ik me zo genoemd heb. Wanneer ze vervolgens verder wandelt en ik de toren nog eens goed in me opgenomen heb: nee aan deze kant geen V. Besluit ik ook maar eens te gaan wandelen, naar de achterkant natuurlijk, op zoek naar V.

Zij gaat het bruggetje over, ik ga verder langs de Loop. Ik wijs op de kleur van het water, "ijzer-oer". Zij weet waar ik het over heb: de breukrand, de bron van alle Lopen hier in de buurt.

Aan de achterkant kan ik ook geen valk ontdekken. Ook hier zit een buizerd. Ik hoor hem van dichtbij maar kan hem toch niet ontdekken. Ik wandel terug om het bruggetje over te gaan en langs de Loop naar het achtuurboompje te gaan. Daar kan ik de toren ook van voren goed genoeg zien. Ik zie een hoefafdruk van een van de koeien van de kudde grazers. Ik maak een foto en grap in mezelf "Angus was here". Dat dit even later nog een extra verhaal gaat opleveren weet ik dan nog niet.

Er is een extra mini paddenpoeltje gevormd, ik hoor ze plonzen. Bij het boompje stop ik even, kijk naar de nestkast, kijk naar de koektrommel, kijk naar de stellages, kijk naar de antennes: NIKS.

De refreshbeelden tonen dat ook M is verdwenen en op de wiphoekcam zie ik de gestalte die ik onmiddellijk herken als een duif. Achter me hoor ik de buizerds weer en ik besluit voorzichtig het bos in te gaan. De Wet van Gerrit negeer ik volkomen en dat bezuurt me onmiddellijk: ik loop en zoek de buizerd en dus zijn de ogen omhoog gericht. De Wet van Gerrit zegt: spottten is stilstaan en de ogen omhoog. Verderlopen is met de ogen naar onderen gericht. Flats ik ga bijna onderuit wanneer ik vol in een verse koeienvlaai stap. Gadver. Maar de buizerd hoor ik nog steeds en van dichtbij, waar zit ie toch? Flats. Daar ga ik opnieuw. Tsja hoe zat het ook alweer met die ezel en die steen?

Vorozichtig stap ik verder, eerst het pad voor me scannend en dan zoekend in de bomen. "Daar gaat ie", de buizerd zag mij eerder en vliegt weg, te lastig om hem op de foto te krijgen. Maar ik krijg er wel heel veel voor terug: de groene specht gilt op, hij lacht me ronduit uit om mijn uitglijders van even daarvoor. Maar omdat ik de groene specht zoek, zie ik de grote bonte specht vliegen: en de raast voorbij een andere grote bonte en die... die krijg ik wel heel mooi in beeld om op de foto te zetten. Natuurlijk draait ie om de berkenstam heen, maar ik hebbem. 

Verder gaat het. De stormachtige wind van eerder heeft een nieuw slachtoffer gemaakt. Een omgevallen boom verspert het pad totaal en ik moet door het slootje dat gelukkig droog is. Ik loop terug naar de toren. Loop verder naar het spottersveld, daar zit Gerrit ondertussen. Ik heb het warm en pak snel een flesje water. Ik vertel van mijn uitglijders en hoor nogmaals de Wet van Gerrit aan.

Veel gebeurt er niet. Gerrit meent een duif te zien zitten bij de kleine antenne, maar twijfelt of het een prooirestant is. Ik vertel van de duif en dan wordt onze aandacht getrokken door een valk.... en nog een. De grootste zit voorop de achterste nadert snel. Het gaat steeds vlugger en mijn ogen raken de zon. Ik ben klaar met kijken want ik zie alleen nog blauwe bollen in beeld. Gerrit ziet waar ze achter elkaar omlaag duiken en achter de bossen verdwijnen. Nee geen felle strijd, opnieuw niet. Maar het mannetje verdedigt zijn nestkast meer dan uitstekend en hoewel een stuk kleiner laat ie zich door niets en niemand bang maken. Ik mag hem wel, die kleine man.

Het verhaaltje is uiterst kort. Dat kun je ook zeggen van de momenten dat we slechtvalken hebben gezien. PA zagen we na een hele poos verschijnen met een andere valk in zijn kielzog. Geen enkele aanleiding om ook maar te denken aan een verdrijving. Sterker nog: PA lijkt serieus op de versiertour met zijn schoonvliegerij hoog in de lucht. Dat er ondertussen hele trosjes duiven voorbijkomen deert hem kennelijk niet. Fraai dat.

Bij mijn aankomst zie ik meteen wanneer ik langs GerritE heen kijk twee nieuwelingen in de Snelle Loop. Het zijn de sierlijk witte gestalten van twee zwanen. Die zien we niet al te vaak in de Snelle Loop en ik zie het dan ook als een succes van de landschapsbewegingen die zo hun best doen om de talrijke waterlopen in de gemeente aan de natuur terug te geven.

De kieviten hebben nog steeds hun nestje. Een divers gefluit vanuit het bos rechts van ons duidt op een heuse lentedag. Het zonnetje zet de witte wolken in sterk contrast met de diepblauwe lucht. Het waait wat kouder dan dat je zou vermoeden.

Maar daar stopt het eigenlijk al zo'n beetje. Het is het volk dat het spottersveldje bezoekt dat het leven er wat in houdt. GerritE, de andere Gerrit, Piet, Jonne en Jelle. Gekeuvel, lachen en kletskoek, daar moet u het vandaag mee doen, hoogeacht publiek.

De paar keer dat we PA hebben gezien en zien verdwijnen, het momentje op het rooster, het zal allemaal wel. We wachten op de jonkies. Prettige Pasen.

De meimaand is net begonnen en uiteraard hoop ik op prachtig weer en een mooi Mortelbezoek. Helaas ontbreekt het een en ander om dit mooie voorgenomen plan uit te kunnen voeren.

Het begint al dat ik op een ongelukkige tijd een afspraak heb. Te laat in de ochtend voor een ochtend Mortelgang, maar ook weer te ver in de middag om een middag Mortelgang. Vanaf drie uur zo'n beetje kan ik even weg.

Het voorjaarszonnetje is er vandaag niet, het ziet er wat druilerig uit alsof het elk moment kan gaan regenen. Niet lekker voor het experimenteren met mijn nieuwe camera, al besef ik wel dat wanneer het nu redelijk is, het later met een mooi zonnetje alleen maar beter kan worden.

De poort bij de toren staat open en een snelle blik op de toren leert me dat de stellage op de derde ring nu twee schotels bevat. Er wordt nog gewerkt al zie ik niemand meer op de toren.

Het duurt even voordat ik de eerste valk zie. Die lijkt naar het rooster te gaan en of daar een wissel plaats vindt weet ik niet. Het lijkt me allemaal niet helemaal lekker. De valk vliegt weg van de nestkast maar lang en goed kan ik hem/haar niet volgen. Mijn camera heeft een reusacthige zoom, maar heeft wel wat tijd nodig om te stabiliseren. De valken wachten daar echter niet op.

Heel erg goed let ik niet op de toren. Ik probeer met mijn camera te spelen. Aan de andere kant van de Loop mis ik de kieviten. Ik was er al bang voor. De kauwen, kraaien, maar ook mensen hebben teveel belangstelling gehad voor dit nestje, vrees ik.

Ik probeer aan de andere kant van het trekkertrekveld een verkeersbord op de foto te zetten. Dit is gigantisch ver weg. De bonus is een tweetal wandelende mensen, die zowaar herkenbaar zijn. (Ik ken ze niet, da's ook herkenbaar).

Dan hoor ik de valk weer. Die nadert de toren, maar ik weet niet of dat met prooi is. geklungel met mijn camera, dan maar door de kijker kijken. De valk landt vlakbij de buitencamera. Ik zie een koppie en wat later ook het lijfje. Zoom zoom zoom. Zonde van dit licht want ik zie de valk nu toch heel wat beter dan voorheen en met wat beter licht....

Hee, wat is dat dan? Er komt nog een valk richting de toren. PA (?) bij de buitencam kijkt op, draait zich en gaat er dan als een speer achteraan. De vreemdeling maakt zich meteen uit de voeten en schijnt de confrontatie niet aan te durven.

Dat was het... 

Wie een uitgebreid verhaal verwacht moet ik helaas ook vandaag weer teleurstellen. Ut gut em nie worre.

Ik sta alweer op het punt om het huis te verlaten, de laatste thuiswedstrijd van mijn club wordt zometeen gespeeld en daar hoor ik ook als sponsor bij te zijn.

Toch even geMorteld nadat ik de hond al uitgelaten had en mijn gsm weer wat geladen was. Op het spottersveld zit Gerrit al paraat. Hij heeft al een hele slechtvalkenroute gemaakt, met eerst een visite aan Ittervoort waar ook vier kids zijn.

De ouders zijn vermoedelijk allebei aan deachterkant met een prooi. Het duurt al best lang voordat ze er mee op komen dagen. En wanneer nog meer tijd verstrijkt, beginnen we toch wat twijfels te krijgen of de valken nog wel aan de achterkant verblijven. 

Mijn mobiel vertelt me dat de nestkast leeg is, behalve de vier kids dan natuurlijk. Een grote roofvogel passeert op grote hoogte de toren. Er komt reactie! Meer dan fel reageert een valk die inderdaad ergens van de toren vandaan schijnt te komen op deze toch redelijk onschuldige passant. Buizerds vormen niet echt een bedreiging voor de kids.

De buizerd verdwijnt en de valk zien we even later ook niet meer.

Uit het bos komt de kudde koeien. De stier gaat sneller dan de rest en komt al loeiend in de richting van het aangrenzende weiland gestormd. Roept ie de gecultiveerde koeien van de boer? Wanneer er maar geen antwoord schijnt te komen stampvoet ie en werpt ie zandmassa's op. Verdrijft ie de vliegen, is ie kwaad? Ik weet het niet.

Wanneer het me te lang gaat duren voordat we zekerheid hebben waar de slechtvalken zijn, besluit ik naar de achterkant te lopen. Onderweg er naar toe ontmoet ik wat mensen die kennelijk een vreemde vossenjacht opdracht aan het uitvoeren zijn. Een jongedame ligt uitgestrekt over het bruggetje en is de ruitjes aan het tellen waaruit het ijzeren rooster van de brug over de Loop uit bestaat. Een stukje verderop ligt op wat onnatuurlijke wijze een petje en is er een schaartje in het pad gestoken.

Aan de achterkant ligt de kalvercreche van de koeien dicht bij elkaar. Andere kalfjes heb ik bij de grote groep tegenover het spottersveld gezien. Op de toren zie ik de valk in de hoge antenne zitten. Verder niets. Daar had ik niet voor hoeven te gaan wandelen. Die moet er zijn komen zitten terwijl ik onderweg was. Ik loop weer terug en ga even bij het betonblok staan om naar de koeien te kijken en om de zwarte specht te volgen, die veel te snel is om op de foto te zetten, maar nu zijn vermoedelijke verblijfplaats wel verraden heeft.

De mensengroep nadert en heeft nu als opdracht het oppervlak van het betonblok op te meten. Ze zijn voorbereid want uit een rugzak wordt meetmateriaal gehaald. Ik lach een keer en loop weer verder. Wanneer ik voorbij ben aan het bruggetje valt me een klein kalf op. Het is een bruintje met oormerken in. Het oormerk kan ik gemakkelijk aflezen en het zal niet veel moeite kosten om het hele levensnummer te kunnen aflezen. Verderop staat een koe op de zandhoop, het zwarte kalfje valt me dan pas op. Het kleintje heeft nog geen oormerken. Leuk! Een kalfje puur natuur dus. 

Ik loop terug naar het spottersveldje. Een buizerd wordt belaagd door iets anders. Geen slechtvalk. En dan is daar een derde vogel en dat is... wel weer een slechtvalk. Een keer een uitval die wat op een aanval lijkt en de oorlog is al afgelopen. De grootste druipt af. De andere (sperwer misschien) is al eerder uit mijn beeld. 

Eindelijk zien we dan de prooi. Volgens Gerrit de prooi van voor mijn aankomst. Hij wordt via een omweg naar het rooster gebracht. Eindelijk krijgen de kids weer wat te eten en bezoek van een van hun ouders. En omdat de roodborsttapuit die heel even tot tweemaal toe op het hek gaat zitten en evenzovaak verjaagd wordt door passerende mensen weet ik dat mijn kans voorbij is om hem op de foto te zetten. Morgen een nieuwe ronde met nieuwe kansen?

Soms heb ik last van een druk bestaan. En dan kan het zo maar gebeuren dat de Mortelgang er een beetje bij inschiet. Nu de klus geklaard is, kan ik bijna niet anders dan de "schade" in te gaan halen en kwieks de auto te bestormen om mijn gevleugelde vriendjes te gaan bezoeken. Waar een klein landje als Nederland de grote verscheidenheid in het regionale weer vandaan haalt is mij altijd al een raadsel geweest. In het Noorden knallen door gladheid auto's op elkaar en hier schijnt een weliswaar dun zonnetje.

Eenmaal uit de auto en op de open vlakte merk ik dat het veel kouder is dan ik had verwacht. Het is de wind die het zo koud maakt. Dan valt me de grote witte vlek op het groene veld op. Veertjes van een duif spreiden zich over drie grote vlekken uit. Allemaal direct in en buiten het spottersveldje. Voor "ter plaatse bekenden": nabij de vuilnisbak.

En dan kijk ik omhoog. En daar zie ik meteen de valk in de richting van de toren vliegen. Onmiddellijk gaat het knopje op de filmstand en probeer ik nog wat sfeer mee te nemen op de bewegende plaatjes. De valk landt op de grote antenne en durf ik te gokken dat het VV is. Later zal ik zekerheid krijgen.

Wanneer ook nummer twee in beeld komt (VV is ondertussen op het rooster gevlogen) en deze toch wel iets kleinere valk op de GSM antenne is geland, besluit ik een wandeling te gaan maken. Wanneer de overkant van de Loop te drassig blijkt, dan kan ik altijd nog omdraaien.

Dichterbij de toren maak ik nog een paar plaatjes en dan loop ik door tot bij de toren. In de eik beweegt vanalles, het blijkt één van mijn meest favoriete mezensoorten te zijn: de beweeglijke staartmeesjes. Ik neem de tijd en door het maken van veel plaatjes hoop ik er een paar toonbare aan over te houden. En zoals deze vogeltjes plegen te doen: opeens zijn ze allemaal verdwenen. Het aantal plaatjes moet voldoende zijn en ik besluit elke enigszins gelukte foto te zullen plaatsen. "Overdaad schaadt in dit geval niet".

Ik loop verder, ga het bruggetje over, nadat ik me vergewist heb dat er toch zeker geen ijsvogeltje ongemerkt in de buurt zit. Helaas, dat is niet het geval. De overkant van de Loop is inderdaad nog drassiger dan onlangs. En ik zie dat een bekende op het spottersveldje is gearriveerd. Genoeg aanleiding om een wat langere wandeling dan maar te laten voor wat het is. Ik ga nog even naar de stenen dam in de Loop om daar de mini-watervalletjes op de foto te zetten. Haha, het lijken de Niagara Falls wel.

Dan keer ik om en ga terug naar het spottersveldje. Daar heeft Gerrit E zich net geinstalleerd en komt Piet uit Lieshout met zijn vehikel aangetuft. Gerrit brengt me met zijn scoop de zekerheid over wie wie is: PA op de GSM, VV op het rooster.  

Niet veel later zien we hoe een derde valk de toren nadert. Snel worden de posities van de al aanwezige valken gescand: inderdaad, beide zitten nog op hun plek. VV krijst, maar PA wordt er op af gestuurd. Ik ben dan al aan het filmen. Op de achtergrond maakt Piet zijn verhaal over de auto van rijschool Kuijpers uit Gimmert af. Ik hoor hem wel, maar heb er geen aandacht voor, het wordt spannend (mogelijk).

Ik blijf de derde valk in het vizier houden en wacht af wat er gaat gebeuren. Ik hoor van mijn spotgenoten dat PA er naar toe onderweg is. Ik wacht af, ondertussen vliegt de valk precies boven me en wordt steeds meer van de grenzen van mijn fysieke mogelijkheden gevraagd. Was ik een uil, die zijn kop zowat helemaal rond kan draaien, dan was het een makkie geweest. En precies dan doet PA zijn (schijnaanvalletje). Ik kan de twee nog net heel even in beeld krijgen. PA volgt de andere valk die nu toch het hazenpad kiest en ergens in de richting van Gemert probeert te ontkomen.

De koude vingers breken ons langzaam op: Gerrit E is de eerste die inpakt. En wanneer Piet en ik ons gesprekje over gewichtsafname willen voortzetten wil Piet me vertellen dat hij wat dunnere vingers heeft gekregen. Hij wil me net zeggen dat zijn ring af en toe afglijdt wanneer hij verbaasd naar zijn lege ringvinger kijkt. Verloren! We zoeken samen of we de ring kunnen vinden. Piet vermoedt dat hij de ring elders is verloren en besluit daar toch nog maar even naar terug te gaan, "Ge wit mar nooit".

We lopen samen van het veldje en vertrekken met een korte groet.

Laat van een feestje terug. En dan blijkt er al kroost te zijn. Moeizame verzameling want de cams lopen niet te best.

Vandaag heb ik geen tijd voor een uitgebreide beschrijving van mijn Mortelgang. Maar met wat plaatjes en een facebook-citaat krijgt mijn vaste publiek toch een kleine tegemoetkoming :)

Wellicht later nog een filmpje van de reeën en een fragmentje van de valken.

Op facebook schreef ik:

"Een fijne lange wandeling gemaakt bij de Morteltoren. Voor de derde week op rij op dezelfde plek reetjes gezien. De valken waren er ook. Ook een derde die zich even in de buurt van de toren waagde.
Zonder al te veel ophef werd die kenbaar gemaakt dat het geen open huis is 

Piet uit Lieshout en Gerrit zonder E waren voor een deel mijn medespotters totdat ik toch ook wel een beetje vanwege de kou naar huis ben gegaan."

Gisteren werd ik gebeld door het hostingbedrijf. Omdat ik meerdere accounts bij ze heb lopen mocht ik mijn Kuiko.nl account gratis opwaarderen tot "Professional Plus". Is veel sneller, is veel meer opslag etcetera etcetera. Doen natuurlijk. 

Dus beste lezer, geniet van mijn Professional Plus website ;)

Vanmorgen is het redelijk droog wanneer ik met Wisky op stap ga en het ziet er naar uit dat het ook zo even zal blijven. Batterijtje is opgeladen, HD kaartje zit in het toestel, dus... de Mortelgang kan worden gemaakt.

Bij mijn aankomst zie ik weer de volle cirkel halverwege de hoge antenne. Is ze dat? Dat is ze! Het is een nieuw plekje waar V zich tegenwoordig regelmatig begeeft. Je moet erg opletten want het valt niet een twee drie op dat er een valk in die kabellus zit.

Verder kan ik niet heel veel ontdekken, dus ga ik maar aan de wandel. Vlakbij de toren zie ik een paar afzettingshekjes. Aha, daar ligt een flinke 8 vormige bos dikke glasvezelkabel. Ik weet niet of er ook een lijntje de toren in zal gaan, maar de buurt gaat binnenkort op glasvezel, zover is wel duidelijk.

Bij de Loop tuur ik even langs de oevers. Iets te zien? Nee, aan het einde zit wel een reiger en nog verder vliegt er ook eentje rond. Ik stap verder, op pad naar de reiger. Die volgt de andere reiger, zodat ik redelijk dichtbij kan komen voordat ie me in de gaten krijgt. Een wandelaar komt me tegemoet bij het slingerpoortje. Goededag en dan passeren we elkaar. Ik loop verder zodat ik de achterkant van de toren kan bekijken. Niks!

De wandelaar zit even een paar seconden op het bankje en stapt weer verder wanneer ik hem opnieuw nader. Weer probeer ik te zien of er vis in de Loop te ontdekken valt. Niets te zien.

Voor me klapt het poortje dicht, de automatische mompel dat dit ook wat zachter kan, pers ik tussen mijn lippen door. Ik kan me wel opwinden, maar wat verandert er door? Niks. Even later ga ik ook over de Loop en door het poortje. Met een nauwelijks hoorbaar tikje sluit ik het poortje achter mijn kont en loop ik naar de kleine paddenpoel. Geen geplons. Verder gaat het langs de Loop, eenden kwaken verontwaardigd op. Met veel kabaal vliegt het aan alle kanten op. Ook duiven doen mee, in binnen een paar tellen lijkt alles in paniek. De buizerd doet ook mee.

Ik loop verder tot aan het achtuurboompje op het hoekje "Snelle Loop, veld en weiland:" daar kijk ik naar de toren. Valk op het rooster. Foto, verder. Omdat de buizerd vrij dichtbij roept loop ik langs de rand van het weiland het bos in. Ik zie de schim, knip. Verder. Ik ontdek de nestplaats, markeer die in mijn geheugen en loop verder. Wanneer ik de omgevallen bomen van ruim een jaar geleden zie bekruipt me opnieuw het trieste gevoel. Dan kom ik bij het berkje vlakbij de grote poel. Het is afgebroken en ligt vol half vergane gaten op de grond. Ook het stuk dat nog wel overeind staat zit vol van gaten: wat heeft er uit dit boompje veel jong leven uitgevlogen: bonte spechten, spreeuwen tientallen gaten verraden de nestjes die er in zijn uitgehakt door de spechten en later zijn overgenomen door de spreeuwen.

Op de rand van het dak zit bij de grote antenne een vrij grote valk. Ik denk dat het V is en sla er veel niet veel extra acht op. Bij de grote omgevallen eik schiet ik een plaatje alsof ik de grote storm herbeleef. De wind is inderdaad krachtig, maar niet stormachtig. Dan hoor ik geluid uit de richting van de voor mij onzichtbare nestkast. Een valk vliegt er rondjes, veel rondjes en vanuit de nestkast lijkt dit alles behalve gewaardeerd te worden. De valk bij de antenne is weg. Ik zie nog steeds maar één valk dus kan ik niet met zekerheid zeggen dat dit een indringer is. Maar dat duurt niet lang. Opeens is daar die andere valk. De rondjesdraaier schrikt zich kennelijk rot en maakt zich weg, opnieuw richting Helmond zoals eerder deze week ook al was. De valk die ineens opdoemde gaat er achteraan. Overtuigend: wegwezen jij, maar zolang ik ze kan volgen gaat het er niet hard aan toe. Ik besluit verder te gaan met waar ik mee bezig was: de omgevallen eik op de foto zetten. Dan loop ik terug naar de toren. Mijn mobiel trilt een keer ten teken dat ik mijn minimumgrens aan dagelijkse stappen al behaald heb. Over de Loop, langs de toren, langs de kabels, naar het spottersveldje. Daar rolt een auto voor de mijne de berm in. Ik heb zo'n vermoeden dat ik weet wie dat zijn. Twee personen stappen uit, ik had er drie verwacht. Het zijn wel degelijk Coriena en Birdie, Margootje is er niet bij. We praten wat bij en zien dan dat er auto's bij de toren stoppen. "Aha, het geluid zal worden gerepareerd", denk ik te weten. Maar het blijkt vrijwilligersdag van BDL te zijn. "Hmm", klinkt dit ietwat bedenkelijk? 

Dat klopt dan ook. De valken reageren niet of nauwelijks wanneer de bezoekers binnen zijn, dat maakt mijn aanvankelijke bedenkingen dan gedeeltelijk wel weer goed. Zeker wanneer even nadat ook Gerrit arriveert er plotseling een actie vanaf de toren te zien is. De valk duikt naar beneden en gaat een prooi achterna die over de Loop in de richting van het bos daarachter (links van ons) vliegt. Rangggg, raak, hebbes. Het moet M haast zijn die deze succesvolle aanval op een klein vogeltje (spreeuwtje?) uitvoert. 

Het is al tijden geleden dat we dit zo goed en aan deze kant van de toren hebben kunnen zien gebeuren. Bijna altijd was het de laatste jaren dat dit precies achter boomtoppen rechts van ons gebeurde. 

Maar nu is het helemaal voor onze ogen gebeurd en dat is werkelijk prachtig om te zien. M blijkt een zeer goede jager, al gaat zijn voorkeur wel (nog) uit naar kleine prooien.

We genieten en hebben allemaal een opgevoerd adrenalinegehalte gekregen. 

"Dat hebben ze daar in de toren gemist", de reactie komt spontaan op, maar wordt door het hele kwartet ervaren (zo denk ik te zien).

Aangezien ik vandaag hoog bezoek mag verwachten van zowel een kleindochter waar Opa Ton even op mag passen, als onze kleinzoon waar we later vandaag met zijn tweetjes op mogen gaan passen, besluit ik naar huis te gaan zodat ik mijn verhaaltje in elk geval nog even op kan gaan tekenen.

Er zijn van die dagen dat je echt vanalles te zien krijgt. Soms ben je er op bedacht, maar meestal niet en moet je flitsend snel reageren op wat plotseling gebeurt. En dat levert meestal niet de beste plaatjes op.

Vandaag is het een sperwer die uit een boom waar ik zo ongeveer onder sta, opschrikt en zich uit de voeten maakt. Het plaatje is er wel, maar de kwaliteit is bagger. Jammer.

Maar is dat dan alles?

Nee hoor, maar helaas ontbreekt het me door een probleem bij een klant aan tijd om er een fraai verhaal van te maken. In het kort dus maar.

Bij mijn aankomst op het spottersveldje gaat de aandacht eerst naar het boompje aan de overkant van de Snelle Loop, is er het ijsvogeltje misschien weer? Nee, helaas, het kan ook niet altijd bingo zijn. Op de toren? Ik zie de valk op de hoge antenne meteen zitten. Tot voordat ik aanreed zat de ander op de hoek van de betonnen rand voor mij rechts van de nestkast, maar die kan ik er niet meer ontdekken.

Ik besluit om het aangename met het nuttige te verenigen en zet een gezonde wandeling in. Vlakbij de toren nog een kiekje van de valk op de hoge antenne en dan het bos in. Vlakbij het bruggetje zie ik in een flits hoe een klein vogeltje over en weer vliegt. Later hoor ik dat het vermoedelijk om een goudhaantje gaat, dat er al een paar dagen zit. Ik steek het bruggetje over en zie dat aan de zogenaamde achterkant ook geen valk te bekennen is, behalve de al gememoreerde valk op de hoge antenne. Ik zie opeens de router op de onderste ring en schiet in de lach. Dat ding heeft menigeen al in verwarring gebracht die kijkend naar de Grotelseheidecam een valk op de reling meende te zien zitten. Ik zet de router op de foto en loop glimlachend verder. "Bedriegelijke bedrieger ontmaskerd", lach ik.

Bij het boompje bij de Loop bekijk ik de toren opnieuw. Geen bijzonderheden. Verder gaat het. "Zouden de reetjes weer op hun plek staan?". Dat blijkt niet het geval. Terug over het brede bospad, uit het bos bij de poel en door naar het poortje, bruggetje over en nu linksaf naar de achterkant. Ik nader de achterkant intuïtief wat voorzichtiger. Je kunt immers nooit weten wat er aan die kant zit. Er vliegen een paar vogeltjes op wanneer ik me om het wildpoortje slinger. Niks aan de hand en dan opeens een vreemd klepperend geluid. In een flits zie ik de sperwer boven me wegrazen. Wild schiet ik een plaatje, bijna tegen beter weten in, want scherp kan het plaatje nooit zijn. De sperwer maakt zich uit de voeten en het tweede plaatje is zo mogelijk nog slechter dan het eerste. Vloekend op mezelf loop ik verder naar een positie waar ik de toren aan de achterkant en de noordelijke kant kan overzien. "Yep, zit er eentje aan de noordelijke kant op de lamp", zie ik. Dan zie ik hoe de tweede de toren nadert. "Die gaat op de hoge antenne zitten", voorspel ik, maar dan zie ik in een ooghoek, terwijl de lampzitter het op een krijsen zet, hoe er een slechtvalk over me heen vliegt. Snel draai ik mijn hoofd weer naar de toren: twee stuks en deze maakt drie !!!

Ik denk dat het PA is die in de antenne is gaan zitten en dat VV de krijserd op de lamp is. De andere valk lijkt een passant die zonder blikken of blozen verder vliegt in de richting van Aarle-Rixtel.

De zon maakt het lastig om de valken van deze kant op de foto te krijgen, dus besluit ik terug te keren naar het spottersveldje. Onderweg ontmoet ik Jan de jachtopziener die me vertelt dat ik onlangs een gigantisch grote roofvogel heb gemist. Ik was net voorbijgelopen toen Jan hem zag vliegen. Even baal ik ervan, maar dan haal ik de schouders op. Da's nu eenmaal het geluk of de pech die je kunt hebben. Gemiddeld genomen mag ik al niet klagen, dus dat doe ik dan ook niet. Verder gaat het.

Op het spottersveldje aangekomen zie ik hoe de valk in de antenne opvliegt maar dan een mini rondje om zijn as maakt en vervolgens een half metertje van de oude plek gaat zitten. Maar nu op een smal zij-harkje waar ie niet bepaald opvalt.

Buizerds stijgen op. Dan weer drie dan weer vier. En dan hoor ik het puffende dieseltje van Piet. De show kan beginnen. Allereerst laat ik Piet raden waar de valk in de antenne zit, de ander zit nu naast de nestkast en valt direct op.

Pas wanneer ik de valk aanwijs, ziet Piet hem ook. Er zijn weer diverse geo-cachers op pad, één doet zo raar dat ik twijfel aan zijn verstandelijke vermogens, twee anderen komen een kijkje nemen door de scoop van Piet.

Wanneer zij vertrekken rijdt er een auto naar de toren. "Ach nee toch", zucht Piet, "toch niet alweer in de toren?" 

Inderdaad stapt er iemand uit de auto, maakt de poort open en gaat naar binnen. Op de toren is vooralsnog alles op zijn plek. Maar dan opeens: de valk van de antenne sjeest als een razende weg. "Die ziet wat", meent Piet. Ook de ander vertrekt met hoge spoed en met een hoop herrie. "Ach k*t, die vent zit natuurlijk ergens boven", Piet klinkt allesbehalve blij en ik sluit me bij hem aan.

Even later zien we de buizerds, vier, vijf.... ZES... ZEVEN telt Piet er. Ik zie er nog maar drie, maar dan blijk ik een ander drietal te zien. De valken keren krijsend terug en zonder te landen vliegen ze verder. De buizerds gaan net zo hard en we zien ze telkens ergens anders weer opdoemen. "En daar???", wijs ik vragend naar een roofvogel boven het bos. "Da's nou typisch een havik", weet Piet zeker, "kijk maar eens hoe ie vliegt en die staart....".

De valken razen nog een paar keer over. Dan zie ik de toegangsdeur van de toren weer open gaan. De man stapt in zijn auto en rijd langs ons heen. "Ford", ziet Piet.

Het gaat naar de klok van twaalf, tijd voor de eikes.

Het is geen lang verhaal. Ook omdat mijn website even offline was door een storing bij de host heb ik nu maar weinig tijd over voor een verhaaltje.

Een bezoekje aan De Mortel op een doordeweekse donderdag? Ja, maar de reden van de vrije dag is minder leuk, dus dat verhaal skip ik maar even.

Met een valk op de hoge antenne en vermoedelijk de rest van het gezin compleet in de nestkast besluit ik maar met een wandeling. Dat verbrandt wat calorietjes en bij geringe activiteit op de toren is er misschien wel wat te beleven rondom de toren.

De fluiters hebben het druk, maar ze laten zich maar moeizaam zien. Dat alles vol in het groen staat is heel erg mooi, maar is hierin toch een beetje een beletsel. Eindelijk zie ik wat beweging in het bos. Ik sta dan al vlakbij het bruggetje. Even wacht ik. Het hupt van takje naar takje maar telkens goed verscholen achter bladeren. Wanneer ik dan eindelijk zie wie het is, valt het me een beetje tegen: het is maar een koolmeesje. Die heb ik in mijn tuin ook.

Direct over het bruggetje zie ik de restanten van een duif. Gesloopt op een manier die me sterk aan de methodiek van een slechtvalk doet denken. Het borstbeen met de vleugels liggen er afgeknipt bij en wat flinke veren liggen er een metertje vandaan.

Ik stap er overheen en loop het veld aan de overzijde van de Loop op. Door de regenval van de laatste dagen is het terrein weer soppig. Bij de dam bij de zandhoop klatert het watervalletje alsof het een studie aan het volgen is om Niagara Falls te worden.

Bij het "acht uur" boompje zoek ik naar mijn oranje vriendjes, maar die heb ik al maanden niet meer kunnen ontdekken. De valk zit nog steeds in de antenne. Ik denk dat het PA is. Ik loop verder en ga door het bos. Een telefoontje verstoort mijn rust. Ik loop verder zonder nog verder te gaan met de poging om het vogeltje dat bij het vers gekapte holletje in een kale dooie boom hoort te ontdekken. Een volgende keer misschien.

Wanneer ik weer uit het bos kom, zie ik dat Gerrit ondertussen ook is gearriveerd en op het spottersveldje zit. Het geluid in de lucht trekt mijn aandacht: er vliegt een valk boven me. De ander zit nog steeds in de antenne. Weer moet ik constateren dat het met volle zoom in beeld houden van een valk op hoogte een bijna onbegonnen klus is. En een tweede kritiekpunt op mijn nieuwe camera is ook waar: na het knippen blijft het beeld in mijn zoeker even stil staan. Net lang genoeg om mijn zorgvuldig in beeld gebrachte vliegende onderwerp weer uit mijn vizier te krijgen. Daarbij moet aangetekend worden dat door de grauwheid van het wolkendek het ook niet zo meevalt om de valken in beeld te houden.

Even later zit ik naast Gerrit, die ondertussen bezoek heeft van een groepje fietsers die belangstellend informeren naar de valken op de toren. De fietsers gaan weer, en een tuffend autooitje komt om het hoekie aanrijden: PIet komt er aan.

Het is ook deze Piet weer die als eerste de bonte vliegenvanger ziet die een stuk verderop op het hek zit. Wanneer hij nog eens een stukje verderop gaat zitten zit hij wel beter "in het licht" en lukt de foto toch nog aardig ondanks de fikse afstand. (Mijn camera scoort weer punten).

PA vertrekt en gaat op jacht. VV komt ook ergens vandaan (is het uit de nestkast of van elders?) Beide valken vliegen nu rond en we kunnen ze allebei maar even volgen. VV landt op de nieuwe kleine antenne naast de nestkast.

Wanneer PA na een poosje terugkeert blijkt hij een prooitje met zich mee te dragen. Hij zet aan en landt op de linkerlamp onder de ringen. "Spreeuwtje", ziet Piet door zijn scoop. Ik zie inderdaad ook dat het maar een kleine prooi is. De positie op de lamp en het verwoede plukken door PA dagen me uit om wat plaatjes te maken en om eens te kijken of ik er een filmpje van kan maken. "Zal ik de driepoot uit de auto pakken?" Ik besluit het gewoon net als met mijn oude camera uit het handje te proberen.

Ik hoor hoe Piet zegt dat ie het kopje van de spreeuw denkt te zien vallen. Mijn camera filmt ook dat PA duidelijk iets "dropt". Ik sta op het punt om te moeten vertrekken, maar kan nu even niet wegkomen. Ik sta bij mijn auto wanneer Piet roept dat PA met prooi in de lucht is. Ik pak het momentje van de gretige aanname door VV op het rooster nog net even mee en besluit dan toch echt te vertrekken. Onderweg bedenk ik dat het een heel prettige verstrooiing van gedachten is geworden.

(Het zou me nooit mee gebeuren, zo bezwoer ik een vorige keer toen ik een compleet verhaaltje had geschreven en met één klik op het kruisje ongewild vernietigde, je voelt het al: het overkomt me nu alweer)

Ik ben niet het type dat meteen begint te vloeken en te tieren, ditmaal ontglipt me de krachtterm. "Gosamme kl*tezooi". 

Het gaat opnieuw maar vergeef me de zwaar ingekorte versie. Dit is echt niet leuk.

Na het uitlaten van de hond en het opladen van de accu van mijn camera, een gehaast vervangen van een batterijtje van het brandalarm op de bovenverdieping en klaar is Kuiko om te gaan Mortelen.

Ik ben alleen wanneer ik de auto bij het spottersveldje parkeer en ik zie in twee scans dat er op dit moment niet veel te zien is aan slechtvalken. Ik besluit daarom mijn statief te pakken en dat klaar te zetten om te experimenteren met het onding. Ik ben geen statiefgebruiker. Ik had er eentje en die beviel me helemaal niet en ook de nieuwe aanschaf ligt meer in de auto dan dat ik hem er uit haal. Ik hou van de vrijheid, ik wil om mijn as kunnen draaien, ik wil kunnen lopen en ik wil niet gebonden zijn aan één plek. Een statief hindert me daarbij, maar aan de andere kant verwacht ik steeds vaker een koppie te zien van één of meer kuuks in de nestkast en dan is het toch wel heel handig wanneer de camera wat stil staat.

Ik hoor iets achter me. Ik weet dat ik meteen zal moeten reageren, want het klinkt als slechtvalken. Snel draai ik me om en in een flits zie ik drie roofvogels vlakbij elkaar. De ene zet het op en krijsen en trekt mijn aandacht. Ik sta er van te kijken dat deze valk een joekel van een prooi onder zich blijkt te hebben hangen. De valk heeft er moeite mee om deze naar de toren te krijgen en ik denk meteen terug aan gisteren toen nagenoeg hetzelfde gebeurde. Toen was het PA met de prooi, maar is dit ook PA? De valk lijkt zo groot. Uit een ooghoek probeer ik de andere twee te zien. Zij hebben het met elkaar aan de stok en verdwijnen richting De Mortel. Ik heb dus de juiste keuze gemaakt, want deze valk kan ik nog wel volgen.

De prooi wordt uiteindelijk op het rooster gedropt en de valk verdwijnt er meteen mee naar binnen. Het is zo'n beetje half twaalf.

Een fietser vraagt met een Limburgse tongval of de slechtvalk snel weer buiten zal komen. Ik zeg dat de duif nog maar net is binnengebracht en dat de ouder na een minuutje of twintig wel weer naar buiten zal komen. De vrouw van de fietser is doorgereden en lijkt op afstand wat ongeduldig staan te wachten. Uiteindelijk kiest de man eieren voor zijn geld en zonder iets te zeggen stapt ie op zijn fiets en gaat zijn vrouw achterna.

Ik zet mijn camera op het statief en film telkens zo'n halve tot hele minuut. Zie ik niets bewegen dan gooi ik het filmpje direct weer weg. Dit herhaalt zich met regelmaat. Opeens zie ik tijdens het instellen van de camera op de nestkast om te filmen dat er een valk op de antenne landt. Het is een enorm gedoe (onwennigheid) om nu de focus van nestkast naar antenne te verleggen. Het anti statiefstemmetje in me moppert: "zie je wel, totaal onhandig zo'n statief".

Terwijl ik nog aan het filmen ben zie ik in een flits hoe een valk voor de antenne door vliegt. Ik kijk op en zie dat het VV is die met een prooi vliegt. Is het een verse prooi of is het een flink restant? En wat gaat ze nu doen? Ze komt zowat pal over me heen, draait dan weer bij en.... landt opnieuw op het rooster en neemt deze weer mee naar binnen? Een paar minuten geleden heeft ze de kids nog vol zitten proppen en nu alweer? 

Het wordt drukker op het veldje. Onbekenden, maar ook Gerrit en Piet komen vlak na elkaar het veldje op. Het valt ons op dat er verder maar bitterweinig te zien valt. Ook de buizerds en andere grote roofvogels hebben kennelijk een rustdag. De koekoek laat zich vanaf twee plekken horen. Misschien dat ik er volgende week voorzichtig naar op zoek ga.

Wanneer de valk op de hoge antenne landt en een tweede wat later naast de ander gaat zitten verbazen wij ons alleen over het feit dat de twee er allebei nogal plotseling en ongemerkt zijn gaan zitten. Een kreetje en dan opeens een duikvlucht achter elkaar aan. Na de duikvlucht snel de ene valk naar links en de ander naar rechts. De spotters kijken elkaar aan. "Wat is dit nu weer"?

Er is nog een derde keer dat een indringer zijn opwachting maakt en naar huis gejaagd wordt, helaas ontbreken de aantekeningen en dus ook de chronologie.

En wat is het oordeel over het statief? Het is soms heel gemakkelijk, maar je bent er zo immobiel door als de pest. Een volgende keer gaat ook de oude camera weer mee. Voor het geval dat...

Hoewel de refresh weer gedeeltelijk loopt kan ik geen valk ontdekken via de webcams. Ondertussen is het zonnetje hard bezig om mijn bevroren autoruiten te ontdooien en dus zie ik wel mogelijkheden om even te gaan Mortelen. Niet te lang want ik meen te weten dat de carnavalsoptocht in De Mortel altijd op maandag is en daar wil ik niet achter zitten.

Het ijs op mijn autoruiten laat zich makkelijk door mijn trekkertje weghalen en even later ben ik al op weg. Ik herinner me dat ik op de terugweg nog even langs de apotheek moet dus moet ik een beetje op de tijd letten.

De Mortel is nog in rust. Weinig tekenen dat hier elk moment de start voor een optocht zal plaatsvinden. Vergis is me in de dag? Een enkele wandelaar, verkleed, kuiert door de straat. Hij maakt geen wakkere indruk. Mogelijk zit er nog wat bier van gisteren in de weg. Ik ken het gevoel al kan ik niet zeggen dat ik gisteren tegen limieten ben gegaan. De biertjes in de zaal waar we gisteren zijn geweest bevielen slecht. Ik zal het merk niet noemen maar ik ga daar in elk geval niet terug. Geef mij maar liever het enig echte Liessentse bier van d'n braauwer. 

Ik tuur omhoog naar de toren. Even maakt zich vette ontevredenheid van me meester. Ik kan geen slechtvalk ontdekken. Heb ik alle plekjes gehad? Ja toch? Of toch niet? Nogmaals scan ik de toren. Niks, of... verhip daar zit ie. Ik denk dat het VM is die onverwacht in het raampje van de Technische Ruimte zit. Hoewel het niet helemaal voor het eerst is, komt het niet zo vaak voor dat daar een van de valken zit.

Het is met de kou wel te doen wanneer het zonnetje vol schijnt en de wind even gaat liggen, maar dat verandert heel snel wanneer een wolkje voor de zon schuift en de wind opeens toeneemt. Jemig wat is het dan opeens koud. Ik schuil even achter het bankje zodat in elk geval mijn benen niet vol in de wind staan. Ik kijk naar de kant van de weg en zoek een betere schutplaats. Dan opeens zie ik dat de valk in het raampje wat beweegt. "Die gaat vertrekken", voorspel ik en onmiddellijk krijg ik gelijk. Een tweede valk doemt opeens op. Er worden rondjes gecirkeld waarbij VM pardoes in de nestkast duikt. De ander blijft nog even cirkelen en landt dan in de buurt van de wiphoek. De wind waait nog kouder. Ik verlaat het spottersveldje en zoek wat beschutting achter een wat hogere brem. Het helpt weinig, maar dan komt de zon weer door. Mijn benen warmen meteen al wat op, zeker wanneer de wind dan ook weer gaat liggen. 

Als een raket komt VM uit de nestkast en VV blijft een paar meters van de wiphoek zitten. Dan zie ik hoe VM steeds meer naar die plek aanstuurt en jawel (ik klik vrij goed) lijkt de wip in de maak, maar.... hahaha hij MIST. Hij zit echt decimeters mis en trekt gauw omhoog om niet tegen het hek te knallen. Ik moet zo lachen dat mijn camera schudt bij de volgende plaatjes. 

De valk lijkt zich te schamen en keert terug naar het raampje bij de T.R. 

Weer steekt de wind op en weer schuift een wolk voor de zon. Ik loop een meter of vijf naar achteren om zoek naar een betere schuilplek. Wanneer ik me omdraai is zowel het raampje als de wiphoek leeg. Ik ga het spottersveld nog een keer op in de hoop ze ergens in de lucht nog te kunnen ontdekken. Dat lukt niet en dan besluit ik dat het wel genoeg is voor nu.

Juvies kiezen voor het eerst het luchtruim

Terwijl het filmpje bezig is om door YouTube verwerkt te worden, neem ik toch maar even de tijd voor het schrijven van een kort verhaaltje. 

Nadat de hond uitgelaten is, blijkt mijn telfoon geen bereik te hebben. Ik moet dus even bij de huistelefoon blijven. Dat is balen, maar na tienen is het dan toch Morteltijd geworden. 

Op het veldje zitten Piet en Gerrit die me weten te vertellen dat er een prooi is gebracht die op de onderste ring (buiten beeld) is gedropt. Het duurt al een poos zonder dat de prooi bij de kids is afgeleverd. "Misschien is PA hem zelf wel aan het opeten", veronderstelt Piet. Ik voeg er aan toe dat er wellicht een jonge valk naar een van de ringen is afgedaald. Overdreven draai ik me om en wijs naar een kale boomtak vlakbij: "nee, daar zit er geen, opper ik".

Er nadert nog een auto die kennelijk in de berm zal gaan parkeren. het blijkt Jeroen te zijn, die we ook een regelmatig bezoeker mogen noemen, al woont ie best ver weg.

Dat de valken zich aanvankelijk niet willen laten zien, wordt goed gemaakt door de bonte vliegenvanger (die we een insect zien "slaan" en vervolgens er achteraan zien duiken) en de gekraagde roodstaart die prachtig komt poseren.

Wanneer er toch stiekem wat tijd verstrijkt krijg ik een beetje medelijden met Jeroen, die toch wel heel weinig te zien krijgt.... zo denken we dan nog....

En dan is er naast de nestkast opeens wat gefladder. Een juvie komt tevoorschijn en oefent kennelijk wat vleugelslagen. De enige nestkastzitter gluurt, slaat ook wat met de vleugels maar is kennelijk nog niet toe aan het avontuur.

Niet ver van de toren zien we opeens twee roofvogels (waarvan zeker één slechtvalk) naar elkaar duiken. Gerrit twijfelt eraan of het allebei wel slechtvalken zijn. Het lukt me maar niet om ze goed in beeld te krijgen. Een verafplaatje zonder al te veel zoom is het enige dat ik ervan kan maken.

En dan opeens gefladder links van de toren. Nou ja, gefladder: het is best een fraaie vlucht. Maar is dit.... een juvie aan het vliegen? We volgen de valk en ik zie hem opeens op de nieuwe stellage zitten. Ik zoom in en zie.... het is een juvie!!!!! Wie het als eerste vaststelt weet ik niet eens, maar we zijn stomverbaasd van deze fraaie vlucht. Ik neem een serie plaatjes en hoor hoe Piet een tweede ontdekt. Ik merk ook dat Gerrit deze tweede steeds in het vizier heeft gehad en dus de stellage-juvie heeft gemist.

De tweede juvie lijkt bezig aan een hordeloop op de bovenste ring. (Het filmpje zal dit wel duidelijker maken).

Terwijl ik film en naar de valk op de bovenste ring zoek, zie ik nog net hoe de valk op de stellage lijkt te gaan verzitten. De valk blijkt opeens in de lucht en wat gebeurt er dan?

"Prooi", hoor ik naast me. We zoeken de valk met de prooi. Die vliegt nu links naast de toren en heeft een kennelijk zware last. Het geklapper met de vleugels is onstabiel. Niet de manier van PA wanneer ie moeite heeft met een te zware duif, maar anders. Dan oppert Piet opeens: "een juvie met prooi ?  Da's die van de stellage". Maar daar blijkt er nog steeds een te zitten. Huhhhh???

Ik heb dezelfde gedachte maar durfde hem niet uit te spreken uit angst voor gek verklaard te worden. Ook Jeroen houdt wijselijk zijn mond. Gerrit weet het ook niet zeker, maar gaat ook voor de onmogelijkheid. "Dat zou wat zijn, op een eerste dag al met een zware prooi onderweg", lach ik. Maar geheel overtuigd is het lachje niet. Zeker wanneer de valk steeds lager om de toren vliegt. Uiteindelijk zien we valk noch prooi meer, maar wanneer PA wat later lage rondjes om de toren begint te vliegen worden wij steeds stiller. Zou het?  ... Dat kan tioch niet....??

Nog wat later zien we  duidelijk VV met een flinke duif rondvliegen. Ze gaat zelfs even voor de nestkast hangen met de prooi. "Uitlokken van die in de nestkast", lachen we. Maar die fladdert wel, maar durft nog even niet....

(Na heel veel keer opnieuw bekijken, denk ik toch dat de valk met prooi PA moet zijn)

Kerstavond heb ik de vernieuwde website online gezet. Dat de dag erna het weer allerminst geschikt was voor een Mortelgang zint me niet. "Morgen zal het beter zijn", stelt mijn vrouw me gerust. En morgen is vandaag. De ruiten van mijn auto zijn stevig bevroren. Het is koud, maar ik omschrijf dit altijd als een "eerlijke" kou. Ik zie op tegen het ijsvrij maken van de ruiten. Coriena haalt me via facebook over de streep. "Ja, ik ga".

De valken zijn vanmorgen steeds actief geweest, zo weet ik inmiddels. Dat staat me wel aan. Het ijsvrij maken van de autoruiten is minder zwaar dan ik vooraf vreesde. Een paar minuutjes later zit ik in de auto en verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik heb er echt veel zin in.

Voor me rijd iemand in een wel zeer gestaag "zondags" tempo. Normaal kan ik me daar wel aan ergeren, niemand hoeft van mij te hard te rijden, maar ga wel in het voorgeschreven tempo mits de omstandigheden dat toelaten. Het verpest mijn bui zeker niet en ik blijf gewoon op afstand. In mijn spiegel zie ik dat een ander zich er wel aan ergert, maar deze achtervolger slaat in de dorpskern van de Mortel linksaf.

In de berm bij het spottersveldje parkeer ik mijn voiture. Er hangt wat nevel laag boven de grond die het lastig maakt (zeker met het tegenlicht van de zon) om de overkant van de Snelle Loop te bekijken. Op de toren heb ik de valk dan allang in de hoge antenne zien zitten. Is de ander ook thuis? Ik zie er maar eentje.

De bankjes zijn nat en nog aangevroren, niet echt "zitbaar" dus, of ik zal een kouwe en natte kont krijgen. Dat gaan we niet doen. Ik tuur wat om me heen en hoor duidelijk het geluid van ganzen. Het duurt even voordat het tot me doordringt dat ze boven me vliegen. Ik verbaas me wat over de richting (noordwaarts) en wanneer ik even later het plaatje terugkijk schiet ik in de lach. Je zou zo maar kunnen denken dat er een slechtvalk juist in mijn richting komt vliegen, maar het is toch echt een gans die van me af vliegt.

Ik besluit om naar de toren te wandelen en dan te bepalen of ik een grote of een kleine wandeling aandurf. Het wordt een tusseninnetje. Ik steek via het bruggetje de Loop over. Helaas geen ijsvogeltje in het vizier. Het klappoortje lijkt niet veel meer nodig te hebben om een saloondeurtje te worden. Het hangt nog net tegen de portierpaal, maar er hoeft niet veel duwende vorst meer te komen of het poortje zal haar grip tegen de paal verliezen. Ik zie geen middelen om het provisorisch op te lossen en hoop maar dat het goed blijft gaan.

Vanaf het veld kan ik de valk op de grote antenne veel beter op de plaat vastleggen, maar het is er erg nat en drassig dus besluit ik mijn wandeling aan deze zijde van de Loop hiermee te stoppen en terug te keren naar gene zijde. Ik ga nu linksaf en zie in de verte de gestalte van de zilverreiger. Deze reiger zien we nu al zo lang dat we hem als vaste bewoner van het gebied beschouwen, iets wat een aantal jaren geleden een zeldzaamheid was. De mensen van natuurbeheer zijn dus wel degelijk bezig om resultaat te kweken met hun werk.

Opeens vliegt de reiger weg en ik verbaas me daar over. Ik heb me amper bewogen dus waarom zou ie van me schrikken? Maar dan zie ik opeens een kleine hond in de buurt van het bankje met het betonblok rondlopen. "Aha, ik ben dus onschuldig". Ik loop nu ook naar het bankje. Daar zie ik de wandelende baasjes van het hondje die me een goedemorgen wensen. Dat krijgen ze van me retour.

De zilverreiger strijkt neer bij een blauwe reiger en twee nijlganzen. De kudde Aberdeen Angus staat breeduit bij elkaar. Ik wurm me door het poortje, hmmm, ik ben wat aangekomen, merk ik en loop dan door naar een plek waar ik de toren aan de zijden die vanaf het spottersveldje niet te zien zijn kan bekijken. Ik kom niet verder dan één valk op de hoge antenne, maar die had ik al steeds in beeld.

Op een hoger deel van het eilandje tussen de gesplitste Loop is een recht stuk stijl afgegraven en er steekt een takje over. Een ideale plek voor een ijsvogeltje, bedenk ik tevreden. Dan draai ik om een maak aanstalten om terug te keren naar het spottersveldje. Er zit ondertussen een man op het betonblok, ik groet, maar krijg geen antwoord. Ook goed. Verderop herken ik Bas, de hond van Jan de jachtopziener. Jan blijft even op het bruggetje staan en lijkt me op te wachten. "Ik heb je lang niet meer gezien", begroet hij me. Ik leg hem uit dat ik inderdaad vanwege mijn gezondheid even verstek heb moeten laten gaan en hoe blij ik met trip van vandaag ben. We wandelen samen op naar Jan zijn auto, ondertussen vertelt Jan dat Piet ook gearriveerd is. Snel kijk ik naar het spottersveld en ben blij daar Piet te herkennen. Ik versnel mijn pas een beetje om naar Piet te gaan maar bedenk ter hoogte van de berk bij de brede poort van het veld dat het altijd zinvol is om daar even om te draaien om de toren te bekijken. Het blijkt een goede zet, want ik zie hoe er een slechtvalk op het rooster zit. Die zet er nog niet bij mijn aankomst. Zit de valk in de antenne ook nog op zijn plaats? Ja, dat wel, maar die klappert met de vleugels. Even opletten nu. Ik heb het teken goed geïnterpreteerd, de valk gooit de kont omhoog en.... vliegt weg. Onmiddellijk is daar ook de reactie van de valk op het rooster (ik vermoed VV) en beide valken verdwijnen noordwaarts.

De begroeting met Piet is hartelijk. We zijn allebei blij elkaar weer eens te zien. Piet wil me uitleggen waar de valken zitten, maar ontdekt dan pas dat de twee allebei weg zijn. Hij heeft teveel aandacht gehad voor het schillen van zijn appeltje en heeft alle actie daardoor gemist.

Maar we hoeven niet lang te wachten. Rap na elkaar naderen de twee valken de toren weer, waarbij de voorste uit ons zicht verdwijnt maar de tweede landt op de lage (nieuwere) antenne. Had die eerste prooi bij zich? we denken het wel. PA is de valk op de lage antenne en die laat zijn schooiende kreetje horen. We zijn er haast zeker van dat VV met prooi terugkeerde.

Het duurt even en dan schooit PA nog eens en vliegt vervolgens naar de achterkant waar VV vermeend met de prooi zit. Weer duurt het even en dan opeens zien we een valk via de achterkant naar de "hoek van de bovenste ring" vliegen. Het is PA die inderdaad met een prooitje of een deel van het prooitje op de ring zit. Zijn geschooi heeft kennelijk gewerkt. Mooie kerstgedachte toch?

In de bomen naast ons is opeens veel beweging. Er blijken wat staartmeesjes te zitten, maar ook koolmeesjes en nog wat ander klein spul laat zich zien. Ik ben zo dik tevreden met dit alles dat ik me betrap op een dikke smile. Toch wordt het tijd om huiswaarts te gaan. Dat doe ik met een vette glimlach op mijn tronie. Wow, heerlijk dit. Vrolijke Tweede Kerstdag u allen....

Plaatjesdag:

Vanwege Koningsdag deze keer een verhaalloos kiekjesverhaal met alleen de grote lijn:

10:15u Aankomst, valk in hoge antenne, PA (?). 

10:40u start wandeling, plaatje van de toren tussen het groen van de bomen door.

10:55u kievit niet blij met mijn wandeling naar het achtuurboompje

11:20u in de verte uitzicht op de kleuterschool van de koeien

11:26u valk verjaagt buizerd (wat een onzin), terugkeer spottersveldje

????u derde valk komt weer even vervelen, wordt na minutenlange achtervolging waarbij de achtervolger eerst maar eens op dezelfde hoogte moest zien te komen, uiteindelijk verjaagd

11:46u wow dat is even een klus: giga-prooi wordt op de dakrand achter de nestkast gedropt en voorgeplukt

12:44u sperwers voorbij aan de toren. Gevloek uit de nestkast.

13:15u Kuiko verlaat het spottersveldje

(aan vernoemde tijden kunnen geen rechtsgeldige rechten verbonden worden) :)

Gisteren kwam mijn vrouw opeens binnen met een heel slecht bericht. Ze huilde en vertelde het verhaal. "Tinie is plotseling aan een hartstilstand overleden". En hoewel het zinnetje erg abstract oogt, wist ik onmiddellijk wie zij bedoelde. 

Tinie is mijn grootste voetbalvriend. Hij was secretaris en later voorzitter in een tijd dat de club hem hard nodig had en hij deed een beroep op mij om hem bij te staan. Ook daarna bleven we elkaar altijd langs de rand van het veld op dezelfde plek (een meter of wat naast de cornervlag) opzoeken. De droge humor van hem is om nooit meer te vergeten. En om slecht nieuws te verwerken is er voor mij maar één plek: de omgeving van de Morteltoren.

Het is geen vraag of ik even zal gaan Mortelen, al had het veertien graden gevroren, ik moet gewoon gaan. Ik ben er blij mee dat ik de eerste minuten alleen ben. Ik zie hoe een valk zich op de kleine antenne bij de wiphoek plaatst. Wandelaars komen langs en een van hen vraagt of er al iets te zien is. Mijn "ja" blijft zonder verdere uitleg en op de weg wordt gelachen. "Ja, zittie, maar hai zî nie wah". "Déh vroegde gai um ôk nie".

Het zijn drie, vier seconden dat ik naar de weg kijk, het is voldoende voor de valk om spoorloos te verdwijnen. De valk in de nestkast zie ik op de refreshbeelden nog zitten. Ik ga maar aan de wandel. Dat is voor nu het beste dat ik kan doen... voor mezelf.

Ik ben in het bos wanneer ik de wandelaars door het klappoortje zie gaan. Bij de laatste verwacht ik een knal, maar zij sluit het poortje zachtjes achter haar. "Hmm, eigenlijk krijg ik al een beetje spijt van mijn korte antwoord", peins ik. Ik ga zelf langs de Loop naar de achterkant van de toren. Ik zie hoe in de rechter vertakking van de Loop een tak in het water omhoog steekt. Het is een ideale plek voor een ijsvogeltje en daarom denk ik zeker dat deze tak er om dat doel in de Loop is gestoken.

Op de toren is ook aan de achterkant geen valk te zien. Ik had niet echt iets anders verwacht, maar het ging me ook veel meer om de wandeling dan om de feiten. Sterker nog: ik hoor allerlei vogeltjes maar doe geen enkele moeite om ze te zien.

Wel valt het me op dat de groene specht roept en van drie zijden antwoord krijgt. Dat is een hoopgevend feit.

Wanneer ik voor de keus sta om over het bruggetje te gaan of terug te keren naar het spottersveldje, zie ik dat er mensen op het veldje zijn. Een van hen is Gerrit. Ik loop terug. Wanneer ik op het veldje stap is er behalve Gerrit nog één persoon meer. Ik vertel Gerrit over de treurnis van gisteren. Soms is het erg fijn om gewoon je verhaal te kunnen doen (lezer: wat je nu leest is ook niets anders dan dat).

Wanneer we alleen achterblijven zien we opeens iets vreemds. Op de hoge antenne zit een valk en een ander gaat er naast zitten. Ik grap dat het lijkt of ze gaan paren, maar er blijkt wat anders loos. De ene valk verlaat de antenne en de ander volgt na een seconde of wat. En opeens is daar nog een volgende valk. In de lucht gaat het er niet al te vriendelijk aan toe. Gerrit ziet op de resfreshbeelden dat er nog een valk in de nestkast zit. Vier valken?

De drie in de lucht vormen een twee tegen een meerderheid en de eenling wordt overtuigend weggebracht. De nestkast is nu leeg. Dan realiseren wij ons dat de cambeelden natuurlijk behoorlijk achter lopen op de werkelijkheid. We vragen ons nu af of het er wel vier waren.

Wat later zet ik precies op tijd op de foto dat M de nestkast verlaat. Hij maakt vaart en hoogte en ik vermoed dat ie een prooi gezien heeft. Een volgend moment zie ik boven het bos een valk met ballast opdoemen. "Prooi !!!", roep ik. Gerrit ziet wat ik bedoel. Is het M die met deze zware duif aan komt zetten? Ik denk dat M op het moment dat de valk met prooi omhoog kwam, zelf iets verder naar rechts zat. De prooi is zwaar en moet wel een duif zijn. De duif wordt mee naar de koektrommel getorst waar er wat korte plukhandelingen zijn. Dan gaat de prooi weer mee de lucht in. Ondertussen komt ook Piet op het veldje gelopen. Voor het eerst dit seizoen zijn zowel Piet als Gerrit als ikzelf  bij elkaar op het veldje. Ik denk te weten dat de prooi mee naar de nestkast gaat en neem die maar alvast in beeld. Maar telkens worden de rondjes om de toren zwaarder en uit eindelijk landt de valk ergens op het dak waar wij het niet kunnen zien.

In de nestkast zit een valk. We hebben er weer twee,... en een mooie duif.

Het is vroeg wanneer de oogjes open gaan. Vannacht heeft V niet opnieuw overnacht in de nestkast. Eerlijk gezegd vind ik dat niet heel vreemd. Het is nog tijd zat en dat komt allemaal nog wel. Eer we een week verder zijn...

Ik zit dringend te wachten op een drietal e-mailberichten en ik heb de ochtend gereserveerd voor de acties die deze met zich mee gaan brengen. Geen mail. Nu baal ik. Ik sta flink in tweestrijd, Mortelen of nog afwachten? Wanneer de mails komen is haast geboden, maar waar blijven ze?

En dan komt een egenschap van Kuiko naar boven die zich niet heel snel uit, maar ditmaal wel: "ik ga Mortelen" besluit ik ongeduldig.

In De Mortel zijn sporen achter gebleven die ik absoluut niet toedicht aan de Mortelse jeugd: langs een flink deel van de doorgaande weg liggen talloze lege bierflesjes al dan niet kapotgegooid. Vrijwilligers zijn al bezig om de troep op te ruimen.

Op de toren ontdek ik als eerste de valk onder de wiphoekcam op de betonrand. Dat moet bijna wel V zijn. Zeker wanneer ik M door het rooster heen in de nestkast zie zitten. Natuurlijk mogen de twee valken eerst op de foto, maar dan is de kudde Aberdeens aan de beurt. Deze is wat groter dan gisteren, zo zie ik ook een rood kalfje, waar ik gisteren alleen een rode koe kon ontdekken.

De buizerd aan de overkant trekt steeds mijn aandacht, zonder hem te kunnen ontdekken. Duiven zijn onrustig waar de buizerd ergens moet zitten.

Dan is er de verplaatsing. Valk naar de antenne, valk in de lucht. Weer naar de antenne. Dan weer hoger in de antenne, moet V zijn. M vliegt rond. Ik verwacht een wip in de hoge antenne en zet het knopje op filmen. Nee, M blijkt verdwenen. Dan is ook V opeens weer weg, 

Dat is een verplaatsing? Ja, ze landt weer bij de Wiphoekcam. M zit op het rooster, er is weer eenzelfde uitgangspositie als toen ik arriveerde.

Opeens nadert een pijlvorm met high speed mij, zoef over me heen, zoef over de boomtoppen achter me. Wow, het moet een seconde tot me doordringen. Dit was M die met grote vaart over me heen achter een prooitje aan joeg. Ik hoorde geen geratel van de vleugels die ik ooit eerder hoorde, dit was letterlijk zoef en meer niet. De adrenaline zit tot aan mijn strot, dit is zoooo gaaaaaf.

Waar is ie gebleven? Ik weet dat je maar 25 % kans hebt dat de valk uit dezelfde windrichting weer terugkomt, toch kijk ik herhaaldelijk om. Uiteraard komt ie echter uit een andere hoek weer terug.

En dan zit V al klaar. Snel grijp ik mijn camera, klaar voor de plaatjes.... daar is ie, pootjes vooruit, klaar om V te bespringen. Het duurt lang deze keer, ik kan diverse plaatjes schieten. V gilt het uit, dit is het echte werk, niks nie oefenen ;)

Zelfs wanneer M weer wegvliegt kan ik ook dat momentje vastleggen. Alles scherp? Nee natuurlijk niet, maar wel degelijk vastgelegd.

Omdat ik de gebeurtenissen meteen chat raak ik M uit het oog. Ik besluit hem (misschien wel tegen beter weten in) aan de achterkant van de toren te gaan zoeken. Onderweg pak ik de raar gebroken boom nog een keer op de foto omdat het plaatje van gisteren een verkeerd beeld gaf (alsof de vertakking erachter er juist aan vast zat).

Geen ijsvogeltje, dus in strak tempo langs de Loop naar de achterkant. Daar aangekomen zie ik vermoedelijk M in de lucht, ik probeer hem in mijn kijker te krijgen maar dat wil niet lukken. Daardoor raak ik hem kwijt. "Ik had net zo goed voor kunnen blijven want dan had ik hetzelfde gezien, maar dan zeker geweten of het niet toch V kan zijn".

De buizerd die er ook aan deze kant een nestelt, komt redelijk dichtbij gevlogen. Jammer van het grauwe licht want hij is mooi getekend, op de foto zie je niet veel meer dan een schim.

Ik passeer een moeder met haar twee kinderen en hondje. Een korte groet en snel weer terug naar het spottersveldje. Ik probeer in het water van de Snelle Loop visjes te ontdekken maar ook hiervoor is het licht onvoldoende. Reden waarom ik probeer te zien of er weer vis zit, is te weten te komen of er "voer" voor het ijsvogeltje zit.

Even later sta ik weer bij het spottersveldje. Haha de situatie lijkt wel onveranderd: V onder de wiphoekcam, M in de nestkast. 

Ik krijg opeens erge zin in koffie. Het is goed voor vandaag....